ΕΙΜΑΙ Η ΙΩΑΝΝΑ ΚΑΙ Η ΖΩΗ ΜΟΥ ΕΧΕΙ ΤΙΤΛΟ: ΣΚΥΛΙΣΙΑ ΖΩΗ!
«Με λένε Ιωάννα και το σκυλάκι μου, Μέη. Είμαι άτομο με απώλεια όρασης και προσπαθώ να εισάγω στην Ελλάδα τον θεσμό των σκύλων-οδηγών τυφλών»…Γράφει ο Κυριάκος Καψής
«Το 2008 ιδρύσαμε μία ΜΚΟ με το όνομα του πρώτου σκύλου-οδηγού μου -Λάρα-. Έχει καταφέρει αρκετά μέχρι σήμερα κι ελπίζω στο μέλλον να είναι ένας αυτόνομος και υγιής ΜΚΟ. Τα ΑΜΕΑ αξίζουν να έχουν σταθερή και υψηλή παροχή υπηρεσιών, που να μην πλήττεται από πολιτικούς και οικονομικούς παράγοντες», λέει η Ιωάννα Μαρία Γκρέτσου και αναρωτιέμαι αν ειδικά με την τελευταία της πρόταση έχει κανείς πρόβλημα. Για τα αυτονόητα μιας πολιτισμένης δημοκρατίας μιλά.
Είναι νέα, έχει όνειρα και μετέτρεψε την αδυναμία σε δύναμη, βρίσκοντας τρόπο να είναι ανεξάρτητη και αυτόνομη σε μια κοινωνία που δεν βοηθάει ιδιαίτερα τα ΑΜΕΑ.
Σήμερα βλέπει μέσα από τα μάτια του σκύλου της και συνεχίζει δυναμικά την ζωή της.
-Γεννήθηκες με πρόβλημα όρασης;
Όχι, προέκυψε λίγο μετά τη γέννησή μου. Η τύφλωση έχει άπειρα αίτια. Εκτιμάται πως στην Ελλάδα υπάρχουν περί τους 50.000 ανθρώπους με αναπηρία στην όραση.
-Σπούδασες.
Ναι, ψυχολογία, με μεταπτυχιακές σπουδές στις γνωσιακές επιστήμες και την πειραματική ψυχολογία. Εργαζόμουν στο Ι.Τ.Ε. αλλά δυστυχώς (ή ευτυχώς!) οι πρώτοι που θίγονται από το ξέσπασμα μιας οικονομικής κρίσης, είναι οι έχοντες μια αναπηρία.
-Τι είναι η Σχολή Λάρα;
Ένας σκύλος-οδηγός κι ο κατάλληλα εκπαιδευμένος χειριστής του, ονομάζονται «ομάδα σκύλου-οδηγού». Η σχολή «Λάρα» έχει εκπαιδεύσει δύο ομάδες σκύλων-οδηγών, που κυκλοφορούν στους ελληνικούς δρόμους. Οι ομάδες της σχολής «Λάρα», πιστοποιούνται κι ελέγχονται από τη σχολή σε συνεργασία με την Διεθνή Ομοσπονδία Σκύλων-Οδηγών. Ενδεχομένως να υπάρχουν κι άλλοι σκύλοι-οδηγοί που έχουν φέρει ιδιώτες με δική τους πρωτοβουλία από το εξωτερικό. Έπειτα από χρόνια προσπαθειών, καταφέραμε να μάθουμε στον κόσμο να αναγνωρίζει το ειδικό σαμάρι που φορούν στην πλάτη οι σκύλοι-οδηγοί καθώς και την στοιχειώδη συμπεριφορά που πρέπει να ακολουθεί, όταν κάποιος συναντά μια ομάδα σκύλου-οδηγού! Το επόμενο βήμα, θα είναι να συνειδητοποιήσουν πόσο δύσκολη είναι η εκπαίδευση μιας τέτοιας ομάδας και πως οι σκύλοι-οδηγοί δεν φυτρώνουν σαν τα μανιτάρια! Απαιτείται προσοχή, χρόνος και χρήμα, μέχρι ένα άτομο με απώλεια όρασης να πάρει έναν σκύλο-οδηγό και να βγει με ασφάλεια στο δρόμο!
-Εσύ έχεις την Λάρα και την Μέη;
Την Λάρα την έχω σχεδόν δέκα χρόνια και τη Μέη τρία. Η Λάρα έχει αποσυρθεί πλέον και ζει σαν κατοικίδιο. Η Μέη την αντικατέστησε και είναι σήμερα ο σκύλος-οδηγός μου. -Τι σημαίνουν για σένα αυτά τα δύο σκυλιά; Είναι ό,τι έχω και δεν έχω. -Πως ακριβώς σε προστατεύουν; Η Μέη τώρα με προστατεύει κάθε μέρα, από μηχανάκια που τρέχουν σαν τρελά επάνω στον πεζόδρομο, από ανθρώπους που περπατούν χωρίς να βλέπουν μπροστά τους, από εμπόδια ύψους που δεν θα μπορούσα να δω με το λευκό μπαστούνι, από το να ανέβω σε κυλιόμενες σκάλες με λάθος κατεύθυνση, να χάσω το δρόμο μου κτλ. Είναι πολύ έξυπνη!!! Διαβάζει τις κινήσεις του σώματός μου και καταλαβαίνει πότε χρειάζομαι περισσότερη βοήθεια. Το μυαλό της, δουλεύει καλύτερα κι από το μυαλό δέκα ανθρώπων.
-Μπορείς να φανταστείς την ζωή σου χωρίς την Μέη;
Όχι δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου δίχως σκύλο-οδηγό, όπως και κάποιος άλλος δεν μπορεί να φανταστεί τη ζωή του δίχως για παράδειγμα, το παιδί του. Καμιά φορά σκέπτομαι τι θα γίνει αν όταν αποσυρθεί και η Μέη δεν καταφέρω να πάρω άλλον σκύλο-οδηγό! Όμως, λέω στον εαυτό μου πως ένα τέτοιο σενάριο δεν παίζει. Θέλω μέχρι τότε, η δωρεάν παροχή σκύλων-οδηγών να θεωρείται αυτονόητη.
-Στην Ελλάδα του 2012 η ζωή είναι εύκολη για τα άτομα με πρόβλημα όρασης;
Οι κρατικές παροχές είναι μηδαμινές και η ρυμοτομία των πόλεων τριτοκοσμική. Δυστυχώς , σε όλο αυτό συμβάλλει και η αναισθησία όλων των πολιτών που θεωρούν τα πεζοδρόμια (όσα υπάρχουν τέλος πάντων) τσιφλίκι τους και τα άτομα με απώλεια όρασης ανήμπορα. Το όνειρό μου μέσα από την σχολή «Λάρα», είναι ν' αλλάξει η ποιότητα παροχής υπηρεσιών προς τα άτομα με απώλεια όρασης. Οι εκπαιδευτές σκύλων-οδηγών δεν θεωρούν τα άτομα αυτά «ανάπηρα» και γι αυτό τους εμπιστεύονται έναν σκύλο-οδηγό. Επίσης, η εκπαίδευση των ομάδων σκύλων-οδηγών, είναι τόσο ακριβή και δύσκολη, που μόνο με απόλυτη διαφάνεια φτάνει κανείς στον επιθυμητό στόχο! Μια μέρα με την Μέη πως είναι; Ξεχωριστή κι ελπίζω μια ημέρα να γίνουν έτσι οι ζωές όλων των ανθρώπων με απώλεια όρασης. Ο σκύλος-οδηγός είναι προέκταση του σώματος μου και μου δίνει μια απερίγραπτη αίσθηση θαλπωρής κι ασφάλειας. Μπορεί η Μέη να μη μιλά, κι εγώ να μη βλέπω, αλλά συνεννοούμαστε με τα μάτια και τη σιωπή!
-Τι τίτλο θα έδινες στην ζωή σου;
«Σκυλίσια ζωή»!
σ.σ., Οι φωτογραφίες είναι από την εφημερίδα Πατρίδα.
σ.σ., Οι φωτογραφίες είναι από την εφημερίδα Πατρίδα.
0 comments
Το μήνυμα σας