Ποια είναι η μεγαλύτερη αρετή στην Ιατρική;












Γράφει η Αιμιλία Πανταζή


«H μεγαλύτερη αρετή στην ιατρική αλλά και σε κάθε επιστήμη, εκείνη που σου δίνει την πιο μεγάλη ικανοποίηση, είναι να ψάχνεις την αλήθεια, να λες την αλήθεια και να υπερασπίζεσαι την αλήθεια!»

Αντιμετώπισε ιατρικά προβλήματα στα εφηβικά και νεανικά του χρόνια. Ο καρδιολόγος Χρήστος Ντέλλος έστρεψε την «ατυχία» του σε ευκαιρία. «Σπούδασε» την ιατρική από την πλευρά του αρρώστου. «Περνώντας από νοσοκομεία, χειρουργεία, ιατρεία και εργαστήρια έμαθα και βίωσα τις πραγματικές ανάγκες των αρρώστων, τη ψυχολογία τους, την επίδραση που έχει στη θεραπεία τους η επιστημονική επάρκεια του γιατρού αλλά ακόμα ίσως περισσότερο η στάση και η συμπεριφορά του.»

Απόκτησε τη φήμη του «αιρετικού».

«Σε ανύποπτο χρόνο μιλούσα, συχνά φώναζα, για τις συνέπειες της σπατάλης και της διαφθοράς στο χώρο της υγείας. Για την κατάχρηση των επεμβατικών πράξεων, της φαρμακευτικής αγωγής και των διαγνωστικών εξετάσεων. Για πολυδάπανες επεμβατικές και φαρμακευτικές θεραπείες που δεν είχαν καμμιά επιστημονική τεκμηρίωση ωφέλειας ή ασφάλειας για τον άρρωστο. Για την κατευθυνόμενη από συμφέροντα "μετεκπαίδευση" των γιατρών. Για μια υγιή σχέση ανάμεσα στους γιατρούς και την ιατρική βιομηχανία. Έδωσα μάχες σε πάρα πολλά ιατρικά συνέδρια στη χώρα μας και στο εξωτερικό για ότι πίστευα πως ήταν επιστημονικά αληθινό και σωστό για τον άρρωστο και την αξιοπρέπεια του γιατρού. Δέχθηκα κάποιες μικροπρεπείς επιθέσεις αλλά κυρίως πολύ θετικά σχόλια από θαυμάσιους συναδέλφους, παλιούς και νέους καρδιολόγους που ευχαριστώ θερμά για τη συμπαράστασή τους.» 

Συνάδελφοί του πιστεύουν πως τα "αιρετικά" του συχνά βγαίνουν αληθινά.

«Αν στο τέλος καταφέρω να αποφύγω και την μοίρα των "αιρετικών", δηλαδή την "πυρά", θα είμαι ένας πολύ τυχερός άνθρωπος!» 

Λίγα ακόμη λόγια από τον ίδιον... «Στην εποχή μας όλοι δεχόμαστε έναν κατακλυσμό από πληροφορίες σε όλα τα θέματα, ακόμα και όταν δεν το επιδιώκουμε. Ιδιαίτερα οι ιατρικές πληροφορίες από τον τύπο, το ραδιόφωνο, την τηλεόραση και κυρίως από το διαδίκτυο είναι ανεξάντλητες. Όσοι ασχολούνται σε επαγγέλματα υγείας όπως γιατροί, φαρμακοποιοί, νοσηλευτές και άλλοι, μπορούν να έχουν πρόσβαση σε πολλές πηγές και να παρακολουθούν συνέδρια, ενώ δέχονται έντυπα, ηλεκτρονικό υλικό αλλά και προσωπικές επισκέψεις αντιπροσώπων της ιατρικής βιομηχανίας με στόχο την ενημέρωσή τους. Οι ασθενείς και οι συγγενείς τους, αλλά και υγιή άτομα που ενδιαφέρονται για ιατρικές γνώσεις στον τομέα της πρόληψης και της θεραπείας μπορούν επίσης να έχουν πρόσβαση σε τεράστιο αριθμό ιατρικών πηγών, κυρίως από το διαδίκτυο. Οι πολλές επιστημονικές πληροφορίες όμως δεν οδηγούν απαραίτητα και στη γνώση ενός ιατρικού θέματος. Πολλές φορές οδηγούν σε πλήρη σύγχυση ή σε τελείως λάθος συμπεράσματα και εντυπώσεις. Ακόμα και οι γιατροί που παρακολουθούν συνέδρια της ειδικότητάς τους συχνά εμφανίζουν συμπτώματα «επιστημονικής δηλητηρίασης» μετά από έναν πολύωρο καταιγισμό ομιλιών, διαλέξεων και ανακοινώσεων. Βρίσκονται δηλαδή σε μια παθητική κατάσταση «πλύσης εγκεφάλου» όπου η κριτική σκέψη παραχωρεί τη θέση της στην άνευ όρων αποδοχή «νέων γνώσεων» που επαναλαμβάνονται ξανά και ξανά. Συχνά στα ιατρικά συνέδρια δεν γίνεται καθόλου συζήτηση μετά από μια ομιλία ή ακούγεται από το προεδρείο η γνωστή επιεικώς απαράδεκτη φράση «όχι σχόλια, μόνο ερωτήσεις». 

Πλεύση σε έναν ωκεανό γνώσεων με μέσο ποιο καράβι;

«Δυστυχώς το εκπαιδευτικό μας σύστημα γενικά σε όλες τις βαθμίδες αλλά και η μεταπτυχιακή εκπαίδευση στην ιατρική δεν ευνοεί την ουσιαστική γνώση και τη δημιουργία γιατρών με προσωπική άποψη. Κι’ όμως, το πρώτο που χρειάζεται να μάθει ο γιατρός είναι να ταξιδεύει σε αυτόν τον τεράστιο ωκεανό πληροφοριών που απειλεί να τον πνίξει. Να επιλέγει, να κρίνει, να αμφισβητεί και να συγκρίνει με τις προσωπικές του εμπειρίες σε κάθε περίπτωση. Πρέπει να αναζητεί και να δίνει βαρύτητα στις ανεξάρτητες από οικονομικά συμφέροντα πηγές, καθώς η μετεκπαίδευση σήμερα ελέγχεται στο μεγαλύτερο μέρος, σε παγκόσμιο επίπεδο, από την ιατρική βιομηχανία. Η προσεκτική ενεργητική και όχι παθητική αναζήτηση γνώσης ,σε συνδυασμό με την εμπειρία και πάνω απ΄όλα με την αγάπη για τον άρρωστο, θα τον κάνουν ικανό να έχει απόψεις και όχι απλώς γνώσεις.»

Το τελευταίο και το σημαντικότερο από μια λίστα «φαρμάκων»

«Τέλος, πρέπει να αγαπάμε, να βοηθάμε, να συγχωρούμε, να γελάμε. Να αγωνιζόμαστε για το καλύτερο, αλλά να χαιρόμαστε για αυτά που έχουμε. Η απληστία βλάπτει σοβαρά την υγεία, και τη δική μας και των άλλων.»

Άκρως ενδιαφέρουσα η διάλεξή του στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο για την Συναισθηματική Νοημοσύνη στην Καρδιολογία και στη Ζωή.