Τα πόδια του καταπίνουν δεκάδες χιλιόμετρα. Ο Μιχάλης Παπαρρηγόπουλος έγινε μαραθωνοδρόμος στην ηλικία των 35 ετών! Όπως περιγράφει στο Storie Umane: «Την απόφαση την πήρα σε ηλικία 32 χρονών. Αρχικά περπατώντας για 2-3 χρόνια και μετά τρέχοντας. Στόχος ήταν να χάσω μερικά κιλά. Ύστερα από 2-3 χρόνια λοιπόν, άρχισα δειλά-δειλά να τρέχω και πέρσι τον Ιούλιο έβαλα στόχο να τρέξω τον 1ο μου Μαραθώνιο. Από εκεί και πέρα άρχισε να γίνεται … εθισμός. Δεν μπορώ να το εξηγήσω, αλλά αξίζει να το ζήσεις». 

Το πρόγραμμά του δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τις προπονητικές συνήθειες ενός Ολυμπιονίκη. Εγερτήριο κάθε πρωί στις 6. Προπόνηση για δυο ώρες, μετά στο σπίτι τρώει το πρωινό του, κάνει μπάνιο και στις 9 είναι ήδη στο γραφείο. 

Εργάζεται σε διαφημιστική εταιρεία, το οκτάωρο, λοιπόν, είναι άγνωστη έννοια. Νωρίς το βράδυ επιστρέφει στο σπίτι, ξεκουράζεται, κοιμάται νωρίς και σχεδιάζει την προπόνηση της επόμενης ημέρας. Έχει ήδη συμμετάσχει με αξιώσεις σε αγώνες στους οποίους κατάφερε να «κοντράρει» αθλητές μικρότερους σε ηλικία με πολλά χρόνια προπόνησης. «Ο πρώτος μου αγώνας ήταν ένα 30άρι στη Λίμνη Ιωαννίνων, πέρσι το Σεπτέμβριο και ήταν ο πιο δύσκολος εξαιτίας της απειρίας μου. Ακολούθησε ο κλασσικός μαραθώνιος της Αθήνας και μετά μερικές μικρότερες αποστάσεις όπως 5άρι, 10άρι και ημιμαραθώνιος. Για αυτό όμως, που είμαι περήφανος είναι ο μαραθώνιος Ολύμπου. Ένας αγώνας διάρκειας 8 ωρών και 42 χιλιομέτρων στον Όλυμπο». 

Η ζωή του, όπως λέει, άλλαξε ριζικά: «Έχουν αλλάξει σχεδόν τα πάντα. Το πώς βλέπω τα πράγματα, οι παρέες μου, οι φίλοι, οι συνήθειες μου, η διατροφή μου, οι στόχοι μου, οι αξίες μου, η αγάπη μου για την ζωή. Αρχίζω να νοιώθω καλά εδώ που βρίσκομαι και δεν θέλω να ξαναγυρίσω πίσω. Νομίζω είναι μονόδρομος». 

Όσο για το πόσα χρόνια ακόμα σχεδιάζει να τρέχει τα ατέλειωτα χιλιόμετρα του μαραθωνίου; 

«Για όσα χρόνια είμαι υγιής. Δεν τρέχεις για το χρονόμετρο, τρέχεις για την εμπειρία. Είμαι πλέον σε μια ηλικία (37) όπου δεν μπορώ να βλέπω θεαματικές βελτιώσεις. Δεν με αποκαρδιώνει. Απολαμβάνω ότι μπορώ κάθε πρωί να σηκώνομαι και να τρέχω στη παραλία, μόνος μου ή με του φίλους μου. Και αν με ρωτούσατε τι θα συμβούλευα κάποιον που θέλει να δοκιμάσει, θα έλεγα: Ξεφορτώσου το ρολόι και ότι σε σφίγγει. Βγες έξω για την εμπειρία. Μάθε να ακούς, να μυρίζεις, να αισθάνεσαι. Μάθε να παρατηρείς. Υπάρχουν πολλά που πλέον δεν παρατηρούμε και αξίζουν. Εξάλλου μια ζωή την έχουμε».