Τι συμβαίνει όταν οι άνθρωποι λήγουν, κι αυτό το ξέρουμε. Λίπασμα. Εδώ ανακύκλωση δεν παίζει. Μάλλον… δηλαδή.

 Αυτό που δεν ξέρουμε, όμως, με σαφήνεια είναι το τι συμβαίνει με τις νοοτροπίες. Τις νοοτροπίες που λήγουν. Αυτές οι διαολεμένες που πάνε; Τις πετάει κανείς; Τις αφήνει ξεχασμένες σε κάποιο κλειδωμένο συρτάρι ή μας τις πλασάρει ωσάν καινούργιες, προχωρημένες και δεν ξέρω κι εγώ τι. Αυτό είναι το πιο επικίνδυνο των ημερών μας. Όχι, δεν είναι τα ληγμένα προϊόντα. Εδώ ο σκοπός είναι σαφής: δίνουμε χρήματα σε μεγάλες πολυεθνικές και φθηνό φαγάκι στον λαό!

Αν θυμάμαι καλά με μία γνωστή γερμανική αλυσίδα σούπερ μάρκετ, η μία καταγγελία διαδέχονταν την άλλη: ληγμένο το ένα, φουλ στα συντηρητικά το άλλο και πάει λέγοντας.

Ε, με την μεγάλη ακρίβεια είπαν οι μεγάλοι παίκτες της εγχώριας διατροφής να το ξεχάσουν το θέμα και να στρέψουν αλλού το ενδιαφέρον τους. Που; Μα φυσικά στο marketing της κρίσης.

Φθηνά προϊόντα με δική τους ταμπέλα άρχισαν να γίνονται ανάρπαστα. Καταγγελία περί ακαταλληλότητας; Καμία; Κι αν υπήρχαν και κάποιες, αυτές πνίγηκαν εν τη γενέσει τους. Τα νέα τρόφιμα, τα τρόφιμα της «κρίσης» που υποτίθεται τώρα θα μας πλασάρουν με 30% τις τιμές κάτω, ποια είναι; Το ρύζι, τα μακαρόνια, τα όσπρια κ.α. Ξέρετε πόσο ρύζι φθηνό έχετε φάει –δήθεν ελληνικό- το οποίο είναι τίγκα στο φυτοφάρμακο για την ψείρα και εισάγεται από τρίτες χώρες; Η μήπως στο υπουργείο δεν το ξέρουν και ξαφνικά τους έπιασε ο πόνος για την τσέπη μας; Τέλος πάντων.

Το κυρίαρχο θέμα είναι ένα: το υπουργείο Ανάπτυξης απλά νομιμοποιεί δια της επικοινωνιακής επαναφοράς μια διάταξη προ εικοσαετίας για να πείσει τον ελληνικό λαό ότι κάτι κάνει για την μείωση των τιμών! Λέει ψέμματα το υπουργείο ότι δήθεν η μόνη διαφορά που υπάρχει με ότι ίσχυε είναι ότι «αναγκάζεται ο πωλητής να πουλά τα συγκεκριμένα προϊόντα σε χαμηλότερη τιμή». Αυτό έτσι κι αλλιώς το έκανε βάζοντας την δική του ταμπέλα. Απλά τώρα του δίνει ένα επιπλέον ράφι στο σούπερ μάρκετ: επώνυμα-ταμπέλα σούπερ μάρκετ-ληγμένα. Δηλαδή τι του κάνει; Του παρέχει την δυνατότητα να κερδίσει περισσότερα.

Επίσης του παρέχει την δυνατότητα και επίσημα πλέον, να χωρίσει ταξικά τους πελάτες. Η μήπως δεν είναι έτσι; Κι ένα ακόμη ερώτημα: αλήθεια ποιος επίσημος φορέας θα ελέγχει την ασφάλεια και υγιεινή των συγκεκριμένων προϊόντων; Εδώ γελάμε.

Το φταίξιμο είναι δικό μας!

Εδώ και χρόνια πίναμε… ληγμένα αδιαμαρτύρητα. Εδώ και χρόνια ψηφίζαμε… ληγμένα… συμφεροντολογικά! Ε, ας τα φάμε κιόλας!