Ζιζή Μακρή

by - Φεβρουαρίου 03, 2014

Αυτή η εκπληκτική γυναίκα, η Ζιζή Μακρή, κατάφερε να τα ζήσει όλα. Αλλού γεννήθηκε, αλλού μεγάλωσε, αλλού σπούδασε, αλλού έκανε εξορία, αλλού την αγάπησαν, αλλού γέννησε το παιδί της κι αλλού έκανε φυλακή. Μέσω του πολιτισμού παρήγαγε αγώνα. Πέθανε σε ηλικία 90 ετών.






«Κορίτσι», έγχρωμη ξυλογραφία






Η Ζιζή Μακρή αλλά όχι το… «γυναικείο παρόν στις Φυλακές Αβέρωφ» έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 90 ετών.









Γεννήθηκε στο Βελιγράδι, σπούδασε στο Παρίσι τον πολιτισμό μέσω σχεδίου και χαρακτικής τέχνης. Εκεί γνώρισε και τον αγαπημένο της γλύπτη Μέμο (Αγαμέμνων) Μακρή.

 





Ο Μέμος γεννήθηκε στην Πάτρα την πρωταπριλιά του 1913. Πέθανε τον Μάη του 1993 στην Αθήνα. Σημαντικό πρόσωπο της πολιτιστικής ζωής της δεκαετίας του ’30. Στον πόλεμο με τους Γερμανούς ο Μέμος συντάχθηκε με την εθνική αντίσταση. Η περίοδος μετά την απελευθέρωση τον βρίσκει στο Παρίσι.









Το Παρίσι δε σήκωσε για πολύ τόσο την Ζιζή όσο και τον Μέμο, αυτούς τους αριστερούς επαναστάτες της εποχής. Εξορίστηκαν στην Ουγγαρία.


Ήταν τη δεκαετία του ’50. Η Ουγγαρία τους προστατεύει, τους φροντίζει με πολιτικό άσυλο κι εκείνη μαθαίνουν τη χώρα το τι σημαίνει ή το τι συνιστά σοσιαλιστικός ρεαλισμός! 

Αυτό το Έργο στο Πολυτεχνείο,  το κεφάλι από χαλκό, ανήκει στον Μέμο Μακρή...

Η χώρα μας αφαιρεί στον Μέμο την ελληνική υπηκοότητα το 1964 και του την ξαναδίνει το 1975.





Η Ζιζή από κοντά. Δίπλα του να τον ενισχύει με τη δική της ισχυρή προσωπικότητα. «Με το Μέμο είχαμε τους ίδιους προβληματισμούς, τις ίδιες αγωνίες γύρω από την τέχνη κι έτσι αφήσαμε ο ένας στον άλλον περιθώρια ελευθερίας για να ταξιδέψει, να μάθει, να δουλέψει» έλεγε η Ζιζή στο artnews.gr, ένα περιοδικό για τα νέα της τέχνης.









Στη Βουδαπέστη η Ζιζή και ο Μέμος έφεραν στον κόσμο ένα κοριτσάκι, την Κλειώ Μακρή η οποία είναι γλύπτρια.



Η Ζιζή κρατήθηκε στις Φυλακές Αβέρωφ για ένα χρόνο (1960-1961).





Στις φυλακές έκανε ότι δε γνώριζε τα ελληνικά, αλλά τα ήξερε καλά.






Στις Φυλακές Αβέρωφ.
 

Και πάλι στις Φυλακές..


Η Ζιζή ήθελε να μαθαίνει όλο και περισσότερους ανθρώπους, να γνωρίζει όλο και περισσότερες χώρες να νιώθει όλο και περισσότερους πολιτισμούς. Διαβάζουμε από την συνέντευξη στο artnews.gr

«Στην Κίνα έμεινα τρεισήμισι μήνες, αλλά δε σταμάτησα ούτε μία μέρα να γυρίζω τη χώρα. Είχα την τύχη να είμαι μαζί με μία ομάδα Μεξικανών δημοσιογράφων και πήγαμε παντού. Έκανα συνεντεύξεις με Κινέζους και μελέτες για την παραγωγή του ρυζιού, του τσαγιού, τον ποταμό Γιανγκ Τσε, τους ανθρώπους που ζούσαν μέσα σε βάρκες. Ό,τι ενδιαφέρον συνάντησα εκεί το κατέγραφα σε σημειώσεις και σκίτσα. Γυρίζοντας στη Βουδαπέστη, δούλευα επί 3-4 χρόνια για να τα παρουσιάσω σε χρωματιστή και ασπρόμαυρη ξυλογραφία και παστέλ. Τα έργα αυτά έχουν εκτεθεί σε πολλές χώρες, τελευταία όμως τα είδαν από το Μουσείο Μπενάκη, τους άρεσαν πολύ κι έτσι αποφάσισαν να κάνουν μία έκθεση, που θα περιελάμβανε τόσο τα έργα και τα σκίτσα, όσο και τις σημειώσεις. Θα παρουσιαστούν, επίσης, και τρία νέα ψηφιδωτά, τα οποία φιλοτέχνησα τους τελευταίους μήνες, εμπνευσμένα επίσης από την Κίνα».

You May Also Like

0 comments

Το μήνυμα σας