Η ιστορία της Σοφίας και του Αντέλ
Γράφει η Γεωργία Λινάρδου
Η Σοφία και ο Αντέλ είναι δύο ιδιαίτεροι άνθρωποι από την άποψη ότι δεν αφήνουν και πολλά περιθώρια στην κατήφεια της απαισιοδοξίας. Για αρκετό διάστημα έμειναν άνεργοι. Σκέφτηκαν ακόμη να πάρουν τον γιο τους τον Δημήτρη και να μεταναστεύσουν. Δεν το έκαναν. Έμειναν εδώ και με τις όποιες δυνάμεις τους, σκέφτηκαν να το παλέψουν. Κάπως έτσι γεννήθηκε η… Κρεμάστρα!
Αντέλ: «Δούλευα στον τουρισμό πολλά χρόνια. Ο τουρισμός όπως ξέρετε τέλειωσε. Παράλληλα δούλευα και ηλεκτρολόγος. Σταμάτησαν οι οικοδομές, σταμάτησε και αυτή η δουλειά. Ήμουν αρκετό καιρό άνεργος. Πως; Έπρεπε να μπει ένα μεροκάματο. Σκεφτόμουν πολύ, τι μπορούμε να κάνουμε. Μου ήρθε αυτή η ιδέα. Είναι κάτι που γίνεται σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες και μη. Εφ’ όσων υπάρχει κρίση, οι άνθρωποι είχαν συνηθίσει να ντύνονται καλά, αλλά πλέον δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να τα αποκτήσουν. Το second hand, είναι τα ίδια προϊόντα με πάρα πολύ πιο χαμηλές τιμές. Έλπιζα να πάει καλά. Και δόξα τω θεό στο ξεκίνημα φαίνεται ότι ανταποκρίνεται ο κόσμος».
Σοφία: «Στο μεταξύ είχα μείνει και εγώ άνεργη. Για δεκαπέντε χρόνια ήμουν ελεύθερος επαγγελματίας στο τουριστικό κομμάτι. Ουσιαστικά είχαμε μπει και σε μία συζήτηση, μήπως φύγουμε κιόλας. Επειδή δεν θέλαμε να φύγουμε, συζητήσαμε την ιδέα του Αντέλ και μας φάνηκε ότι είναι μία καλή εποχή να γίνει κάτι τέτοιο στην Ελλάδα –που γίνεται εδώ και δεκαετίες σε άλλες χώρες- και ήταν μία τελευταία προσπάθεια πριν ξεκινήσουμε να ψάχνουμε δουλειές σε τρεις τέσσερις άλλες χώρες. Πιστεύουμε ότι είναι και της εποχής καλό. Υπάρχει κόσμος που είναι δύσπιστος, παρ’ όλο που υπήρχαν δύο τρία μαγαζιά στην Αθήνα, είναι καινούργιο αντικείμενο, αλλά έχω την αίσθηση από αυτά που ακούω στο μαγαζί και βλέπω, ότι θα πάει καλά. Αν προσφέρεις και τιμές πολύ καλές με προϊόντα τα οποία είναι προσεγμένα, πιστεύω ότι σιγά σιγά δεν έχει λόγο ο άλλος να μην πάρει το οτιδήποτε μεταχειρισμένο».
Τα πράγματα της κρεμάστρας από πού κατάγονται;
Αντέλ: «Στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες είναι πολύ οργανωμένο αυτό το θέμα. Στην κάθε γειτονιά υπάρχει οργανωμένος χώρος όπου συλλέγουν τα ρούχα που δεν χρειάζονται οι κάτοικοι της γειτονιάς. Αυτή η εταιρεία που το οργανώνει τα μαζεύει, περνούν από κλίβανο, βιολογικό καθαρισμό, μετά τα μοιράζουν σε άλλες εταιρείες που τα διαχειρίζονται και έτσι ταξιδεύουν παντού. Κάποιες φορές αυτά τα ρούχα μοιράζονται και σε περιοχές που έχουν πληγεί από φυσικές καταστροφές. Τα υπόλοιπα τα διοχετεύουν στην αγορά για να έχουν την οικονομική άνεση για να συνεχίσουν. Οι πρώτοι καταναλωτές είναι η Ευρώπη, η ανατολική Ευρώπη και προς Αφρική».
-Αυτό γίνεται πολλά χρόνια;
Αντέλ: «Εδώ και σαράντα χρόνια, οργανωμένα».
Σοφία: «Γίνεται ανά γειτονιές. Όσα καταλήγουν στις μεγάλες αποθήκες τα χωρίζουν σε κάποιες ποιότητες. Είναι τέσσερις, η πρώτη είναι συνήθως αυτή που πάει στα περισσότερα μαγαζιά και είναι μετά άλλες κατηγορίες για λαϊκές, υπαίθριες αγορές. Και κάποια βέβαια πηγαίνουν σε ιδρύματα, μη κερδοσκοπικές οργανώσεις».
Στην Ελλάδα θα μπορούσε να οργανωθεί κάτι τέτοιο;
Σοφία: «Πιστεύω ότι θα μπορούσε να οργανωθεί γιατί πιστεύω ότι ο κόσμος έχει αρχίσει σιγά σιγά, ανεξαρτήτως κοινωνικής τάξης, ηλικίας, εισοδήματος, να σκέφτεται τα πράγματα λίγο διαφορετικά, αλλά θα ήταν δύσκολο να μπει σε μία τάξη. Μια μερίδα ανθρώπων πιστεύω ότι θα ήταν αμέσως πολύ θετικοί, η μεγαλύτερη μερίδα θέλει λίγο χρόνο για να συνειδητοποιήσει απλά την ιδέα ότι ok έχω παπούτσια, ρούχα, παιχνίδια, έπιπλα, θα τα πάω εκεί. Γιατί υπάρχει και η νοοτροπία, όχι ότι δε θέλω να το δώσω, είναι ότι δεν θέλω να τρέξω πέντε στενά παρακάτω».
Αντέλ: «Ότι γίνεται και με την ανακύκλωση».
Σοφία: «Οπότε είναι μία καλή ιδέα να μπορέσει να οργανωθεί έτσι ώστε στην αρχή τουλάχιστον να υπάρχουν κάποια σωματεία, κάποιες οργανώσεις που να λένε ότι μία φορά το μήνα είμαστε στον τάδε δρόμο, ανά γειτονιά, ούτως ώστε να είναι κοντά σε όλους και να μπορούν να συλλέγουν. Οι περισσότεροι έλληνες δύσκολα θα σηκωθούν να πάνε στη δίπλα γειτονιά κουβαλώντας κάτι. Αλλά πιστεύω ότι μέσα στα επόμενα χρόνια θα γίνει πολύ αυτό για οτιδήποτε, για φάρμακα για τα πάντα».
Υπάρχει ενδιαφέρον κυρίως από νέους ανθρώπους;
Αντέλ: «Ναι το βλέπω. Υπάρχει μία τάση ανταλλαγής και αλληλεγγύης. Ας πούμε κάποιος έχει προϊόντα στο σπίτι του που δεν τα χρειάζεται, αλλά χρειάζεται κάποια άλλα. Προσπαθεί να κάνει ανταλλαγές. Βλέπω ότι και μέσω ιντερνετ το κάνουν αυτό κάποιοι, κάποιες οργανώσεις. Από μόνος του ο κόσμος κάνει ανταλλαγές. Διάφοροι άνθρωποι που έρχονται εδώ θέλουν να κάνουν ανταλλαγή. Για παράδειγμα, ήρθε μία κυρία, είχε ένα ζευγάρι γυαλιά καλά, δεν είχε λεφτά να αγοράσει ένα μπουφάν και ήθελε να κάνει ανταλλαγή. Σκεπτόμαστε κι εμείς μήπως να συμμετέχουμε σ’ αυτό».
Σοφία: «Όπως μια άλλη περίπτωση που πήγε ο Αντέλ σε ένα σπίτι να φτιάξει κάτι ηλεκτρολογικό και η κυρία που ήταν στο σπίτι, ήταν μία μικρή δουλειά ο Αντέλ δεν ήθελε να πάρει λεφτά, του έδωσε ένα μπουκάλι λάδι από το χωριό της που ήταν μία χαρά. Θέλω να πω, γιατί όχι και αυτό».
Αντέλ: «Υπάρχουν άνθρωποι που όντως δεν έχουν λεφτά να πληρώσουν τις υπηρεσίες που προσφέρω εγώ ως ηλεκτρολόγος. Κάνουμε ανταλλαγές. Εγώ προσφέρω τις υπηρεσίες μου ως ηλεκτρολόγος και αυτοί μου δίνουν πράγματα που δεν χρειάζονται και είμαστε όλοι μια χαρά. Ελπίζω αυτό το πνεύμα να υπάρχει παντού».
Αντέλ ποια είναι η φιλοσοφία της ζωής σου;
«Αλληλεγγύη. Ο κάθε ένας να σκέφτεται ότι ο διπλανός του μπορεί να μην έχει ένα πιάτο φαγητό. Από κει ξεκινάμε και όλα φτιάχνονται. Αγαθά υπάρχουν. Το κάθε σπίτι μπορεί να ταΐσει κι άλλα δύο σπίτια. Αυτό. Ότι μπορεί κάποιος να προσφέρει, ας το προσφέρει και μια χαρά θα είμαστε. Έχω δει και άλλες κοινωνίες… δεν έχουν τίποτα και δεν πεινάει κανένας. Υεμένη, μεταξύ των πιο φτωχών χωρών του πλανήτη, αλλά έχουν στο πνεύμα τους αυθόρμητα την αλληλεγγύη. Δεν αφήνουν κανέναν γείτονα χωρίς φαγητό. Αυτόματα γίνεται, χωρίς να το σκέφτονται, οργανώσεις και δεν ξέρω γω τι. Απλά. Αν πάτε εκεί θα δείτε στη γειτονιά τις πιατέλες με φαγητό να μετακινούνται από σπίτι σε σπίτι. Τι είναι αυτό; Αυτό είναι αλληλεγγύη διότι ξέρουν ότι ο άλλος έχει ανάγκη. Γίνονται με κάποιον τρόπο, ώστε οι άνθρωποι να μην αισθάνονται και άσχημα. Δεν αφήνουν τον γείτονά τους σε ανάγκη».
Σοφία;
«Νομίζω το μαζί γενικώς, είτε αυτό είναι με οικογένεια, φίλους, ανθρώπους καινούργιους που μπαίνουν και βγαίνουν από τη ζωή μας ανά περίοδο. Το μαζί γενικώς. Μαζί να τρώμε, να πίνουμε… δηλαδή όλοι να περνάμε μαζί τις περιόδους και τις φάσεις του καθενός. Αυτό. Αποδοχή της κατάστασης του άλλου, όποια κι αν είναι αυτή η κατάσταση ανά περιόδους στην ζωή του».
Αυτό πιστεύεις ότι είναι εύκολο αυτή την εποχή όπου ο καθένας ψάχνει κι από ένα καβούκι να μπει να κρυφτεί;
«Όχι δεν είναι, αλλά πιστεύω ότι είναι η άλλη όψη του νομίσματος. Η θα σου έρθουν στιγμές απελπισίας, θυμού, αρχίζεις και συγκρίνεσαι με τον δίπλα, γιατί αυτός έχει κι εγώ δεν έχω… αν αυτό το συναίσθημα καταφέρει κανείς να το γυρίσει ανάποδα, πιστεύω ότι βρίσκει πολύ μεγάλο καταφύγιο σ’ αυτό το μαζί. Είναι η άλλη όψη που μετά σου γυρνάει σε αλληλεγγύη, σε ζεστασιά, σε φιλία, σε αλληλοβοήθεια, σε ελπίδα σε τελική ανάλυση. Αυτό δίνει σήμερα στον κόσμο μια προοπτική, αλλιώς δεν έχεις φως πουθενά».
Αντέλ το όνειρό σου;
«Γαλήνη. Ησυχία εδώ (δείχνει το κεφάλι του). Αυτό»
Και το δικό σου Σοφία;
«Ψυχική ισορροπία. Χαρά γενικώς. Μπορεί να είναι λίγο ουτοπικό, αλλά μία νομιμότητα χαράς. Οι μικρές στιγμές χαράς να γίνουν πιο μεγάλες».
0 comments
Το μήνυμα σας