ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΛΑΓΚΟΣ: «ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΤΑΣΗ ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ»
Γράφει η Κλέστα Ντισνίτσα
Νιώθεις ενοχικά που δουλεύεις αυτήν την εποχή;
«Αισθάνομαι ενοχικά αλλά και τυχερός πάρα πολύ! Είμαι και γενικότερα σαν άνθρωπος ενοχικός. Και πώς να μην αισθάνομαι ενοχικά όταν τρεις άνθρωποι αυτοκτονούν κάθε μέρα.»
Τελικά ποιοι δουλεύουν στο θέατρο; Οι τυχεροί ή οι ικανοί;
«Διάφορα πράγματα συνιστούν στο αν θα δουλέψεις ή όχι. Ειδικά στην Ελλάδα που χαρακτηριστικό μας στοιχείο είναι να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα, κανένας δεν συμπαθεί κανέναν. Είμαστε λίγο περίεργοι σαν λαός, πάντα θα λέμε, πάντα θα σχολιάζουμε, τώρα για το αν κάποιος χαρακτηρίζει το ότι είμαστε τυχεροί και όχι ικανοί, ο καθένας κρίνει ότι θέλει. Σημασία έχει να βάζουμε τα δυνατά μας, να δουλεύουμε όσο καλύτερα γίνεται και να βοηθάμε τους συνανθρώπους μας, το άμεσο περιβάλλον μας, να έχουμε αλληλεγγύη και αγάπη για τους τριγύρω μας.
Από κει και πέρα πάντα θα υπάρχουν εκείνοι που σχολιάζουν και θα σχολιάζουν.
Υπάρχει πολύ πίκρα στους ανθρώπους αυτή τη στιγμή, πολύ ένταση και κατανοείς ακόμη και αυτούς που σε βρίζουν, όχι για να το παίξεις ανώτερος αλλά για να μην δηλητηριάζεις εσύ ο ίδιος τον εαυτό σου και τους γύρω σου. Όταν δέχεσαι ένταση θα την δώσεις στον πιο εύκολο αποδέκτη και συνήθως είναι άνθρωποι που αγαπάς περισσότερο.»
Θέατρο, τηλεόραση ή κινηματογράφος;
«Όλα μου αρέσουν, αλλά πιο πολύ ο κινηματογράφος. Εκεί υπάρχει πολύ περισσότερη προσοχή στο αποτέλεσμα απ’ ότι στην τηλεόραση. Η τηλεόραση δεν έχει τα απίστευτα κάδρα, τα ξεχωριστά πλάνα! Η τηλεόραση είναι περισσότερο κεφάλια που μιλάνε, ενώ κινηματογράφος είναι η μαγεία της εικόνας. Έχεις το αντικείμενο σου εκεί, ένα απέραντο βάθος! Μοιάζει με πίνακα ζωγραφικής!
Αυτό στην τηλεόραση δεν το βρίσκεις, σπάνια, σε κάποιες αμερικανικές σειρές που έχουν το χρόνο και το χρήμα και κάνουν σε ένα χρόνο δέκα επεισόδια. Εμείς εδώ κάνουμε ένα επεισόδιο την ημέρα.»
Στερεότυπο το καλός ηθοποιός είναι αυτός που παίζει στο θέατρο;
«Ο ηθοποιός του θεάτρου πρέπει να μπει ουσιαστικά μέσα στην κατάσταση του ρόλου και να το ζήσει, πρέπει να γίνει ο ρόλος. Ενώ αυτός που δουλεύει στον κινηματογράφο ή στην τηλεόραση πρέπει να μπαίνει και να βγαίνει στην κατάσταση και στην ένταση της στιγμής συνέχεια γιατί μπορεί να περάσει ο μπούμαν ή να χάσουν το κάδρο και να πρέπει να σταματήσουν το γύρισμα και ας ήταν η καλύτερη του στιγμή. Πρέπει να ξαναέρθει στην ίδια κατάσταση από την αρχή επιτόπου γιατί δεν μπορούν να περιμένουν 25 άτομα συνεργείο.
Έχουν και τα δύο τις δυσκολίες τους, δεν πρέπει να απαξιώνουμε τίποτα. Ο καλός ηθοποιός είναι αυτός που κάνει καλά την δουλειά του και πείθει τον θεατή όπου και να παίζει.
Βέβαια πολλοί θεατές θέλουν εκπαίδευση, όπως για να εκτιμήσεις ένα έργο τέχνης Έτσι χρειάζεται εκπαίδευση για να εκτιμήσεις τι είναι πραγματικά καλό. Ειδικά στην Ελλάδα η καλή υποκριτική δύσκολα θα μπορούσε να εκτιμηθεί γιατί μου φαίνεται ότι έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε συγκεκριμένα πράγματα και όταν βλέπουμε κάτι καινούργιο αντιδράμε.»
Ανήκεις στην νέα γενιά των ηθοποιών, έχεις κάνει αρκετές δουλειές. Μπορείς να χαρακτηρίσεις την πορεία σου μέχρι τώρα;
«Ποια πορεία; Απλά υπάρχω, όπως υπάρχουμε όλοι μας. Δεν μπορώ να κάνω αυτό το πράγμα που μου ζητάς, είναι πολύ ναρκισσιστικό και εγωκεντρικό.»
Οι άνθρωποι «μεγαλοποιούν» όσους βλέπουν στο γυαλί;
«Οποιοσδήποτε να’ ναι στην τηλεόραση, σε κάτι πετυχημένο, τον θαυμάζουν. Το κάνουν αυτό με ανθρώπους που είναι διάσημοι ή με τους εκάστοτε διάσημους.
Μα ποιος μπορεί να πει ότι θα παραμείνει διάσημος, εάν του χρόνου δεν θα έχει δουλειά; Όποιος και να είσαι, κάποια στιγμή θα ξεχαστείς.»
Δραματικός ή κωμικός;
«Είναι καλό να προσεγγίζεις θαρραλέα τα πάντα και όχι μόνο ένα πράγμα, το δράμα ή την κωμωδία.»
Αβεβαιότητα και πιθανή μετανάστευση…
«Νιώθω πολίτης του κόσμου, ότι το σπίτι μου είναι η γη και γνωρίζω όλες τις δυσκολίες του να φύγεις. Βέβαια έχω πάρα πολλά πράγματα να με κρατάνε εδώ, αλλά αν έμενα άνεργος για μεγάλο χρονικό διάστημα από οτιδήποτε, γιατί δεν σημαίνει ότι επειδή δεν δουλεύεις στο θέατρο η στην τηλεόραση δεν θα κάνεις κάτι άλλο για να ζήσεις και δεν είχα κάποια άλλη επιλογή, θα έφευγα.»
Από μικρός ο Κωνσταντίνος ήθελε να ασχοληθεί με τις θετικές επιστήμες, υπολογιστές και video game, αλλά δηλώνει μάλλον φυγόπονος για τις απαιτήσεις ενός επιστημονικού κλάδου.
Η επίδραση του οικογενειακού περιβάλλοντός του καταλυτική…
«Ο πατέρας μου, Βασίλης Λάγκος, αν και ο ίδιος ηθοποιός ήταν αρνητικός στην ιδέα να ασχοληθώ με την υποκριτική, παρόλα αυτά τα ερεθίσματα κυριαρχούσαν. Από πιτσιρικάς βρισκόμουν ανάμεσα σε γυρίσματα και σε καμαρίνια
Τα πρώτα μου βήματα τα έκανα με γνωστούς του. Ήμουν 9 χρονών, σε μια ταινία μικρού μήκους του Αγγελόπουλου. Και η πρώτη μου επαφή με τον φακό ήταν στην ΕΡΤ2 σε κάτι χριστουγεννιάτικο το 1985 ενώ το 1980 γεννήθηκα. Οπότε είμαι από πιτσιρικάς στο κουρμπέτι. Βέβαια στην εφηβεία μου υπήρξα αδιάφορος για το χώρο.»
Η κριτική του πατέρα, αυστηρή;
«Ναι, βέβαια. Αλλά τελευταία κάνει καλά σχόλια για την δουλειά μου και μου κάνει εντύπωση. Ίσως του αρέσει δεν ξέρω τι να πω. Τώρα άργησες πατέρα…(γελάει)
Ο Κωνσταντίνος ενημερώνεται κυρίως από το ραδιόφωνο και το διαδίκτυο. Τον ενδιαφέρει ο άνθρωπος γενικότερα.
«Πάντα με ενδιέφερε το τι μας συμβαίνει. Γενικά, ποια είναι η κατάσταση μας, ανθρωπολογικά κι αν το δεις έχει ένα ενδιαφέρον.»
Δήλωσε πως είναι άθεος. “Tρόμαξε” μία τέτοια δήλωση;
«Ενδεχομένως να τρομάζει τους μεγαλύτερους σε ηλικία ανθρώπους. Η αλήθεια είναι ότι υπάρχει μια πολύ μεγάλη παρεξήγηση. Το τι είναι θεός, το τι σημαίνει η έννοια αυτή, είναι περίπλοκη συζήτηση. Ο καθένας το αντιλαμβάνεται διαφορετικά. Είναι σχετικό το καλό και το κακό, ο κόσμος μας δεν είναι αγγελικά πλασμένος. Μία τέτοια ύπαρξη θα την έψαχνα ως κάτι που είναι μέρος του φυσικού κόσμου κι όχι απαραίτητα με την συναίνεση που αντιλαμβανόμαστε εμείς οι άνθρωποι, γι’ αυτό δεν μπορώ να δεχτώ τον θεό ως πρόσωπο. Αυτό είναι επίσης και πάρα πολύ εγωιστικό και ανθρωποκεντρικό, ενώ το σύμπαν είναι πραγματικά απέραντο. Χρειαζόμαστε κάποιον να μας δείχνει τον δρόμο στην ζωή μας, γι’ αυτό έχουμε και τους ήρωες, έχουμε ανάγκη από την έννοια του αρχηγού. Έτσι είμαστε.
Έτσι κι αλλιώς δεν ασχολείται και κανένας, το λένε για πέντε λεπτά και μετά το ξεχνάνε. Μία φορά, είδα σε μία ιστοσελίδα ότι είμαι illuminati και άλλες τέτοιες μπούρδες. Όταν η ζωή είναι εξαιρετικά περίπλοκη αρχίζεις και πιστεύεις σε θεωρίες συνομωσίας, ο εγκέφαλος δεν μπορεί να αντέξει το άγνωστο.»
Ηθική και θρησκευτική πίστη…
«Για μένα δεν προέκυψε η ηθική από την θρησκευτική πίστη, ο άνθρωπος είναι φύση ηθικός, αλλιώς δεν θα έκανε κοινωνίες. Έδωσε τη δική του ηθική στην θρησκεία.»
Ονειρεύεται ρόλους…
«Όταν βλέπεις κάποιον να ερμηνεύει κάτι εξαίσια, λες ότι θα ήθελα και εγώ έστω και λίγο να προσεγγίσω το ρόλο. Όπως στο ρόλο του Ντάνιελ Ντέι Λιούις στο ‘’Αριστερό μου πόδι’’ ή του Μπρούνο Ές στο ‘’Αίνιγμα του Κάσπαρ Χάουζερ’’. Αυτά είναι πράγματα που έχω θαυμάσει πολύ, θα ήθελα κάποια στιγμή στην ζωή μου να καταφέρω να φτάσω έστω και λίγο την ιδιοφυΐα αυτών των ανθρώπων»
0 comments
Το μήνυμα σας