Η ερμηνεύτρια με τη βελούδινη φωνή θα μας συντροφεύει μόνο από τα τραγούδια της...


Το ανακοινωθέν του νοσοκομείου Υγεία όπου νοσηλευόταν η μεγάλη ερμηνεύτρια αναφέρει:
«H Πολυτίμη Πάνου, ετών 73, απεβίωσε σήμερα Παρασκευή 27 Σεπτεμβρίου 2013 στο νοσοκομείο ΥΓΕΙΑ μετά από πολύμηνη και άνιση μάχη με τον καρκίνο»...

Σε παλαιότερη συνέντευξη η εξαιρετική ερμηνεύτρια είχε αναφερθεί σε κομμάτια της ζωής της...

«Το 1951 λοιπόν ήρθε στην Πάτρα ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης. Τότε δεν είχε κάνει ακόμα δίσκο σαν τραγουδιστής, είχε ένα συγκρότημα και εμφανιζόταν σε διάφορα μέρη. Είχε μαζί του και μία τραγουδίστρια, Εβελίνα την έλεγαν, με την οποία τσακώθηκαν, εκείνη έφυγε, έμεινε χωρίς τραγουδίστρια και δεν ήταν εύκολο να βρει άλλη. 

Κοντά στο σπίτι μας υπήρχε ένα κουρείο στο οποίο πήγαινε ο Γρηγόρης, όποτε κατέβαινε στην Πάτρα. Με τον κουρέα ήταν φίλοι κι εκείνος του μίλησε για μένα, ως ταλέντο που πήρε το πρώτο βραβείο στο διαγωνισμό, και του πρότεινε να περάσει από το σπίτι μου να με βρει και να με ακούσει. Όταν ήρθε ο Γρηγόρης στο σπίτι, ήμουν στο σχολείο. Μίλησε με τη μάνα μου, της ζήτησε να με ακούσει και κάθισε περιμένοντας να γυρίσω. 

Όταν με είδε, μάλλον απογοητεύτηκε λόγω της εμφάνισής μου. Μικρό παιδί εγώ, ψηλό, αδύνατο, καχεκτικό, με σοσόνι, με τη σχολική τσάντα…» 


Απ' ότι καταλαβαίνω, με τη μητέρα σας, παρόλο που εκείνη την εποχή ήταν συντηρητικά τα πράγματα, δεν είχατε πρόβλημα.

«Από τη μητέρα μου, όχι. Από τον πατέρα μου είχα πρόβλημα, γιατί ήταν παλαιών αρχών, θεωρούσε ότι το επάγγελμα ήταν ανήθικο και δεν το ενέκρινε. Μάλιστα, χώρισε τη μητέρα μου και για 8 μήνες δεν ήταν σπίτι, έφυγε. 

Με ρωτάει λοιπόν ο Γρηγόρης τι τραγούδια ξέρω. Του είπα ότι μου αρέσουν τα λαϊκά. Του τραγούδησα το "Όταν θα πω εγώ το αχ" και το "Ο μαχαραγιάς βγαίνει σεργιάνι" του Τζουανάκου. Ο Γρηγόρης μάλιστα, είναι και ο "νονός" μου.

Το πραγματικό μου όνομα είναι Πολυτίμη Κολιοπάνου. Επειδή ήταν πολύ μακρύ και κακόηχο, αμέσως με "βάφτισε" Πόλυ Πάνου. 

Πηγαίνει μετά στη μητέρα μου και της λέει "Έχεις ένα παιδί που θα σώσει την οικογένειά σου, έχει χρυσό λαρύγγι και θα γίνει γρήγορα φίρμα. Αλλά θα μ' ακούσεις... Θα μου τη δώσεις να την πάρω στο κέντρο που τραγουδάω;" Η μητέρα μου αρχικά ήταν αρνητική γιατί φοβόταν την αντίδραση του πατέρα μου, αλλά κατάφερα να την πείσω. Είχα και μια ξαδέρφη, που είχε ένα ατελιέ, ήταν πολύ καλή μοδίστρα, μου έραψε δύο φορέματα και την επόμενη μέρα έπιασα δουλειά. Επί 20 μέρες το μαγαζί ήταν ασφυκτικά γεμάτο. Χαμός έγινε... Είχαν ακούσει για το "παιδί θαύμα"».

Πρόβες δεν κάνατε για το πρόγραμμα;

«Καθόλου. Η περιοδεία συνεχίστηκε και πήγαμε στο Αγρίνιο για άλλες 20 μέρες. Επιστρέφοντας στην Πάτρα, ο Γρηγόρης προσφέρθηκε να μου κλείσει ραντεβού στην Κολούμπια για να περάσω από ακρόαση. Πήγαμε στην Αθήνα με τη μητέρα μου, και ο Γρηγόρης μας φιλοξένησε στο σπίτι του για περίπου 6 μήνες, ώσπου να πιάσω κι εγώ δουλειά. Η ακρόαση έγινε 15 Σεπτεμβρίου του 1952. Τότε ήταν στην Κολούμπια ο Μηλιόπουλος ο γέρος, ο οποίος ήταν πάρα πολύ αυστηρός, να φανταστείς ότι έδιωξε τον Καζαντζίδη επειδή στο ξεκίνημά του μιμείται τον Τσαουσάκη και δεν του άρεσε. Μου λέει λοιπόν ο Γρηγόρης: "πρόσεξε, γιατί από αυτή την ακρόαση εξαρτάται όλη σου η καριέρα. Άλλο είναι το κέντρο και αλλιώς εδώ η ηχογράφηση". 
Είχαμε κάνει πρόβες βέβαια και δεν είχα τρακ. Τραγούδησα μια σύνθεση του Γρηγόρη, το "Πήρα τη στράτα την κακιά" και εκείνος με συνόδευσε στο μπουζούκι. Ο Μηλιόπουλος ενθουσιάστηκε και είπε στον Γρηγόρη: "Πού τη βρήκες αυτή τη φωνή; Είναι η Βέμπο του λαϊκού τραγουδιού!". 

Ρώτησε ποιος είναι ο κηδεμόνας μου και την επόμενη μέρα πήγα με τη μητέρα μου στη Λυκούργου και υπέγραψα με την Κολούμπια 5ετές συμβόλαιο, 300 δρχ η πρώτη φωνή κι 150 η δεύτερη. Εφάπαξ... Μετά από χρόνια κάναμε δικαστήριο εγώ κι ο Καζαντζίδης για να πάρουμε κάποιο ποσοστό μικρό. Σκέψου πως απ' όλα αυτά που πουλάνε σήμερα στα περίπτερα εμείς δεν παίρνουμε ποσοστά...»

Στην Columbia στη Ριζούπολη έγινε η ακρόαση; Πως νιώσατε όταν γκρεμίστηκε το μεγαλύτερο μέρος των εγκαταστάσεων εκεί;

«Ναι εκεί έγινε. Εγώ ήμουν η πρώτη που φώναξα γι' αυτό. Αλλά δυστυχώς "φωνή βοώντος". Όλη η ιστορία του ελληνικού τραγουδιού είναι εκεί...

Ποια ήταν η πρώτη μεγάλη σας επιτυχία; Το πρώτο σας τραγούδι, το «Πήρα τη στράτα την κακιά» ακούστηκε τότε;

«Όχι, δεν ακούστηκε. Οι πρώτες μεγάλες επιτυχίες ήταν το "Ένα σφάλμα έκανα", το "Δαχτυλίδι", "Τα αδέρφια δε χωρίζουνε", "Να πας να πεις της μάνας μου"...
Το "Πήρα τη στράτα την κακιά" λοιπόν, σε μουσική του Μπιθικώτση και στίχους του Χαράλαμπου Βασιλειάδη, κυκλοφορεί σε δίσκο 78 στροφών Η is master ' s voice...»

Η συνέντευξη είχε δημοσιευτεί στο περιοδικό «Μετρονόμος», ενώ η βελούδινη φωνή της Πόλυ Πάνου για πάντα θα αγγίζει... Συνεχώς θα την ακούμε να αναρωτιέται...