Πως είναι να βλέπεις τη γη να μην μένει ποτέ ίδια μέσα από το παράθυρο ενός αεροπλάνου ή ενός ελικοπτέρου; Ο πιλότος Προκόπης Μπατζανόπουλος, σύλλεξε συναισθήματα, καταγράφοντας την ομορφιά. Θέλησε να μοιραστεί το...  AIRMOTIONAL


Γράφει η Αιμιλία Πανταζή


«Εγώ δεν προσπαθώ να καταλάβω. Για μένα το πιο ωραίο πράγμα είναι να ξυπνάω, να βγαίνω έξω και να κοιτάζω. Το κάθε τι.», έχει πει ο διάσημος φωτογράφος Josef Koudelka.

Κι όταν ανεβαίνει κανείς σε ύψος 3.000, 4.000, ακόμα και 20.000 ποδών, όπως ο σαραντάχρονος πιλότος της πολεμικής αεροπορίας, Προκόπης Μπατζανόπουλος;

H αέναη αλλαγή του πλανήτη προκαλεί ποικίλα συναισθήματα, δέος και θαυμασμό. «Με τις αεροφωτογραφίες μου κρατάω ζωντανές, αιχμαλωτίζω εικόνες εκείνης της στιγμής», εξομολογείται ο σαραντάχρονος λάτρης του φωτογραφικού φακού, ο οποίος έχει σπουδάσει φωτογραφία στο Institute of Photography της Νέας Υόρκης (η παλιότερη σχολή φωτογραφίας στον κόσμο), είναι ιδρυτής της ιστοσελίδας φωτογραφίας www.lifeinaclick.gr, έχει εργαστεί στο περιοδικό αεροπορίας «Πτήση», ενώ υπήρξε αρχισυντάκτης του αεροπορικού περιοδικού «Αεροπλάνο».

Τα συναισθήματα μπορούν να χωρέσουν σε ένα λεύκωμα;
Η εμπειρία του πετάγματος ονομάστηκε AIRMOTIONAL...

«Το AIRMOTIONAL είναι μια συλλογή συναισθημάτων, τα οποία δημιουργούνται όταν πετάς. Δεν είναι φωτογραφικό λεύκωμα, όπως πολλοί θα πίστευαν. Είναι αδύνατο να δημιουργηθούν τέτοια συναισθήματα όταν βρίσκεσαι στη γη. Μόλις αφήσεις το έδαφος, τα μάτια αρχίζουν να δημιουργούν συνειρμούς στο μυαλό. Τα μέρη και τα σχήματα θυμίζουν πρόσωπα αγαπημένα και γεγονότα που σημάδεψαν τον χρόνο. Καμία μέρα δεν είναι ίδια με την άλλη και τίποτα δεν μπορεί να νικήσει το χρόνο. Ο χρόνος είναι αυτός που αλλάζει τα πάντα. Ο χρόνος αλλάζει εμάς, αλλάζει τα μέρη που ζούμε. Αυτό που αντικρίζει κανείς σήμερα, δε θα το ξαναδεί ποτέ ίδιο. 

Αυτό που απαθανάτισα εκείνη την συγκεκριμένη στιγμή και μοιράζομαι μαζί σας, τίποτα δεν μπορεί να το ξαναφέρει πίσω, ούτε θα μοιάζει με κάτι άλλο.

Μπορεί κάθε μέρα που πετάς, να βλέπεις τη γη μέσα από το παράθυρο ενός ανεμοπτέρου ή ενός αεροπλάνου ή ενός ελικοπτέρου. Όμως, δεν είναι βέβαιο ότι μπορείς να καταγράψεις την ομορφιά ή την ασχήμια της γης. Δεν είσαι καλλιτέχνης. Είσαι αεροπόρος, σκέφτεσαι αλλιώς, ζεις αλλιώς και ενεργείς αλλιώς. 



Τι χάρισμα έχουν αυτοί που το κάνουν με μια ζωγραφιά, με ένα στίχο ή με μια μελωδία! Αυτοί είναι οι καλλιτέχνες, οι άνθρωποι που κάνουν τη ζωή μας πιο όμορφη, γιατί βλέπουν τον κόσμο αλλιώτικα. Ο αεροπόρος δεν μπορεί; Δε θα απαντήσω με σιγουριά, όμως θα προσπαθήσω. 

Μια μέρα ξυπνάς και είναι όλα διαφορετικά. Έχεις μεγαλώσει, έχεις πετύχει πολλά από τα όνειρά σου. Θεωρείς ότι κάποια πράγματα έχουν τελειώσει ή έχουν περάσει για σένα. Όλοι οι άνθρωποι ζουν αυτήν την ημέρα. Σε μένα, η μέρα αυτή φανέρωσε όλα αυτά που έβλεπα τόσα χρόνια πετώντας, αλλά δεν τους έδινα ιδιαίτερη σημασία. Άρχισαν να μου φαίνονται όλα αλλιώτικα. Και τότε υποσχέθηκα να προσπαθήσω να τα καταγράψω και αν είναι όμορφα, να τα μοιραστώ. Θαρρείς ότι είναι εύκολο να τα μοιραστείς όλα; Όχι! Μπορεί να προσπαθήσεις και να μην το καταφέρεις. Όταν πιάσεις πρώτη φορά μια φωτογραφική μηχανή στα χέρια σου δεν ξέρεις τι πραγματικά μπορείς να κάνεις. Μπορείς να απαθανατίσεις πρόσωπα, γεγονότα, πράγματα. Να καταγράψεις, εκτός από το φως, απλά τον χρόνο...»

Απόσπασμα από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου.