Ο Στάθης Παναγούλης κουβαλά ένα ιστορικό Επίθετο. Ο αδελφός του ο Αλέκος, καταδικασμένος δις εις θάνατον για την απόπειρα ενάντια στον δικτάτορα Γιώργο Παπαδόπουλο, έτσι απλά κάποια στιγμή «σκοτώθηκε» σε ένα τροχαίο… ατύχημα (για το οποίο οι περισσότεροι μάρτυρες πιστοποιούσαν μάλλον το αντίθετο).

Ο άλλος του αδελφός ο Γιώργος Παναγούλης αξιωματικός των ΛΟΚ, μόλις επιβλήθηκε η χούντα στην Ελλάδα, λιποτάκτησε. Δραπέτευσε μέσω Τουρκίας στον Λίβανο με σκοπό να αναπτύξει αντιδικτατορική δράση στο Ισραήλ. Συλλαμβάνεται και οι Ισραηλινοί τον «φορτώνουν» στο πλοίο «ΑΝΝΑ ΜΑΡΙΑ» για Πειραιά. Κάπου στον δρόμο, όλως «τυχαίως», «πνίγεται στην προσπάθεια του να δραπετεύσει» (η επίσημη δικαιολογία). Αγνοείται από το 1967! 

Ο Στάθης Παναγούλης ιστορικά δεν πέρασε στο «πάνθεον» των σύγχρονων ηρώων τούτης της χώρας. Ευτυχώς γιατί είχε να μεγαλώσει τα δυο του αγόρια τον Αλέξανδρο Παναγούλη και τον Γιώργο Παναγούλη. 

Για όσους γνωρίζουν ο Στάθης δεν μπορεί να κρατηθεί πολύ ώρα όρθιος εξαιτίας... παλαιών βασανιστηρίων! Τότε τις καλές εποχές της Χώρας!

Μετά από μία δήλωση του στην Βουλή, όμως, περνά σε ένα διαφορετικό «πάνθεον» που νομίζω πως και αυτό θα κριθεί μελλοντικά για την ιστορικότητά του. Το «πάνθεον» της ελληνικής «δικτατορίας» των Social Media ή για να το πω διαφορετικά… της βλακοσύνης που δημιουργεί η ταχύτητα να μεταδώσουμε πρώτοι μία εξυπνάδα, μία βλακεία που ενδεχομένως να μας ταιριάζει ή να μας εξάπτει, της ανεντιμότητας όταν γνωρίζουμε ότι ένας πολιτικός άλλα λέει, από αυτά που εμείς του βάζουμε στο στόμα!

Ποια ήταν η αρχή του «κακού»;

Διαβάζω στην σχετική ανακοίνωση του προέδρου της ΕΔΗΚ, Σταύρου Καράμπελα: «Ο βουλευτής απευχήθηκε το λιντσάρισμα και ευχήθηκε να λειτουργήσουν οι δημοκρατικοί θεσμοί μιας συντεταγμένης πολιτείας και οι πολιτικοί φερόμενοι ως υπεύθυνοι για τα δεινά της χώρας μας, να κριθούν από την ελληνική δικαιοσύνη, της οποίας μέρος αποτελούν τα ειδικά δικαστήρια». Άσε ρε Σταύρο σιγά μην είπε έτσι ο Παναγούλης! Άλλα είπε!

Λιντσάρισμα θέλει ο βουλευτής, ξυλοδαρμό γυμνού πνεύματος! Όχι δεν είπε αυτά, άλλα είπε, σου λέω: μίλησε για ειδικά δικαστήρια (αυτό ναι, αλλά τι θράσος που έχει ε;), μίλησε για λιντσάρισμα!

Η δήλωση του Στάθη Παναγούλη στην Βουλή ήταν: «Να παρακαλάτε εσείς που υπογράψατε τα μνημόνια να περάσετε από ειδικά δικαστήρια, παρά να βρείτε το τέλος του πρέσβη των ΗΠΑ. στη Λιβύη. Υπονομεύουν την κάθε προοπτική της χώρας γιατί δεν μπορούν να την προσφέρουν οι ίδιοι»! 

Ευτυχώς που βγήκε ο αναπληρωτής υπουργός Πολιτισμού της κυβέρνησης Κώστας Τζαβάρας (ποιος είναι αυτός μου διαφεύγει, μόνον τον τίτλο του ξέρω) να πει: «Αυτοί που έρχονται για να απειλήσουν τους υπουργούς της κυβέρνησης ότι θα οδηγηθούν στο ειδικό δικαστήριο όχι μόνο συμφωνούν με τη Χρυσή Αυγή αλλά φτάνουν στο σημείο να απειλούν τους λειτουργούς του κράτους με λιντσάρισμα»! 

Και μετά ωχ θεέ μου το ΠΑΣΟΚ, μα τι ΠΑΣΟΚ βγήκε στην αντεπίθεση: «Συμφωνεί ο ΣΥΡΙΖΑ με τις επικίνδυνες απόψεις Παναγούλη περί λαϊκών εκτελέσεων μνημονιακών βουλευτών; αν όχι, ας τον μαζέψει επιτέλους!» Ντόιγκ!!!!!!!!!! 

Καλά μην συζητήσω την εκρηκτική παρέμβαση του ΣΥΡΙΖΑ:«Ούτε ως λεκτική υπερβολή δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτά από τον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ»! Φσουτ μπόινγκ!!! 

Καλά στις δηλώσεις του υπουργού Οικονομικών Γ. Στουρνάρα θα ήταν άπρεπο να αναφερθώ, ο άνθρωπος έχει σαλτάρει απ’ την πολύ δουλειά!

Λοιπόν, δεν υπερασπίζομαι τον Στάθη Παναγούλη. Είμαι Παναγουλ… ικιά για άλλους λόγους. Αλλά συμπαθάτε, ο Παναγούλης δεν είπε κάτι διαφορετικό απ’ αυτό που κατά καιρούς έχουν πει πολλοί περί ειδικών δικαστηρίων.

Τι είπες; 

Για λιντσάρισμα. Ναι, όχι δεν πρέπει να το γλιτώσει. Να καταλάβει τι εστί Ελλάδα και για… τρίτη φορά!