Σε πιστή μετάφραση, «Δράμα σε Χαρτί». Κι όλα αυτά πάνω σε ένα ποδήλατο...



Γράφει η Αιμιλία Πανταζή



Η μορφή αφήγησης Kamishibai προερχόμενη από τους χώρους των ιαπωνικών βουδιστικών ναών του 12ου αιώνα ξεκίνησε από τους μοναχούς οι οποίοι χρησιμοποιώντας ειλητάρια μετέφεραν ιστορίες με ηθικά διδάγματα στους αναλφάβητους πιστούς των γύρων περιοχών.

Διατηρήθηκε για αιώνες. Έμελλε να αναβιώσει με την παγκόσμια ύφεση του 1920.  Τότε που ένας άνεργος άντρας θα μπορούσε να κερδίσει μ' αυτό τον τρόπο ένα μικρό εισόδημα.  Η έλευση της τηλεόρασης στα τέλη της δεκαετίας του 1950 παραμέρησε την παράδοση.

Τι το διαφορετικό είχαν αυτές οι ιστορίες; Λέγονταν πάνω σε ένα ποδήλατο...



Την περίοδο εκείνη, ο αφηγητής Kamishibai επισκεπτόταν τα χωριά με το ειδικά διαμορφωμένο ποδήλατό του, (εξοπλισμένο με μια μικρή σκηνή) και ανακοίνωνε την έναρξη της παράστασης στους ενδιαφερόμενους χτυπώντας δυο κομμάτια ξύλου ενωμένα με ένα λεπτό διακοσμητικό σχοινί, τα Hyoshigi. Τα παιδιά που αγόραζαν καραμέλα από τον παραμυθά έπαιρναν και τις καλύτερες θέσεις.



Εικονογραφημένοι πίνακες οι οποίοι εισάγονταν με τη σειρά στην μικρή σκηνή του ποδηλάτου, εξιστορούσαν τις διαφορετικές και πολλές ιστορίες του Kamishibai.  Συχνά αποτελούσαν ολόκληρες σειρές με νέα επεισόδια, που συνεχίζονταν την επόμενη φορά που το ποδήλατο του αφηγητή εμφανιζόταν στο χωριό.



Πρόσφατα η Kamishibai εντάχθηκε στα πλαίσια προγραμμάτων των ιαπωνικών βιβλιοθηκών και δημοτικών σχολείων. Βγήκε και έξω από τα σύνορα της χώρας. Καλλιτέχνες στην Ιταλία και στη Νεα Ζηλανδία, όπως η Tanya Batt, Ινδή αφηγήτρια, παιδική συγγραφέας και λάτρης του ποδηλάτου, αφηγούνται τις ιστορίες τους στα παιδιά με βάση τη Kamishibai.