Γιώργος Γιαντάς: «Η αξία των μικρών στιγμών»
Αναζητά τις μικρές στιγμές που κρύβουν μεγάλα. Πιστεύει σε κάθε τέτοια στιγμή που αφήνει ανάσες η ζωή. Χτίζει γέφυρες επικοινωνίας με το συνεχές γράψιμο. Ο Γιώργος Γιαντάς ζει σε ένα μικρό διαμέρισμα που κοιτάει ουρανό.
Γράφει η Αιμιλία Πανταζή
Διαβάζοντας το βιβλίο του ένιωσα που κάπου τα ξέρω όλα αυτά. Κάτι μου θυμίζουν να ψάξω, να αποφύγω. Η ματιά του Γιώργου Γιαντά για τα πράγματα που μας περιβάλλουν, μας σφίγγουν, μας κάνουν να ονειρευόμαστε, αγγίζει ψυχές.
Γιατί γράφεις;
Γιατί γράφεις;
«Δεν έχω καταλάβει τι ακριβώς είναι εκείνο που με ωθεί στο γράψιμο. Μπορώ να πω, όμως, με σιγουριά, πως μέσα από κάθε φανταστικό ήρωα, καταφέρνω να μεταφέρομαι σε μιαν άλλη πραγματικότητα. Ταυτόχρονα, έχω την ευκαιρία να χτίζω τις δικές μου γέφυρες επικοινωνίας με τους ανθρώπους και να μοιράζομαι ανησυχίες, προβληματισμούς, ιδέες, κάποια ψήγματα της ψυχής, που αναπόφευκτα κατατίθενται.»
Διαδικτυακή πολιτεία Mindland. Για ποιο κόσμο μιλάς στο βιβλίο σου;
«Οικιακοί προσομοιωτές έχουν αντικαταστήσει τους υπολογιστές, κάθε δραστηριότητα γίνεται στον κυβερνοχώρο, οι άνθρωποι της είναι απομακρυσμένοι, αποξενωμένοι, ιδιαίτεροι. Τα πιο απλά πράγματα είναι σε αυτήν σύνθετα, τα πρόσωπα κρύβονται πίσω από διαδικτυακά προφίλ, η ζωή έχει μετουσιωθεί σε εικόνα. Αν και σκόπιμα ο κόσμος της Mindland είναι μουντός, κάπως μελαγχολικός, Μου έχει κάνει εντύπωση πως κάποιες πρώτες εντυπώσεις φίλων που τη διάβασαν, δεν τη βρίσκουν απαραίτητα άσχημη ως πολιτεία και τρόπο διαβίωσης.. Αυτό τελικά αρχίζει να είναι ανησυχητικό!»
Ανησυχητικό που μυρίζει γιγάντωση της μοναξιάς;
«Στη Mindland η μοναξιά είναι δεδομένη. Απλώς υπάρχουν τα κατάλληλα υποκατάστατα, όπως για παράδειγμα η δυνατότητα να ΄νοικιάσεις΄ ένα πρόσωπο που θα σου παρέχει φιλία και θα βρίσκεται δίπλα σου κάθε στιγμή με το ανάλογο κόστος. Η μοναξιά μας γιγαντώθηκε από την τεχνολογική εξέλιξη, που υπεραπλούστευσε τη ζωή κι έκανε την ανθρωπιά να ατροφήσει. Προτεραιότητα όμως έχει πάντα ο άνθρωπος, οι ανησυχίες του, η δημιουργικότητά του, η φαντασία, η συναναστροφή, η συλλογικότητα και βέβαια η αλληλεγγύη. Το σήμερα που ζούμε ακρωτηρίασε αυτές τις έννοιες, σε τέτοιο βαθμό, που οι ακρότητες έφτασαν να αποτελούν κομμάτι της καθημερινότητάς μας.»
Μια καθημερινότητα που γεμίζει από τι;
«Δυστυχώς, στα μεγάλα αστικά κέντρα επικρατεί ένας ‘βομβαρδισμός’ συνειδήσεων, μαζικοποίηση στον τρόπο και τις συνήθειες, οι επιλογές είναι συγκεκριμένες, η καθημερινότητα μας μεταμορφώνει σε γρανάζια μιας προβλεπόμενης ζωής. Όχι πως αυτό δεν ισχύει πέρα από το περιβάλλον των μεγάλων πόλεων. Απλώς εκεί είναι ευκολότερο να αναζητηθεί ηρεμία, μέσα από την οποία θα διαμορφωθεί μια πιο ξεκάθαρη ματιά για όσα συμβαίνουν αλλά και για τις ΄μικρές΄ στιγμές της ζωής, με τη μεγάλη, ανεκτίμητη αξία τους.»
Γιατί επέλεξες να ασχοληθείς με το συγκεκριμένο θέμα;
«Απλά συνέβη. Κατά την περίοδο διαβίωσης στη μεγαλούπολη, άρχισαν να μου γεννιούνται και οι πρώτες σκέψεις, γύρω από το πως έχει διαμορφωθεί η σύγχρονη ζωή και προς ποια κατεύθυνση εξελίσσεται. Το θέμα του βιβλίου ξεφεύγει από το περιβάλλον του κυβερνοχώρου κι επεκτείνεται σε ζητήματα, όπως οι οικονομικές κρίσεις, η πυρηνική απειλή, το παραμελημένο περιβάλλον, η μόλυνση και η καταστροφή αυτού του υπέροχου πλανήτη.»
Ο έρωτας βρίσκει χώρο σε μια εικονική πραγματικότητα;
«Έρωτας μπορεί να υπάρξει σε οποιαδήποτε πραγματικότητα. Αν πάψει να υφίσταται αυτό, τότε θα πρέπει να ανησυχούμε για την ίδια την ανθρώπινη υπόστασή μας.»
Μην επαναπαύεστε. Εσείς προλαβαίνετε. Έχετε τουλάχιστον ουρανό.., λέει κάπου ο ήρωας σου. Μήπως κάπου εκεί βρίσκεται το μυστικό ή όχι;
«Υπάρχει μία ακόμη αλληγορία σε αυτό. Ο ουρανός είναι το φως της ψυχής καθενός από εμάς. Αρκεί μια φορά να κοιτάξουμε ψηλά για να αισθανθούμε πόσο μικροί είμαστε στην απεραντοσύνη του, πόσο σπουδαία μπορεί να είναι κάθε στιγμή που ζούμε, υπάρχουμε κι αναπνέουμε. Και φυσικά, να αναλογιστούμε αν τελικά ο πραγματικός μας προορισμός είναι όλα εκείνα τα μικρά και ασήμαντα, στα οποία αναλωνόμαστε καθημερινά, όπως οι αγωνίες, τα άγχη και οι στενοχώριες ή μήπως κάτι βαθύτερο από αυτά; Τα μυστικά της Mindland όπως και οι αλληγορίες, είναι διάσπαρτες στο κείμενο. Το πρόβλημα είναι πως αν αποκαλύψω οποιαδήποτε από αυτά, θα έχω να κάνω με τους Μυσταπιόντι..»
Γεννήθηκες και μεγάλωσες στη Μυτιλήνη. Μοιάζει η ζωή σου με τη θάλασσα;
«Ναι, υπάρχουν ομοιότητες. Τα περασμένα χρόνια ήταν αναμφίβολα πιο ταραγμένα , όπως άλλωστε είναι και η νεότητα των περισσότερων ανθρώπων. Αν κάπως καταλάγιασε το ΄΄κύμα΄΄ , σε αυτό συνέβαλε και το πέρασμα του χρόνου. Η θάλασσα μπορεί άλλοτε να γοητεύει με την ηρεμία της κι άλλοτε να γίνεται απρόβλεπτη όπως πριν την τρικυμία. Σε καμιά περίπτωση όμως δε μένει στάσιμη. Η στασιμότητα είναι κάτι που προσπαθώ να αποφεύγω. Καλύτερα να παιδεύεται κανείς, παρά να μην εξελίσσεται.»
Σου αρέσει να ταξιδεύεις νοερά στο παρελθόν ή στο μέλλον;
Από που αποδράς για τα ταξίδια σου;
«Ζω σε ένα μικρό, μα χαριτωμένο σπίτι, που έχει το χαρακτηριστικό να είναι ψηλά. Δεν έχω κοντά μου τη θάλασσα, μα έχω μπόλικο ουρανό.»
Σε τι θεωρείς πως είσαι αθεράπευτος;
«Στις κρυφές εμμονές που με κατατρέχουν..»
Σ.σ.: το βιβλίο "Mindland", όπως και το «Ως την Τελευταία Πνοή» κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Λιβάνη.
0 comments
Το μήνυμα σας