Ο μαθητής λόγω μιας μυστηριώδους ασθένειας έχασε όλα τα μαλλιά του. Έπεσε θύμα σχολικού εκφοβισμού. Ο δάσκαλος αποφάσισε να ξυρίσει το κεφάλι του…






Της Αιμιλίας Πανταζή


Ο Ali Mohammadian, ο οποίος διδάσκει στο δημοτικό σχολείο Sheikh Shaltoot της κουρδικής πόλης Marivan δυτικά του Ιράν, παρατηρώντας πως ο μαθητής του είχε πέσει θύμα σχολικού εκφοβισμού λόγω της σπάνιας αρρώστιας που είχε σαν συνέπεια να χάσει όλα τα μαλλιά του, αποφάσισε να δείξει αλληλεγγύη. Ξύρισε το κεφάλι του, τον μιμήθηκαν και οι υπόλοιποι μαθητές του και η παρενόχληση σταμάτησε.

Η ανταπόκριση που είχε ο δάσκαλος από πολλούς ήταν εντυπωσιακή. Η ιστορία του έχει ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο. Ιρανικά μέσα ενημέρωσης, συμπεριλαμβανομένης της εθνικής τηλεόρασης, του πήραν συνέντευξη, ενώ ο υπουργός παιδείας του Ιράν, Αλί Ασγκάρ Φανή, τον κάλεσε στην Τεχεράνη για να τον ευχαριστήσει επίσημα. Ο πρόεδρος, Χασάν Rouhani, υποσχέθηκε πως η κυβέρνηση θα προσφέρει οικονομική στήριξη για την ιατρική περίθαλψη του μαθητή.


«Είμαι τόσο χαρούμενος που αυτή η ιστορία έχει αγγίξει πολλές καρδιές και οι άνθρωποι αντέδρασαν εξαιρετικά θετικά. Ο καθένας στο σχολείο θέλει τώρα να ξυρίσει το κεφάλι του.» είπε ο σαρανταπεντάχρονος Μοχαμαντιάν σε τηλεφωνική του συνομιλία με δημοσιογράφους της εφημερίδας Guardian.

Πριν ένα μήνα περίπου, ο ιρανός δάσκαλος είχε δημοσιεύει φωτογραφία του με τον οκτάχρονο Mahan Rahimi στο Facebook. «Τα κεφάλια μας είναι ευαίσθητα στα μαλλιά!» είχε ποστάρει, ενώ δεν είχε παραλείψει να συμπληρώσει: «Ο Mahan, αφού έχασε τα μαλλιά του είχε απομονωθεί, το χαμόγελό του είχε εξαφανιστεί από το πρόσωπό του και ανησυχούσα για την απόδοσή του. Γι’ αυτό σκέφτηκα να ξυρίσω το κεφάλι μου. Να τον βοηθήσω να πάρει ξανά το σωστό δρόμο.»

Οι γιατροί στο νοσοκομείο Ραζή στην Τεχεράνη δήλωσαν στην κρατική τηλεόραση ότι ο Mahan έχει προβλήματα με το ανοσοποιητικό του σύστημα, αλλά μένει να διερευνηθεί η ακριβής φύση της ασθένειάς του. Σύμφωνα με τον καθηγητή, οι γιατροί στην Τεχεράνη έχουν στείλει δείγματα στη Γερμανία για μια πιθανή διάγνωση.


Ο Μοχαμαντιάν έχει 23 χρόνια διδακτική εμπειρία, έχει δύο κόρες και ένα γιο.
«Σε μέρη όπως η Συρία και το Ιράκ ή το Σουδάν, παιδιά σκοτώνονται κάθε μέρα και σε μέρη όπως το Πακιστάν και η Ινδία η παιδική εργασία είναι διαδεδομένη. Είμαι εξαιρετικά ανήσυχος για τις τρομακτικές δοκιμασίες που αναγκάζονται να αντιμετωπίσουν τα παιδιά σε καθημερινή βάση.»

Πως οι μαθητές να μην εμπνευστούν από έναν τέτοιο δάσκαλο;

«Τους είπα να περιμένουν μέχρι το κρύο του χειμώνα να υποχωρήσει, αλλά όταν γυρίσαμε από την Τεχεράνη, όλοι είχαν ξυρισμένα τα κεφάλια τους», είπε και συνέχισε. «Εκείνο το πρωινό του Σαββάτου πάτησα το πόδι μου στην τάξη και ο καθένας τους είχε έρθει φαλακρός. Το χαμόγελο του Mahan έχει επιστρέψει.»