Η Ναταλία Τσαλίκη εγκατέλειψε τη Φιλοσοφική για το Εθνικό Θέατρο. «Απλά, μας πάει ο εαυτός μας κατά 'κει, κι εμείς ακολουθούμε..». 

Γράφει η Αιμιλία Πανταζή

Εμπιστεύεται το ένστικτό της. Ξεκινά το ταξίδι της προς το θέατρο αναζητώντας «κάτι». Πέρασαν αρκετά χρόνια για να καταλάβει ότι αυτό που έψαχνε ήταν να ανακαλύψει τα σκοτεινότερα σημεία τους εαυτού της. Να τον καταλάβει όσο γίνεται καλύτερα και μέσα απ' αυτόν να δώσει απαντήσεις στα ερωτήματα της Ζωής...

Η ηθοποιός Ναταλία Τσαλίκη έχει ενσαρκώσει σπουδαίους ρόλους σε έργα των Γκολντόνι, Μολιέρου, Σαίξπηρ, Κρετς, Μάμετ, Στρίντμπεργκ, Τσέχοφ, και άλλους. Πρόσφατα πρωταγωνίστησε στον Γυάλινο Κόσμο, ένα θαυμάσιο έργο του Τενεσί Ουίλιαμς. Η αίσθηση που της άφησε στο τέλος ο εύθραυστος κόσμος της Λώρας, διείσδυσε στην ψυχή της με τέτοιο τρόπο που την κάνει να αναρωτιέται...

«Το αποτύπωμα που μου άφησε ο Γυάλινος Κόσμος, είναι βαθύ, όχι μόνο για την μεγάλη απήχηση που είχε στο κοινό, αλλά γιατί υπήρξε συγκυρία πολλών πραγμάτων. Ήταν από τις σπάνιες δουλειές, που γίνονται αιτία για μεγάλες συγκινήσεις, φιλίες, μοιράσματα συναισθημάτων. Μου είναι πραγματικά δύσκολο να βρω τι είναι αυτό που μπορεί να ακολουθήσει.»

.

Ο κόσμος του καθενός μας σαν να ζει σε παράλληλα σύμπαντα. Δημιουργεί και δημιουργείται από τα υλικά που του δίνουμε εμείς για να ενταχθεί στο σύνολο. Που κρύβεται η «αλήθεια» των υλικών του;

«Αν μπορούσαμε να τον προσωποποιήσουμε, θα "γέλαγε" με την ποικιλία των υλικών που χρησιμοποιεί ο καθένας μας. Άλλος τον φτιάχνει γυάλινο, όπως η ηρωίδα, για να μοιάζει με την εύθραυστη ιδιοσυγκρασία του, άλλος χάρτινο, κατασκευασμένο από το εφήμερο και φθαρτό υλικό του χρήματος, άλλος από τσιμέντο, για να αισθάνεται δυνατός. 

Είναι θέμα επιλογής το πως θα αποφασίσει ο καθένας να ζήσει τη ζωή του.  Όσο πιο κοντά στον εαυτό μας βρισκόμαστε, τόσο περισσότερο έχουμε πιθανότητα να ανακαλύψουμε τα αληθινά υλικά του.»

Το συστατικό της συντηριτικοποίησης της κοινωνίας; Μπορεί ένα τολμηρό ακόμη και ένα «αναιδές» θεατρικό έργο να κάνει τον θεατή να δεχθεί μια διαφορετική πρόταση και να την απολαύσει;

«Βιώνουμε ένα "άνοιγμα" στο Θέατρο, μια ελευθερία εκφράσεων και πειραματισμού. Διανύουμε μια γόνιμη περίοδο αναζητήσεων, που ίσως και να αντικατοπτρίζει την ανάγκη της εποχής μας για νέες λύσεις και απαντήσεις.»

Μικρές θεατρικές σκηνές που δεν έχουν άδεια, οδηγήθηκαν ουσιαστικά σε κλείσιμο με βάση ένα νόμο που «χτίστηκε» σε άλλες εποχές. Ένα μεγάλο θέατρο αντέχει στις μέρες μας, μια ακριβή παραγωγή;

«Ήταν κοινό μυστικό, πολλά χρόνια τώρα, ότι πολλά θέατρα λειτουργούσαν χωρίς να τηρούν τους κανόνες στοιχειώδους ασφαλείας. Τι ακριβώς συνέβη δεν γνωρίζω, πιστεύω όμως πως θα πρέπει όσοι δεν το έκαναν να το πράξουν.»

Η ανάγκη του στοιχείου της αισιοδοξίας που εκπέμπει η φωτεινή της ματιά με οδηγεί κατευθείαν στην μετά κρίσης περίοδο. Πως να φαντάζεται η Ναταλία Τσαλίκη εκείνη την εποχή;

Η ζωή μας μετά από αυτό το χάος περνά μέσα από τις πράξεις....

«Ανήκω σε αυτούς που δεν έχουν άποψη για την κρίση. Περίσσεψαν τα λόγια και οι απόψεις, και παρόλα αυτά, δεν είδαμε κανένα φως. Διανύουμε περίοδο σιωπής αλλά όχι απραξίας. Λιγότερα λόγια, και περισσότερη ΠΡΑΞΗ. Με αυτό το δεδομένο, θα μπορούσα να φανταστώ τη ζωή μας καλύτερη.»

«Ό,τι προέρχεται από τα βιώματά μας είναι πολύ σημαντικό», είχε πει κάποτε η ίδια.

Βιώματα που οδηγούν σε πράξεις. Βιώματα που μας ορίζουν ως προσωπικότητες δίνοντάς μας τον απαιτούμενο χώρο προς τη δημιουργία...

«Τα βιώματά μας, καλά και κακά μας καθορίζουν, μας πλάθουν. Αυτά αποτελούν το "υλικό" του καλλιτέχνη. Ο ηθοποιός συγκεκριμένα, εκεί στηρίζεται για να δημιουργήσει τον όποιον ρόλο. Αρκεί να τα αναγνωρίζει, να μην τα κουκουλώνει επειδή μπορεί να τον πληγώνουν, αλλά να τα αφήνει να «αναπνέουν». Να  ανακαλεί κάθε φορά στην επιφάνεια μνήμες σκουριασμένες, γεγονότα, σχέσεις, καταστάσεις. Μια επίπονη διαδικασία, χωρίς την οποία όμως, δεν μπορείς να δώσεις στον ρόλο σου σάρκα και οστά και να τον κάνεις αναγνωρίσιμο.»

Πολλά χρόνια συμπόρευσης επαγγελματικής αλλά και προσωπικής με τον εξίσου αξιόλογο και γνωστό ηθοποιό Γιάννη Μπέζο. Σίγουρη η «γεύση» των πικρόχολων σχολίων, γλυκιά η διατήρηση της ισορροπίας...

«Έχουμε γευτεί, όπως λέτε, και πικρόχολα σχόλια, αλλά και πολλή αγάπη - όλα μέσα στο παιχνίδι είναι. Όταν είσαι εκτεθειμένος στο φως, θα αντιμετωπίσεις τον αρνητισμό, αλλά και την αποδοχή. Όλα μετριούνται στη διάρκεια. Καλό είναι, να βρίσκεις το σθένος να επικεντρώνεσαι στη δουλειά σου, να προσπαθείς να βρίσκεις την "κρυφή" εκείνη γλώσσα της επικοινωνίας με τον κόσμο. Κι όσο πιο πολύ παλεύεις να την κρατάς ζωντανή, τόσο περισσότερο βρίσκεις τη δύναμη να ξεπερνάς όλα τα άλλα. Όταν δε, έχεις την ευλογία να μοιράζεσαι τη ζωή σου με έναν άνθρωπο που αγαπάς και εκτιμάς βαθιά, όπως έχω εγώ τον Γιάννη, τότε τα πράγματα γίνονται λιγότερο δύσκολα…»

Υπάρχει άραγε «συνταγή» μέσα από τις σχέσεις που αναπτύσσουμε γενικότερα, για την προσπέραση των δυσκολιών;

«Να μην επαναπαύεσαι ποτέ και να είσαι ο εαυτός σου.»

Η Ναταλία Τσαλίκη θαυμάζει την κόρη της Ηρώ, «σε πολλά που λέγονται και σε περισσότερα που δεν λέγονται». Εξακολουθεί να την εκπλήσσει ευχάριστα με τον τρόπο που διαχειρίζεται τη ζωή της. Το ταλέντο της κόρης της θα το κρίνει άλλος...

«Αυτά που θαυμάζω επάνω της, πέρα από το ταλέντο της, το οποίο ο κόσμος είναι αυτός που θα το κρίνει, είναι η ωριμότητά της, και η διαρκής προσπάθειά της να ξεπερνάει τον εαυτό της σε όλα τα επίπεδα.»

Οι ενοχές της μάνας;

«Δεν νοιώθω καμία ενοχή απέναντί της, πέρα από τα όποια, αναπόφευκτα λάθη μπορεί να έχω κάνει, όπως και κάθε γονιός, για τα οποία όμως, ποτέ δεν δίστασα να της ζητήσω συγγνώμη.»

Ο λόγος σας βγάζει αξιοπρέπεια και πειθαρχία, ενώ παράλληλη αναδύεται μια ευαισθησία. Υπήρξαν στιγμές που σας «δυσκόλεψε» η ευαισθησία σας;

«Εννοείται πως όποιος αποφασίζει να κρατήσει την ευαισθησία του σε πρώτο επίπεδο -πράγμα που επιβάλετε στο επάγγελμά μας, θα πρέπει να είναι προετοιμασμένος για τις συνέπειες. Βέβαια, η ευαισθησία, από μόνη της, χωρίς την χρήση του μυαλού και της αυτοεκτίμησης, οδηγεί σε καταστροφικές ατραπούς. Απλά, μεγαλώνοντας, κάνεις τις επιλογές σου, και πληρώνεις το ανάλογο τίμημα. Αξίζει όμως τον κόπο, προκειμένου να είσαι συνεπής με τα πιστεύω σου.»

Η ουσία του ανθρώπου; Η ομορφιά και η γοητεία της ζωής;

«Το προσωπικό, μοναχικό ταξίδι που καλείται ο καθένας να κάνει, προκειμένου να βρει τις απαντήσεις. Εκεί βρίσκεται η ομορφιά και η γοητεία της Ζωής. Όλες οι απαντήσεις είναι μέσα μας.»

Στιγμές χαλάρωσης που αναζητούνται και αυτές...

«Όσο μπορώ, βγαίνω με φίλους, διαβάζω, γυμνάζομαι, παρακολουθώ όλο και λιγότερη τηλεόραση, επιδιώκω να ταξιδεύω.»

Στιγμές για όνειρα;

«Δεν είμαι άνθρωπος του Αύριο, αλλά του Τώρα. Δεν κάνω βαρύγδουπα σχέδια, προτιμώ να τιμώ την κάθε μου στιγμή, - όχι ό,τι το καταφέρνω πάντα-, και να οραματίζομαι τον εαυτό μου γερό, αυτάρκη και δημιουργικό.»