Η αξία της Τιμής την εποχή της κρίσης έχει σκαμπανεβάσματα; 

«Αυτή δεν πέφτει ποτέ. Δεν υποτιμάται. Αντίθετα, σε εποχές κρίσης ανεβαίνει η αξία της και είναι υποχρέωσή μας να την έχουμε ψηλά. Έτσι αντιστεκόμαστε, και έτσι έχουμε ελπίδες να φέρουμε την ανάκαμψη. Να δώσουμε ένα τέλος στην κρίση.» 

 Γεννήθηκε στην Αθήνα.. Σπούδασε Οικονομικές Επιστήμες στο Τμήμα Διοίκησης Επιχειρήσεων του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών και Θέατρο στις Σχολές «Λαϊκού Πειραματικού Θεάτρου» και Πέλλου Κατσέλλη (1978). Ακολούθησαν πολύ σημαντικές συνεργασίες και τιμητικές θέσεις. Θέατρο, τηλεόραση, ραδιόφωνο, ηθοποιία, σκηνοθεσία, συγγραφή, πολιτική. 

Ποιο είναι το μεγαλύτερο «μικρόβιο»; Το θέατρο ή η πολιτική; 

«Δεν πρόκειται για μικρόβια. Αυτά τα πράγματα είναι αλληλένδετα. Το θέατρο ασχολείται με τη ζωή, τις πράξεις, τα παθήματα των ανθρώπων που «ζωντανεύουμε» στη σκηνή. Αυτοί οι άνθρωποι όμως, είτε είναι ο βασιλιάς Ληρ στο ομώνυμο έργο του Σαίξπηρ, είτε ο υπηρέτης Καρίων στον «Πλούτο» του Αριστοφάνη, ζουν σε ένα ορισμένο κοινωνικό και πολιτικό περιβάλλον. Τα όσα συμβαίνουν, λοιπόν, σε αυτό το περιβάλλον, επηρεάζουν τη ζωή, τον χαρακτήρα, τις πράξεις ή τις παραλήψεις τους. Πως μπορείς λοιπόν να κάνεις θέατρο και να μην σε ενδιαφέρει ταυτόχρονα και η κοινωνία και η πολιτική»; 

Συμμετέχετε ενεργά στην πολιτική ζωή του τόπου. Γιατί; 

«Γιατί θεωρώ ότι πρέπει να είμαστε παρόντες, και να μην αφήνουμε να αποφασίζουν άλλοι για εμάς, χωρίς εμάς».

Τι έχετε βαρεθεί να βλέπετε; 

«Τους αλαζόνες και αδίστακτους που κάνουν το άσπρο, μαύρο». 

Μετά το τελευταίο χειροκρότημα της παράστασης, με τι έχει γεμίσει η ψυχή και ο νους;

«Με την ελπίδα ότι το κοινό, ψυχαγωγήθηκε , και με τις δύο έννοιες του όρου. Δεν θα ήθελα να πέρασαν απλώς δύο ευχάριστες ώρες. Πασχίζω ώστε να πάρουν κάτι μαζί τους φεύγοντας. Στο μυαλό και την ψυχή τους. Κάτι σαν το αντίδωρο της λειτουργίας…» 

Διευθύνετε στην «Ανώτερη Σχολή Θεάτρου» του Πειραϊκού Συνδέσμου, διδάσκετε στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, βρίσκεστε κοντά στους νέους. Τι άρωμα σας αφήνει αυτή η επαφή; 

«Εγώ, μαθαίνω περισσότερα από τα παιδιά, από όσα μπορώ να τους δώσω. Μαθαίνω με την έννοια ότι ζω τα προβλήματά τους, παρατηρώ τα ενδιαφέροντά τους, με ενδιαφέρουν οι απόψεις τους και ο τρόπος που αντιμετωπίζουν τη ζωή. Τη ζωή της δικής τους εποχής». 

 Τι ονειρεύεστε; 

«Ένα μέλλον έστω και ένα εκατομμυριοστό καλύτερο από αυτό που έζησε –και ζει- η γενιά μου»! 

Ανθρώπινες σχέσεις που ταλαιπωρούν, συμφιλιώνουν, ανοίγουν ορίζοντες ή κόβουν δεσμά. Ποιες είναι οι πιο οικείες για σας; 

«Έχω ζήσει φιλίες, σχέσεις συγγενικές, ερωτικές, συναισθηματικές. Όλες πρέπει να τις κάνεις δικές σου. Οικείες όπως λέτε. Και να τις φροντίσεις, γιατί οι σχέσεις εξελίσσονται, και γιατί όλων των ειδών οι σχέσεις αποτελούν υλικό για την ευτυχία, και γιατί όχι, και για τη δυστυχία στη ζωή». 

Είναι πολύ καταδυναστευτική η λαίμαργη γιαγιά του La Νonna; 

«Μα δεν είναι άλλο από την παντός είδους εξουσία που τρώει τα παιδιά της. Ένα θέμα που το πρωτοανέδειξαν οι αρχαίοι έλληνες και που είναι πάντα στην πρώτη γραμμή της συλλογικής ζωής μας. Δεν σας θυμίζει τίποτα αυτό στις μέρες που ζούμε; Να λοιπόν, γιατί η ΝΟΝΝΑ του Ρομπέρτο Κόσσα είναι και θα είναι πάντα επίκαιρη»! 

Έχετε κοινά με τον ήρωα που ενσαρκώνετε; 

«Όχι. Αλλά θα μπορούσαν να συμβούν και σε μένα, όσα υφίσταται ο Καρμέλο στο έργο. Αντλώ λοιπόν από τα συναισθήματα που θα είχα εγώ σε παρόμοιες καταστάσεις. Όχι για να κάνω τον ήρωα που υποδύομαι σαν τον Σκουρολιάκο, αλλά να του δώσω κάτι από την προσωπική μου αλήθεια, που θα προσαρμοσθεί στις ανάγκες και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του ρόλου, και θα τον αναδείξει». 

Η εναλλαγή του τραγικού με το χιούμορ είναι θεραπευτική; 

«Το χιούμορ, το γέλιο είναι θεραπευτικό. Όπως και το δράμα και το κλάμα επίσης. Η εναλλαγή τους -κάτι που δεν είναι πάντα εύκολο να πετύχει- νομίζω πως είναι γοητευτική»! 

Αγαπημένοι ρόλοι για το μέλλον; 

«Ποτέ δεν είχα αγαπημένους ρόλους που θα ήθελα να ερμηνεύσω. Θέλω απλά, να κάνω θέατρο»! 

Έχετε εκδώσει τις συλλογές διηγημάτων, «Αγκούσα» και «Άδεια Πλατεία». Διέξοδος; 

«Είναι ένα νεανικό ταξίδι που σταμάτησε, όταν οι υποχρεώσεις μου στο θέατρο δεν μου επέτρεπαν να δώσω όση ψυχή και χρόνο απαιτεί η λογοτεχνία, αν την σέβεσαι. Παραμένει πάντα μια παλιά αγάπη, που ελπίζω κάποτε να επανέλθει…» 

Αγώνας, ιδέες, τέχνη… τι άλλο θα μπορούσε να προστεθεί στη προσωπική σας λίστα; 

«Θα πρόσθετα και πάλι, αγώνες, ιδέες, τέχνη, και βέβαια την ανθρώπινη επαφή, την αναφορά πάντα στον Άνθρωπο, που συνυπάρχει στη ζωή μου, πρώτα και πάνω απ όλα»!