Στο πλαίσιο των Κρατικών Βραβείων Λογοτεχνίας 2012, η ποιήτρια Κατερίνα Αγγελάκη Ρούκ αναμένεται να δεχθεί το δικό της για την ποιητική συλλογή «Η ανορεξία της όρεξης» από τις Εκδόσεις Καστανιώτη. Όμως, η Κατερίνα Αγγελάκη Ρουκ με το έργο της και την ζωή της ολάκερη έχει ήδη τόσο πολύ βραβευθεί από την αξία της ύπαρξης της, της δύναμης και της ιδιαίτερης σχέσης που έχει με την αλήθεια. 

Σπάνια πια ακούς ανθρώπους να μιλούν την αλήθεια. 

Σπάνια βλέπεις ανθρώπους να χαμογελούν. Κι ακόμη πιο σπάνια να διαβάζουν ποίηση. 

Θλίψη. 

Γιατί στα δύσκολα το πνεύμα και η ψυχή αποζητούν ένα στασίδι άυλης αλήθειας για να ξαποστάσουν και να πάρουν δύναμη ν’ αντέξουν. 

Ποιητές σαν την Κατερίνα Αγγελάκη Ρουκ, δείχνουν αυθόρμητα το δρόμο προς τα μπρος, αρκεί εμείς να έχουμε τα μάτια και τα αυτιά μας ανοιχτά, να δούμε, να ακούσουμε, να διαβάσουμε… 

«Αν είχα ζήσει μια διαφορετική ζωή δεν ξέρω καν αν είχα γράψει ποίηση. Μπορεί να ήμουν μια μπαλαρίνα στο Μπολσόι, αλλά επειδή είναι μία από τις βαθιές μου πεποιθήσεις ότι για την ποίηση, ίσως και για όλη την τέχνη, αλλά εγώ για την ποίηση μπορώ να λογοδοτήσω, η πηγή, η ρίζα, η εκκίνηση της είναι πάντα μία πληγή. Εμένα η πληγή μου ήταν εμφανής, σωματική, η αναπηρία του ποδιού, αλλονών οι πληγές είναι πολύ πιο κρυφές, ψυχολογικές, αλλά κάποια πληγή πρέπει να έχει το ποίημα για να ακουμπήσει, για να αναπτυχθεί. Είναι όπως το νερό, το χώμα στο φυτό… η πληγή, η ουλή». 

Την αλήθεια ουδέποτε θα φιλοτιμηθεί κάποιος άλλος να μας την προσφέρει «στο πιάτο». Η αλήθεια είναι μέσα μας. Κι όσο πιο αργά την συναντήσουμε, τόσο λιγότερο χρόνο θα’ χουμε αφήσει στη ζωή μας να χαμογελάσει αυθόρμητα. 

«Θα έδινα τα πάντα για να είχα τα νιάτα μου πίσω, αλλά τα δικά μου νιάτα που με οδήγησαν στην ποίηση. Ορισμένα οδυνηρά βιώματα, μου γύρισαν τελείως θετικά. Ναι, θα ήθελα να είχα τα νιάτα πίσω, όμως τα δικά μου νιάτα, τα νιάτα με τη δική μου υπογραφή, να μπορούσα σα να μην έχω γράψει τίποτα, σα να μην έχει τίποτα αναγνωριστεί, να ξαναρχίσω από την αρχή, όχι τα νιάτα του φωτομοντέλου. Δεν τα ξέρω, δε μπορώ να τα φανταστώ. Τα δικά μου ναι. Και να μην έχω κατορθώσει τίποτα. Και να μην έχω φτάσει πουθενά, τα δικά μου νιάτα, ναι!» 

Συγχέουμε την Πίστη με τον υλισμό. Μπερδεύουμε την Πίστη με ότι υλικό υπόσχεται Πίστη. Είναι αυτό; 

«Γεννιόμαστε με το ερώτημα της ύπαρξης. Μορφωμένοι και αμόρφωτοι ξυπνάνε το πρωί και αναρωτιούνται πώς βρέθηκαν εδώ». 

Η μόνη μας έγνοια είναι το χρήμα. Το χρήμα που είχαμε, το χρήμα που χάσαμε, το παραπάνω χρήμα που νομίζουμε πως θα στεριώσει την ύπαρξή μας… 

«Το χρήμα το μισώ! Θα μου πεις, εάν πεινούσες δε θα το μισούσες. Θα το αγαπούσα όσο για να φάω, περισσότερο όχι! Μισώ όλη αυτήν την κατεύθυνση μιας ολόκληρης χώρας, μιας ολόκληρης ζωής, μιας ολόκληρης σκέψης πάνω σε αυτό. Μισώ όταν βλέπω ανθρώπους που δεν έχουν καμία ανάγκη και δεν πρόκειται να πεινάσουν ποτέ να λένε συνέχεια: πόσο κάνει και πόσο κάνει;» 

Αλήθειες σπουδαίες από μία μεγάλη Ελληνίδα ποιήτρια την Κατερίνα Αγγελάκη Ρουκ. Έχουμε χρόνο. Να διαβάσουμε, να διδαχθούμε από τέτοιους ξεχωριστούς ανθρώπους που κουβαλούν στην ψυχή τους την μεταπολεμική ιστορία του τόπου που κανένα σχολείο δεν πρόκειται να διδάξει. 

«Πάντα ήμαστε του εμφυλίου. Αλλά, η μεγάλη διαφορά τώρα είναι ότι αυτή η κακή συνήθεια που είχαμε σμίγει με τον καινούργιο μονοθεϊσμό, το χρήμα. Και αυτοί που το έχουν δεν κάνουν τίποτ’ άλλο απ’ το να το φροντίζουν κι αυτοί που δεν το έχουν κάνουν τα πάντα για να το αποκτήσουν. Τώρα δεν τα βάζουμε ο ένας με τον άλλον για θέματα γούστου, εγωισμού και ιδεολογιών, αλλά για θέματα επιβίωσης. Για θέματα επιβίωσης θέλουμε να εξοντώσουμε ο ένας τον άλλον». 

Σταμάτα να κυκλοφορείς με τα μούτρα κατεβασμένα. Η σοβαρότητα είναι αλλού… μαζί και η αλήθεια.

«Πιστεύω απόλυτα στη φύση του ανθρώπου. Γιατί να μη γελάς; Για να κάνεις τον σοβαρό, για να σε πάρουνε για ποιητή; Βλέπεις κάτι μούτρα τέτοια… Κάτσε… Πόσων καρατίων νομίζετε ότι είστε;»






Και ο επίλογος… 

«Χρωστάω τη σοφία μου στο φόβο. 

Πέταλα, αναστεναγμούς, αποχρώσεις, 

τα πετάω 

Χώμα, αέρα, ρίζες, κρατάω 

Να φεύγουν τα περιττά λέω,

να μπω στον ουρανό του τίποτα. 

Με ελάχιστα»! 

ΠΗΓΕΣ 

Εκπομπή Ιχνηλάτες. Συνέντευξη στον Δαυίδ Ναχμία, 2005 

www.lifo.gr Εκπομπή