Γιος ενός φτωχού αποίκου, έζησε τα παιδικά του χρόνια στη δασώδη περιοχή Χότζβιλ του Κεντάκι. Δεν συμπλήρωσε ούτε έναν ολόκληρο χρόνο στο δημοτικό σχολείο. 

Γράφει η Αιμιλία Πανταζή

Αργότερα έγινε δικηγόρος και Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών.
Ο Αβραάμ Λίνκολν υπήρξε ο 16ος Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής. Στις 22 Σεπτεμβρίου του 1862 άφησε το στίγμα του στην πορεία της ιστορίας, δίνοντας Ελευθερία στους τότε σκλάβους με την προκήρυξη χειραφέτησης, «EMANCIPATION PROCLAMATION». 

Πριν περάσουν τρία χρόνια από την ιστορική διακήρυξη, θα δολοφονηθεί από έναν οπαδό των Νοτίων Πολιτειών.

Πως λοιπόν ένας από τους πιο επιτυχημένους Προέδρους των Ηνωμένων Πολιτειών μπόρεσε να καταφέρει τόσα, χωρίς να φοιτήσει ούτε έναν ολόκληρο χρόνο στο σχολείο;

Η ακατανίκητη επιθυμία για περισσότερες γνώσεις σε συνδυασμό με συνεχή προσπάθεια και επιμονή φαίνεται πως στην περίπτωση του Λίνκολν απέδωσαν.

Η ελευθερία του νου να δημιουργήσει, ακόμη και σε άγονες συνθήκες, υποκλίνεται στην θέληση.

Ο Αβραάμ Λίνκολν μεγάλωσε πάμφτωχα. Νεαρός δούλεψε ως υποτακτικός σε ένα κτηματία του Οχάιο, ενώ τις απογευματινές του ελεύθερες ώρες τις χρησιμοποιούσε για να αναπληρώσει τις  γνώσεις του. Συνήθιζε να διαβάζει μέχρι τα μεσάνυχτα παρ' όλο που όλη την ημέρα είχε δουλέψει σκληρά.

Διάβαζε μανιωδώς εφημερίδες, ενώ σύνταξε το πρώτο του άρθρο με θέμα τις επιπτώσεις του αλκοολισμού. Τόλμησε να το στείλει σε μια εφημερίδα όπου και έγινε δεκτό. Η πρώτη του επιτυχία τον εφοδίασε με το απαραίτητο θάρρος για να συνεχίσει το γράψιμο. Κι άλλα δημοσιευμένα κείμενά του επακολούθησαν.

Αργότερα, έφυγε από το Οχάιο και εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στο Ιλινόις. Όταν οι μάχες μεταξύ Ινδιάνων και λευκών απόκτησαν ιδιαίτερη σφοδρότητα παρουσιάστηκε για κατάταξη σαν εθελοντής στον κυβερνητικό στρατό.

Μετά το τέλος των μαχών, ο Λίνκολν ξαναγύρισε στην πολιτική ζωή. Εργάστηκε για ένα διάστημα σαν ταχυδρόμος, ύστερα σαν δημόσιος τοπογράφος και κάποτε άνοιξε κι ένα μαγαζί.

Το ενδιαφέρον του για την πολιτική παρέμενε αμείωτο. Σε ηλικία είκοσι έξι χρονών, εξελέγει μέλος των πολιτικών εκλεκτόρων του Ιλινόις  Εκεί γνώρισε κι έναν δικηγόρο που τον συμβούλεψε να σπουδάσει νομικά.

Δυο χρόνια μελετούσε μόνος του νομικά συγγράμματα, που του είχε διαθέσει ο νέος του φίλος και τελικά κατάφερε να του δοθεί από τις δικαστικές αρχές του Ιλινόις η άδεια για την άσκηση δικηγορίας. Δεκατέσσερα χρόνια αργότερα, εξελέγη 16ος Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών.

Για αρκετά χρόνια οι συγγενείς της συζύγου του τον θεωρούσαν άνθρωπο δεύτερης κατηγορίας λόγω της υψηλότερης οικονομικής τάξης στην οποία ανήκαν, ενώ πολλοί από τους αντιπάλους του παραμόνευαν συνεχώς, περιμένοντας ότι εξαιτίας της φτωχικής του καταγωγής θα έπεφτε σε λάθη «ετικέτας».

.

Εκείνος δεν θέλησε ποτέ να συμπληρώσει τις ελλιπείς του γνώσεις σε αυτό τον τομέα. 

Δεν μπορούσε να συνηθίσει να φορά γάντια, όπως άρμοζε για κάποιες περιπτώσεις σύμφωνα με το εθιμοτυπικό, αφού ισχυριζόταν πως αυτό έμοιαζε με βασανισμό ζώων.

Παρόλα αυτά, κάποιο βράδυ παρακολουθώντας όπερα δέχθηκε να φορέσει μαύρα αντί για λευκά γάντια, γεγονός που οι πολιτικοί του αντίπαλοι το υποδέχτηκαν με χαιρεκακία.

Μα ο Λίνκολν εστίαζε μόνο στην ουσία.

«Ο χαρακτήρας είναι σαν το δέντρο και η φήμη σαν τη σκιά του. Η σκιά είναι αυτό που λαμβάνουμε υπόψη. Το δέντρο είναι αυτό που υπάρχει πραγματικά.»