«Με πονά να ζω στην Ελλάδα που αγαπώ. Και δεν μπορώ να κάνω κάτι περισσότερο από το να ζωγραφίζω…» λέει ο  ζωγράφος - αγιογράφος Γιώργος Κόρδης.




Γράφει η Αιμιλία Πανταζή




Η εναλλακτική ματιά του Γιώργου Κόρδη τον ώθησε να ζωγραφίσει σαράντα πέντε έγχρωμα digital έργα με μέσο κομμάτι της σύγχρονης ψηφιακής μας ζωής (tablet pc) και σε αρμονικό συνδυασμό με χρώματα, ρυθμούς και σχηματικούς κόσμους όμορφα καμωμένους. Εν συνεχεία, τα έργα τυπώθηκαν με την τεχνική Giclee για να αποκτήσουν μια αναλλοίωτη χροιά στο πέρασμα του χρόνου. Η παρουσίασή τους θα γίνει στην γκαλερί Αέναον.


Πορεύεται η βυζαντινή τέχνη...  ένα βήμα μπροστά;

«Ειλικρινά δεν ξέρω, ούτε μπορώ να πω αν η βυζαντινή τέχνη πηγαίνει ένα βήμα μπροστά με τη χρησιμοποίηση ψηφιακής τεχνολογίας. Αυτό που σίγουρα μπoρώ να γνωρίζω είναι το εξής: Προσωπικά με βοήθησε η χρησιμοποίηση μιας ταμπλέτας να εργαστώ με μεγάλη ελευθερία και να κάνω μια σειρά έργων τα οποία δεν θα μπορούσα να κάνω διαφορετικά. Ήμουν στο εξωτερικό και δεν είχα εργαστήριο. Επομένως, μόνον με ένα κομπιούτερ θα μπορούσα να δουλέψω. Και αυτό είναι για μένα ένα βήμα μπροστά.
Επίσης, με τη χρήση ψηφιακών μέσων δίνονται περισσότερες δυνατότητες και μπορείς να κάνεις πράγματα που δύσκολα πετυχαίνεις με τα συμβατικά ζωγραφικά εργαλεία. Με την έννοια αυτή θεωρώ πως είναι βήμα μπροστά η χρήση ηλεκτρονικών εργαλείων.»



Πώς γεννήθηκε η ιδέα;

«Στην ξενιτειά, όπου δεν είχα δυνατότητα να έχω εργαστήριο και να δουλέψω, είδα την ταμπλέτα της Samsung και ενθουσιάστηκα από τις δυνατότητες της. Ακολούθησα... έτσι απλά.»



Μια εικαστική επιλογή με προτερήματα και μειονεκτήματα...

«Υπάρχει μια ευκολία με την οποία μπορείς να εργαστείς οπουδήποτε και οποτεδήποτε. Χωρίς χρώματα, κόλλες, καβαλέτο και πινέλα. Παίρνεις μια ακίδα ηλεκτρονική και γράφεις πάνω σε μια φωτεινή επιφάνεια τα όνειρά σου. Πολύ εύκολο και βολικό. Όμως έχει μειονεκτήματα. Η επιφάνεια εργασίας είναι μικρή οπότε και προκύπτουν δυσκολίες αν θέλει κανείς να κάνει μια πλατιά σύνθεση μεγάλης κλίμακας. Όσο κι αν μπορεί κανείς να μεγενθύνει την οθόνη η δυσκολία παραμένει. Δεν Έχεις την ίδια πανοραμική άποψη του έργου. Και φυσικά, δεν είναι το ίδιο να πατάς σε μια πλακέτα ενός υπολογιστή και σε ένα μουσαμά ή ένα προετοιμασμένο ξύλο ή και στον τοίχο. Υπάρχει άλλη αίσθηση, αλλά θα πρέπει κανείς να χαρεί αυτό που έχει στη διάθεση του και να εργαστεί εκμεταλλευόμενος τις δυνατότητες που του παρέχονται.»

Εκτύπωση με τη μέθοδο Giclee. Πού πραγματοποιείται, στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό;



«Η τεχνική Giclee είναι μια τεχνική αρκετών δεκαετιών πλέον με την οποία ένα έργο δημιουργημένο ψηφιακά μπορεί να πάρει «σάρκα και οστά», να τυπωθεί, δηλαδή, για να μπορεί να γίνει απόκτημα κάποιων ανθρώπων. Η τεχνική αυτή πραγματοποιείται σε εκτυπωτές πολύ υψηλής ανάλυσης με μελάνια ανεξίτηλα που είναι στην πραγματικότητα χρωστικές ουσίες ίδιες με αυτές που ζωγραφίζουμε και γι' αυτό και είναι ανεξίτηλα στον χρόνο. Η εκτύπωση γίνεται με πολλά χρώματα και συνεπώς η πιστότητα ως προς το πρωτότυπο έργο και η ζωντάνια των χρωμάτων είναι απίστευτη. Φυσικά, για την εκτύπωση χρησιμοποιούνται χαρτιά βαμβακερά acid free και υπάρχει εγγύηση μερικών εκατοντάδων ετών για το αναλλοίωτο των έργων. 




Εξαιτίας αυτού, τα Giclee θεωρούνται διεθνώς σήμερα αυθεντικά έργα τέχνης και σε πολλά μεγάλα μουσεία στην Αμερική και στην Ευρώπη υπάρχουν συλλογές τους. Προσωπικά, τυπώνω τα έργα που έκαμα ψηφιακά σε πολύ λίγα αντίτυπα (5-7) γεγονός που τους δίνει μεγάλη συλλεκτικότητα. Μπορεί κανείς πλέον να τυπώσει Giclee στην Ελλάδα με εξαιρετική ποιότητα που δεν υπολείπεται σε τίποτα την ποιότητα εργαστηρίων του εξωτερικού.»

Θεματολογία και αγαπημένη ψηφιακή ζωγραφιά...

«Η έκθεση που παρουσιάζω είναι μια καταγραφή των αισθημάτων μου που άλλαζαν καθημερινά και τρέπονταν ανάλογα με όσα συνέβαιναν στο διάστημα που έγιναν τα ἐργα. Κυρίως είναι μια καταγραφή συναισθημάτων που προσωπικά τα σχηματοποιώ πάντα με μορφές αλληγορικές και μεταφορές. Έτσι προέκυψε η συγκεκριμένη σειρά έργων που περιλαμβάνει καταγραφές χαράς και λύπης αλλά και χαρμολύπης. Είναι κάτι σαν ένα προσωπικό ημερολόγιο αισθημάτων, μόνον που αντί για λόγια έχει μορφές και σχήματα και χρώματα ποικίλα. 
Όλα τα έργα είναι αγαπημένα, αφού καταγράφουν την ψυχή μου και την κίνηση της, τις αγάπες μου, τη νόστο και τους έρωτές μου...»


Ταξίδια επαγγελματικά κυρίως στην Αμερική. Αγιογραφήσεις ναών, διαλέξεις, σεμινάρια για τη βυζαντινή τέχνη. Σκέψεις για μόνιμη μετοίκιση εκεί;

«Ακολουθώ τα καλέσματα που δέχομαι και πηγαίνω όπου με καλούν να εργαστώ. Αν στα επόμενα χρόνια η περισσότερη δουλειά μου είναι στην Αμερική θα πάρω την οικογένειά μου και θα μείνω εκεί μόνιμα ή όσο χρειαστεί να τελειώσω την εργασία μου. Βέβαια, η μέχρι τώρα εμπειρία μου στην Αμερική είναι πολύ καλή και διαπίστωσα πως υπάρχει πολύς κόσμος ορθόδοξος αλλά και χριστιανοί άλλων ομολογιών που διψούν για την τέχνη των εικόνων και αγαπούν τη βυζαντινή τέχνη. Οπότε, σκέφτομαι συχνά πως θα ήταν χρήσιμο να στήσω μια σχολή εικονογραφίας για να διδάξω όσους ενδιαφέρονται για την τέχνη των εικόνων. Όμως θα δείξει, δεν θέλω να προτρέχω ούτε να προκαταλαμβάνω τα πράγματα. Θα δούμε...»

Κάθε επιστροφή στην πατρίδα γεννά ανάμικτα συναισθήματα...

«Καταρχάς χαίρομαι που βλέπω την οικογένειά μου, φίλους αλλά και γιατί νοιώθω πως εδώ είναι το σπίτι μου, η μεγάλη οικογένεια στην οποία ανήκω. Και γι αυτό τις πρώτες μέρες σχεδόν αρνούμαι να δω γύρω μου την πραγματικότητα και να σκεφτώ κριτικά. Όμως αυτό περνά γρήγορα. Σιγά σιγά αντιμετωπίζω την πραγματικότητα που είναι σκληρή και αδυσώπητη. Με λυπεί η κατάσταση στην Ελλάδα όπου πολλοί άνθρωποι είναι αναγκασμένοι και πιεσμένοι οικονομικά κι όχι μόνο. Δεν υπάρχουν δυνατότητες να εργαστεί και να δημιουργήσει κανείς. Νοιώθω πως πολλοί άνθρωποι πνίγονται και δεν αντέχουν, πως ασφυκτιούν. 
Ύστερα, βλέπω κι όσα άσχημα γίνονται στο τόπο μας. Αδιαφορία και εγωισμός από πολλούς που καταστρέφει την ενότητα της κοινωνίας και προκαλεί ασχήμια δυσκολεύονταν την ήδη δυσχερή καθημερινότητα. 


Με πονά να ζω στην Ελλάδα που αγαπώ. Και δεν μπορώ να κάνω κάτι περισσότερο από το να ζωγραφίζω… Αυτό όμως μάλλον δεν ενδιαφέρει και πολλούς και σίγουρα μάλλον δεν αλλάζει τίποτα στο τοπίο της κοινωνίας μας. Οι άνθρωποι άλλα πλέον ζητούν, και τη ζωγραφική τη βλέπουν ως πολυτέλεια και διακόσμηση κι όχι ως τρόπο για να βάλουν ποιότητα στη ζωή τους, ως δρόμο για να φτάνουν σε μια κάθαρση και παραμυθία, ως τροφή πνευματική που παρηγορεί και δυναμώνει την καρδιά για να παλέψει με τιμιότητα και θάρρος τις δυσκολίες της ζωής. Νοιώθω μάλλον άχρηστος στον τόπο μου κι αυτό με πονά πολύ…»

Η αδιαμφισβήτητη αγάπη που τρέφει για την τέχνη του, ποιαν αναγνωρίζει ως πατρίδα;

«Πατρίδα είναι ο άνθρωπος που πονά και ζητά την αλήθεια και τη ζωή. Όπου γης οι άνθρωποι ζητούν να ζήσουν με καθαρή καρδιά, να συναντήσουν τους άλλους με αγάπη και να δεχτούν τον ξένο ως αδελφό. Εκεί και η πατρίδα, εκεί και η λειτουργία της ζωγραφικής μου, εκεί και η καρδιά μου…»

σ.σ.: η έκθεση στην γκαλερί Αέναον θα διαρκέσει από τις 15 Ιανουαρίου έως τις 28 Ιανουαρίου 2014.