Ο φωτογράφος του Associated Press, Bernat Armangué, περιγράφει τη ζωή του στη Γάζα τις τελευταίες ημέρες.









Κατά τη διάρκεια της τελευταίας ισραηλινής επίθεσης στη Λωρίδα της Γάζας, δουλεύαμε 18 ώρες κάθε μέρα.

Ξεκινούσαμε γύρω στις πέντε το πρωί για τη λήψη φωτογραφιών από τους ισραηλινούς βομβαρδισμούς.

Με το πρώτο φως της ημέρας ακολουθούσε η κάλυψη των τραγικών αποτελεσμάτων των βομβαρδισμών: ισοπεδωμένα σπίτια και κτίρια, τραυματίες στα νοσοκομεία, νεκροτομεία, κηδείες. 

Δε μπορεί να υπάρχει σταθερό πρόγραμμα σε συνθήκες όπως αυτές που η πραγματικότητα αλλάζει κάθε λεπτό. 
Από τη μία η εμπειρία που έχεις ως φωτογράφος και από την άλλη το level της ικανότητας σου να αυτοσχεδιάσεις, σε καθοδηγούν ώστε να περιγράψεις μία ιστορία όσο καλύτερα μπορείς και όσο ταχύτερα γίνεται.

Η δουλειά τελείωνε αργό το βράδυ. 

Και μετά η «κανονική» ζωή: φαγητό, μπάνιο και προσπάθεια να κοιμηθείς ενώ συνεχίζονται οι βομβαρδισμοί.



Δεν είσαι εσύ αυτός που αποφασίζει τι θα φωτογραφίσεις. Εσύ μπορείς να αποφασίσεις μόνον τι δεν θα φωτογραφίσεις και αυτό προκύπτει από τον κίνδυνο που ενδέχεται να διατρέξεις.


Υπήρχαν ορισμένες περιοχές που πλήττονταν συνεχώς από τις βόμβες, αλλά τις απέφυγα. 

Κύρια προτεραιότητα του ήταν να δείξω την ζωή των ανθρώπων στην Γάζα. Τους ακολουθούσαμε παντού, στους δρόμους, στα σπίτια, στα νεκροτομεία. 

Ο τρόπος με τον οποίον οι άνθρωποι που ζουν στην Γάζα αντιμετωπίζουν την πραγματικότητά τους, διαφέρει κατά πολύ από την δική μου ζωή. Θεωρώ ότι προσπάθησα κατά κάποιο τρόπο να το μεταφέρω αυτό μέσα από τις εικόνες μου.



Δουλεύω με μια ομάδα δημοσιογράφων, φωτορεπόρτερ και τηλεοπτικών συνεργείων. Ο καθένας μπορεί να αφηγηθεί την ίδια ιστορία αλλά με διαφορετική μορφή. Αλλά στον δρόμο δουλεύω πάντα μαζί με τον συνάδελφό μου Abd El Majid Hamdan, γνωστό και ως «fixer». Με βοηθάει στα πάντα Αυτός είναι το ένα μου αυτί και το ένα μου μάτι. Αλλά το πιο σημαντικό: είναι φίλος μου.





Πηγή: Guardian.