Όσο περιμένω την Ιωάννα Γεροκωνσταντή και τον Λάζαρο Αντριώτη να μου μιλήσουν, δυο νέα και πολύ ταλαντούχα παιδιά, σκέφτομαι πως ίσως η έσω φωνή πρέπει να ακούγεται. Aκόμη και βουβά...

Γράφει η Αιμιλία Πανταζή


Να της δίνεις διέξοδο και να την μετουσιώνεις σε ό,τι αγαπάς. Στην προκειμένη περίπτωση, σε εικόνα που στοχεύει με τον τρόπο της να μιλά για προβληματισμούς, αγωνίες και προπάντων ελπίδα.


Ποιοι είναι οι «κινηματογραφιστές σε κρίση»;

«Είμαστε μια ομάδα ηθοποιών κυρίως που προσπαθούμε παρά τις αντίξοες συνθήκες να κάνουμε αυτό που πάντα ήταν το όνειρό μας, δηλαδή, η δημιουργία ταινιών που στόχο έχουν την αφύπνιση του κόσμου όσο αυτό είναι δυνατό.»

Βλέμμα στην κρίση, λοιπόν...

«Όλα αυτά που συμβαίνουν σίγουρα μας απογοητεύουν, μας φοβίζουν αλλά και μας πεισμώνουν. Όπως είχε πει και ο Μπρεχτ, «Όποιος αγωνίζεται μπορεί και να χάσει, όποιος δεν αγωνίζεται έχει ήδη χάσει».

Η ανεργία σου διαθέτει συν τοις άλλοις και πολύ ελεύθερο χρόνο…

«Αυτό είναι αλήθεια, αλλά με τόσες ώρες γυρισμάτων και μοντάζ δεν αισθανόμαστε άνεργοι,
απλά δεν πληρωνόμαστε. Μα κάπως έτσι δεν είναι όλες οι δουλειές σήμερα;  Όταν
λοιπόν φτάσει εκείνη η μέρα που θα αμοιβόμαστε για όλη αυτή την προσπάθεια ίσως να
μπορέσουμε να πούμε ότι το όνειρό μας... υλοποιήθηκε.»

Η ταινία σας «Ικέτες» σε ποιους απευθύνεται;

«Στον κόσμο που έχει μάτια όχι μόνο για να βλέπει, αλλά και για να παρατηρεί τον κόσμο.
Σε 'κείνον που τόσα χρόνια δεν έβλεπε που οδηγούμαστε με τον πολιτικό μας φανατισμό, που αντέχει την αυτοκριτική, που αποφάσισε να πετάξει τις παρωπίδες.»


Οι δυο πρώτες ταινίες σας είναι βωβές, αναγκαίο;

«Ναι, από επιλογή κυρίως. Θέλαμε να δείξουμε πολλά μέσα σε πολύ λίγο χρόνο. Ανακαλύψαμε ότι “μια εικόνα, χίλιες λέξεις”»

Και ότι... «ο Χρόνος είναι Χρήμα»; δανείζομαι τον τίτλο ταινίας σας.

«Εμείς λέμε το αντίθετο. Το Χρήμα είναι Χρόνος, και όποιος θέλει μας πιστεύει! Μάθαμε
να κυνηγάμε το χρήμα και απ΄ ότι φαίνεται χάναμε το χρόνο μας…
Όσοι εξακολουθούν να μετράνε το χρόνο τους σύμφωνα με το χρήμα που του αντιστοιχεί, είναι άξιοι της μοίρας τους. Προτείνουμε σε όλους να το ξανασκεφτούν και να εκτιμήσουν διαφορετικά τις στιγμές που μας προσφέρονται σ’ αυτόν τον κόσμο.
Η ταινία μας αυτή, ταξιδεύει για το Φεστιβάλ του Σαν Φραντσίσκο απ’ όπου μας ζητήθηκε, και
είμαστε πολύ χαρούμενοι γι’ αυτό! Προβλήθηκε στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου
της Πάτρας και φυσικά να πούμε και για τους «Ικέτες» ότι προβλήθηκε στο Διεθνές Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Για μας όλα αυτά είναι πολύ σημαντικά, αν σκεφτούμε ότι είναι οι δύο πρώτες μας δουλειές. Μετράμε ακριβώς εννιά μήνες από τότε που ξεκινήσαμε αυτή την προσπάθεια η οποία υλοποιήθηκε με ελάχιστα χρήματα και εξοπλισμό.»

Πώς αντιμετωπίζετε το κόστος των παραγωγών σας;

«Με χιούμορ και ευρηματικότητα!»

Σαν ομάδα πώς τα πάτε;

«Όπως όλες οι ομάδες έχουμε αποχωρήσεις αλλά και προσθήκες. Δικαιολογημένα όλα,
γιατί οι εποχές είναι δύσκολες και η αλήθεια είναι ότι δεν μπορούμε να πούμε ότι η  συνεργασία κυλά και στο αίμα των Ελλήνων, αλλά με λίγη προσπάθεια από όλους σε λιγότερο από ένα μήνα θα έχουμε την τύχη να σας δείξουμε και την τρίτη μας ταινία! Αυτό το οφείλουμε κατά πολύ και στα άλλα δύο βασικά μέλη της ομάδας μας, την Περίνα Ντούλου και τη Σίσσυ Μόρφη.»

Πού μπορεί κάποιος να δει τις καλλιτεχνικές σας ανησυχίες;

«Προς το παρόν εκτός από τα Φεστιβάλ, προβάλλονται στο internet και στην ιστοσελίδα μας www.cineincrisis.gr»

Ιωάννα, τι χρώμα βάφεις το παρόν σου;

«Ασπρόμαυρο. Σαν άνθρωπος είμαι απαισιόδοξη και πολύ αισιόδοξη...»




Σχέδια για το μέλλον κάνεις;

«Όσα μου επιτρέπει το παρελθόν και το παρόν μου.»


Και συ Λάζαρε, τι είναι αυτό που σε ικανοποιεί περισσότερο τις ώρες που δημιουργείς;

«Η σκέψη και μόνο ότι την επόμενη μέρα θα είμαι λίγο καλύτερος στη δουλειά μου.»

Φοβάσαι...

«Τους ανθρώπους χωρίς ήθος.»