• ΑΡΧΙΚΗ
  • ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ
  • ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Press Workers

Πολιτικές ιστορίες και άλλα... θεάματα


«Στον έρωτα όταν έχεις σταθερές βάσεις, καλή ανατροφή, σωστές χαρακτηρολογικές δομές την χάνεις την αξιοπρέπειά σου απέναντι στον άλλον… διαφορετικά είσαι βλάκας»  

Μαλβίνα Κάραλη. Επτά Ιουνίου του 2002 το τέλος της...

«Ο άντρας θέλει να πάει με άλλη για να αυξήσει τις εντάσεις του απέναντι στη δική του νόμιμη γυναίκα» 

«Άντρας είναι ένας. Ο άντρας μου» 

«Άντρας είναι αυτός που σου διασφαλίζει μια τέτοια γυναικεία, προστατευμένη ζωή, ώστε αν χρειαστεί να την αφηγηθείς στη μάνα σου, να μην ντραπείς, να μην ανησυχήσει» 

«Είμαι πάνω από όλους και κάτω από αυτόν» 

«Σπάστηκα με την ατάκα σου “Κοίτα να διασκεδάσεις”. Δε γουστάρω να περνάω καλά χωρίς εσένα. Θέλω να λες από μέσα σου να είναι όλα μαύρα εκεί που πάει χωρίς εμένα. – γιατί έτσι λέω κι εγώ. Τι να σου κάνω ανωτερότητες; Γιατί είμαστε έτσι φτιαγμένοι να μη μας αρέσει να περνάει καλά ο άλλος χωρίς εμάς» 

«Δε θα μπορούσα να είμαι ποτέ με έναν οικοδόμο ή γιατρό ή πολιτικό μηχανικό. Θα μπορούσα να είμαι μόνο με έναν άνθρωπο που εκφράζεται…. Πρέπει κάτι να τον τρώει, να του καίει τα σπλάχνα» 

«Σημασία δεν έχει μόνο ποιον αγαπάς, αλλά με ποιον μπορείς να είσαι ο πραγματικός εαυτός σου. Εγώ έτσι είμαι μαζί σου και ξέρω πως με μένα είσαι ο εαυτός σου και θα είμαι ο υπασπιστής σου σε κάθε πετροπόλεμο»


Ιουνίου 09, 2025 No comments

«Πρέπει να νιώθεις πολύ τυχερή», μου είπε ο νεαρός σπουδαστής μου. «Γιατί το λες αυτό;» ρώτησα. «Φαίνεται να απολαμβάνεις το να είσαι δασκάλα. Πάντα ήθελες να είσαι;» «Όχι», απάντησα ειλικρινά.

Της Αγγελικής Πλουμά

«Στην πραγματικότητα, για πολλά χρόνια, ήταν το τελευταίο πράγμα που ήθελα». 

Ανασήκωσε ένα φρύδι. 

«Τότε πώς έγινε;» 

Χαμογέλασα αλλά δεν απάντησα. 

Πώς εξηγείς τον δρόμο με στροφές που σε φέρνει κάπου που ποτέ δεν ήθελες να πας, αλλά τώρα δεν μπορούσες να φανταστείς τη ζωή σου χωρίς αυτή τη διαδρομή; 

Όσα, λοιπόν, δεν μπόρεσα να του πω, έκατσα και τα έγραψα... 

Μου αρέσει να με λένε δασκάλα. Δίνω στη λέξη, διδάσκαλος μια περίεργη ερμηνεία — αυτός που δίνει την δάδα, τον πυρσό για να ανάψει η φλόγα μέσα σε κάθε άνθρωπο, να του πυρπολήσει το μυαλό, τη ψυχή, τη διάνοιά του. Ίσως γι' αυτό η ιδέα να γίνω δασκάλα κάποτε μου φαινόταν αφόρητη. 

Νόμιζα ότι δεν ήμουν αρκετή. Ότι δεν μπορούσα να κρατήσω το βάρος μιας τέτοιας ευθύνης. Δεν μου πέρασε ποτέ από το μυαλό ότι, για τριάντα χρόνια, θα κατέληγα να διδάσκω κάθε λογής ανθρώπους: μετανάστες δεύτερης γενιάς, εφήβους, νεαρούς ενήλικες, στελέχη, επιχειρηματίες, ειδικά ταλέντα, «δύσκολα και παραβατικά» παιδιά. Ανθρώπους που δεν αναζητούν απλώς τη γνώση, αλλά την ελπίδα — μερικές φορές ακόμη και τη σωτηρία. 

Τις μέρες που ακολούθησαν την κουβέντα με τον σπουδαστή μου, μου ήρθαν αναμνήσεις—όχι μόνο στο μυαλό, αλλά και στην καρδιά. Οι δάσκαλοι που με διαμόρφωσαν, όχι με μεγαλειώδεις χειρονομίες, αλλά με ήρεμη χάρη. 

Ήμουν δέκα χρονών και είχαμε δάσκαλο στην Τετάρτη Δημοτικού τον κ. Μαλαγάρη. Είχε ήθος, και το πιο σημαντικό, έδειχνε ενδιαφέρον και φροντίδα. Χωρίς να λέει ή να κάνει κάτι ξεχωριστό για μένα, ήξερα πάντα ότι με έβλεπε, ότι με είχε τόσο στο οπτικό του πεδίο όσο και στο πεδίο της καρδιάς του. 

Τις μέρες που τα άλλα παιδιά σχόλαγαν κι έτρεχαν στους γονείς τους, και κυρίως σε γιορτές και εκδρομές, εγώ έμενα — μόνη, κοιτώντας το τίποτα. 

Ο πρόωρος θάνατος του πατέρα μου ανάγκασε τη μητέρα μου να γίνει μια από τις λίγες εργαζόμενες γυναίκες στο νησί μας. Δεν μπορούσε να έρθει νωρίς για να με παραλάβει. Μερικές φορές, δεν μπορούσε να έρθει καθόλου. 

Θυμάμαι, τις ώρες της μοναξιάς, να κοιτάζω επίμονα τα χέρια μου, ευχόμενη να γεμίζουν με τη ζεστασιά των δικών της χεριών. Δεν γινόταν ποτέ. 

Ερχόταν βιαστική και με τραβούσε ανυπόμονα για να προλάβουμε κάτι από τις πολλές υποχρεώσεις που είχαν μείνει πίσω. 

Αλλά ο κύριος Μαλαγάρης καθόταν πάντα δίπλα μου. Μου έδειχνε βιβλία, ζωγραφιές άλλων παιδιών, μου έλεγε τις ιστορίες των ηρώων του ΄21 που κρεμόταν στον τοίχο. Δεν έκανε ποτέ θέμα τη μοναξιά μου. Απλώς γέμιζε τη σιωπή και μαζί της το κενό. Από αυτόν έμαθα αυτό που αποκαλώ το Βλέμα της Φροντίδας— τη πρώτη και πιο ουσιαστική ιδιότητα κάθε αληθινού δασκάλου. 

Χρόνια αργότερα, στο γυμνάσιο, η πλήρης ανικανότητά μου στα μαθηματικά εμφανίστηκε σαν πληγή. Εκείνες τις μέρες, το να μείνω μεταξεταστέα, όπως κινδύνευα, δεν ήταν απλώς προσωπική ήττα – έφερνε ντροπή σε όλη την οικογένεια. 

Παρά την οικονομική δυσκολία μας, οι δικοί μου με έγραψαν στο μοναδικό φροντιστήριο της πόλης. Ο πρώτος καθηγητής με παράτησε γρήγορα. Μετά όμως ήρθε ο Φίλιππας, «το βαρύ πυροβολικό του φροντιστηρίου για τις δύσκολες περιπτώσεις, όπως εγώ». Είχε φωτιά -πάθος, επιμονή, ακρίβεια. Δεν θα σε εγκατέλειπε αν δεν καταλάβαινες. Και αν το έκανες, σε προκαλούσε ακόμα πιο σκληρά, απαιτώντας να ανακαλύψεις τον δικό σου τρόπο να λύνεις προβλήματα. Ήταν αυστηρός αλλά ποτέ σκληρός. Είχε χιούμορ, αιχμηρό και απρόβλεπτο. Κάπου στην πορεία μαζί του κάτι άλλαξε. Άρχισα να βλέπω τα μαθηματικά όχι ως μαρτύριο, αλλά ως παιχνίδι. Μου έμαθε την σκέψη πίσω από τους αριθμούς, την προβλεψιμότητά τους, την καθαρότητα της οργάνωσής τους. Από αυτόν κληρονόμησα κάτι ανεκτίμητο: το πάθος να μεταδίδω τη γνώση με αγάπη, με πείσμα, με υπομονή και χωρίς εγώ. 

Στο λύκειο συνάντησα την πιο αγαπημένη μου καθηγήτρια, με το όνομα της ομορφότερης πόλης: Βενετία. Είχε ένα χάρισμα να δημιουργεί ζεστασιά. Η τάξη ήταν σπίτι και καταφύγιό μας, χάρη σε κείνη. Δεν μας έκρινε, ακόμα κι όταν σκοντάφταμε στα πιο απλά πράγματα. Μας παρακολουθούσε, όχι σαν δεσμώτης, αλλά σαν κάποιον που πίστευε ότι μπορούσαμε να ανθίσουμε. 

Μια μέρα, είπα στη μητέρα μου: «Νομίζω ότι αγαπώ την κυρία Βένη περισσότερο από εσένα». Δεν είχα σκοπό να την πληγώσω. Αυτό που εννοούσα ήταν: Αυτή η γυναίκα με κάνει να νιώθω ασφαλής. Δεν μας δίδασκε ιστορία – μας δίδασκε τη δύναμη της αποδοχής. Χωρίς αυτούς τους δασκάλους, ίσως να μην είχα φτάσει ποτέ στο πανεπιστήμιο. 

Και εκεί γνώρισα τον Άγγελο Τσακλαγάνο και τον Γιώργο Χατζηδημητρίου, που μου έμαθαν ότι η εκπαίδευση δεν είναι το τι γνωρίζω- αλλά πως εφαρμόζω αυτά που μαθαίνω. Ωστόσο, αντιστάθηκα σθεναρά στη διδασκαλία. 

Τελείωσα το μεταπτυχιακό, δούλεψα πάνω από είκοσι δουλειές «του ποδαριού». Καμμιά από αυτές δεν ήταν μαθήματα ή άλλου είδους διδασκαλία. 

Μετά ήρθε ο Αντώνης Ψωμαδάκης — αγαπημένος μου φίλος που ταξίδεψε νωρίς. Εργάζοταν σε ΙΕΚ. «Γιατί δεν προσπαθείς να διδάξεις;» με ρώτησε μια μέρα. «Όχι», είπα τρομακρατημένη «Τέλεια», απάντησε. «Καλύτερα να μείνεις υπάλληλος χαμηλού επιπέδου που τον κανοναρχούν ηλίθιοι». «Ακριβώς», είπα, προσποιούμενη την σίγουρη. Χαμογέλασε. «Εντάξει. Τότε δώσε μου το βιογραφικό σου — ξέρω κάποιον που ψάχνει για τέτοια». Το έδωσε βέβαια στο ΙΕΚ όπου δούλευε. 

Όταν μου τηλεφώνησαν για να προγραμματίσουν ένα δείγμα διδασκαλίας μου, ντράπηκα να πω όχι και πήγα. 

Έτσι, στα 26 μου, φορώντας μακριά, καλογερίστικα ρούχα και με τρεμάμενα πόδια, στάθηκα μπροστά σε μια αίθουσα γεμάτη φοιτητές –μερικούς μεγαλύτερους από εμένα– περιμένοντας να κάνω το πρώτο μου μάθημα. 

Ποτέ δεν έχω δοκιμάσει ναρκωτικά, αλλά φαντάζομαι ότι αυτή είναι η αίσθηση του τρανς. Να φεύγεις από το σώμα σου. Κι όταν γυρίζεις, εκείνο να σε προδίδει. Με κάθε τρόπο: καρδιοχτύπι, ζάλη, ιδρώτας. Νόμιζα ότι θα καταρρεύσω και θα γίνω ρεζίλι. Αλλά για ενενήντα λεπτά, κάτι συνέβη. ήμουν εκεί-εντελώς εκεί. Και όταν τελείωσε, και οι άνθρωποι χαμογέλασαν και είπαν «ευχαριστώ», κι εγώ νόμιζα ότι ήταν τρελοί. Όταν ο διευθυντής με συνεχάρη, νόμιζα ότι μου κάνει πλάκα. Αλλά στο βάθος μου άκουγα φωνές—γνωστές. Μαλαγάρης, Φίλιππας, Βένη, Αντώνης. Ήταν ακόμα μέσα μου και με παρότρυναν να περάσω την φωτιά σε άλλους. Δεν κατάφερα να τους φιμώσω. Και ευχαριστώ τον Θεό για αυτό. 

Τώρα λοιπόν, όταν ένας σπουδαστής με ρωτάει πώς έγινα δασκάλα, διστάζω. Γιατί η αλήθεια είναι περίπλοκη. Δεν είναι μια επαγγελματική πορεία που επίλεξα. Είναι μια κληρονομιά που με κάλεσε μέσα—από όλους εκείνους που άνοιξαν το δρόμο μπροστά μου. Και ίσως, απλώς ίσως, φωτίζω το δρόμο σε κάποιον άλλο τώρα. Κυρία, σας ρωτάω γιατί θέλω να γίνω κι εγώ δάσκαλος είπε ο σπουδαστής μου.                 
Ιουνίου 09, 2025 No comments

Ήταν το 1960 όταν λειτούργησε για πρώτη φορά η Ακτή Βουλιαγμένης, ευρέως γνωστή τότε ως Λαϊκή Πλαζ του ΕΟΤ την οποία εγκαινίασε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής… 

Όμως, από την Λαϊκή Πλαζ και τα ανέμελα πάρτι του Λουκιανού Κηλαηδόνη με αποκορύφωμα την μεγαλειώδη συναυλία του το 1983 και τους εκατό χιλιάδες ανθρώπους (!) που συγκεντρώθηκαν τότε, πέρασαν 42 χρόνια… 

Χρόνια λιγότερο ανέμελα και περισσότερο πολύπλοκα για την δημοφιλέστερη παραλία της Αθηναϊκής Ριβιέρας με τον βασικό της «σύντροφο» να μεταλάσσεται από.. «ΕΟΤ», σε «Ελληνικά Τουριστικά Ακίνητα Α.Ε» και πλέον σε «ΕΤΑΔ», την μεγαλύτερη εταιρεία διαχείρισης και αξιοποίησης της ακίνητης περιουσίας του Ελληνικού Δημοσίου. 

Με δελτίο τύπου η «ΕΤΑΔ» ενημερώνει δημοσίως την πρόθεσή της να «εμπιστευθεί» την ...«πολύφερνη νύφη» στον μνηστήρα εκείνον που θα αποδειχθεί ο καλύτερος για την ίδια και συμφερότερος -φυσικά- για την «ΕΤΑΔ» και το Ελληνικό Δημόσιο κάτι άλλωστε που ορίζει ο ίδιος ο σκοπός της «ΕΤΑΔ». 

Και πως θα γίνει αυτό; 

Μα φυσικά με ό, τι ορίζει ο νόμος! Σωστά μέχρι εδώ… 

Το μαθαίνουν οι «μνηστήρες» και αρχίζουν να ετοιμάζουν τους φακέλους τους με κάθε επισημότητα και αφού έχουν ελεγχθεί αυστηρά από τους οικονομικούς και νομικούς  συμβούλους… 

Αυτήν τη «νύφη» την θέλουν πολλοί, αλλά το θέμα είναι να επιλεγούν «αξιοκρατικά» μέσα από αδιάβλητες διαδικασίες… κάτι που είναι και επιβάλλεται να είναι αυτονόητο. 

Είναι όμως; 

Από το 2019 η ΕΤΑΔ Α.Ε προβαίνει στην αξιοποίηση των ακινήτων της μέσω ηλεκτρονικών διαγωνισμών, χρησιμοποιώντας την πλατφόρμα του epublicrealestate.gr. Είναι κάτι που εξασφαλίζει και διαφάνεια και αμεροληψία… 

Και ξεκινά η πρώτη… «λακκούβα»… 

Στην παράγραφο 3.1 της Πρόσκλησης Υποβολής Εκδήλωσης Ενδιαφέροντος αναφέρεται: «Η Διαγωνιστική Διαδικασία θα πραγματοποιηθεί με τη διαδικασία του «κλειστού διαγωνισμού» του άρθρου 2 παρ. 2 του Κεφαλαίου Α’ του Κανονισμού Εκμισθώσεων, Μισθώσεων, Παραχωρήσεων, Εκποιήσεων, Ανταλλαγών, Αγορών και Αντιπαροχών της ΕΤΑΔ, όπως ισχύει (ο «Κανονισμός Εκμισθώσεων»)». 

Και που είναι η… «λακκούβα»; 

Ο συγκεκριμένος κανονισμός ο οποίος ισχύει από την 1η Φεβρουαρίου του 2016, δεν έχει επικαιροποιηθεί εδώ και εννέα χρόνια. Οπότε τι; Οπότε δεν περιλαμβάνει διαδικασίες για την αξιοποίησης της πλατφόρμας του e-publicrealestate.gr 

Ναι, είναι αυτή η πλατφόρμα που αναφέραμε παραπάνω και η οποία είπαμε πως εξασφαλίζει... διαφάνεια και αμεροληψία. 

Και πως θα επιλεγεί ο κατάλληλος «μνηστήρας» για την Ακτή Βουλιαγμένης; Με τον παλιό παραδοσιακό τρόπο. Όχι το ...«προξενιό της Ιουλίας», αλλά με την παλιά συνήθεια του Ελληνικού Δημοσίου -για την οποία μόχθησαν πολλοί να την αλλάξουν- αυτήν της κατάθεσης προσφορών με… τυπωμένα χαρτιά και σε κλειστό φάκελο (!!!) 

Ναι, δεν είναι μόνον «λακκούβα», αλλά κάπου «κλωτσάει» κιόλας… 

Πηγή... έμπνευσης για το παραπάνω κείμενο αποτελεί μία Ερώτηση που κατατέθηκε στην Βουλή, από τον βουλευτή της «Νίκης» Ανδρέα Βορύλλα προς τον υπουργό Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Κυριάκο Πιερακάκη. Ναι, είναι ο ίδιος άνθρωπος που πάσχισε για το ...ψηφιακό κράτος… 

Θα έχει ενδιαφέρον τόσο η απάντηση Πιερακάκη όσο και η εξέλιξη της ιστορίας… 

Μέχρι τότε μπορούμε να αναπολήσουμε τις παλιές καλές μέρες στην Ακτή Βουλιαγμένης του Λουκά Κηλαηδόνη... και ειδικά εκείνο το μεγαλειώδες πάρτι του 1983...


Ιουνίου 02, 2025 No comments

Έχουμε καταλάβει τι γίνεται με τον ΟΠΕΚΕΠΕ;


Του Ανδρέα Βορύλλα, Βουλευτή Β2 Δυτικού Τομέα Αθηνών με τη ΝΙΚΗ 

 


Αυτά που έγιναν τις τελευταίες μέρες με την απομάκρυνση του κ. Νικολάου Σαλάτα από την θέση του προέδρου του ΟΠΕΚΕΠΕ, είναι η κορυφή του παγόβουνου και από ότι φαίνεται οι εξελίξεις θα είναι ραγδαίες και δυστυχώς επιζήμιες για τον πρωτογενή τομέα της χώρας μας.   

Χρειάστηκε να αλλάξουν 5 διοικήσεις στον ΟΠΕΚΕΠΕ, να γίνει μία έφοδος στον οργανισμό του ευρωπαίου εισαγγελέα και αρκετών αστυνομικών, να απομακρυνθεί ο διοικητής, για να ληφθεί η απόφαση της κατάργησης του οργανισμού και της ένταξής του στην ΑΑΔΕ, ώστε και έλεγχοι να γίνονται για το που πάνε οι ευρωπαϊκές επιδοτήσεις, αλλά και να υπάρχει διαφάνεια στο τι πραγματικά κατέχει ένας αγρότης. 

Το σκάνδαλο των παράνομων επιδοτήσεων βοσκοτόπων στην Ελλάδα δεν προέκυψε αιφνιδίως. 

Ήταν το φυσικό επακόλουθο μιας σειράς πολιτικών επιλογών, νομοθετικών στρεβλώσεων και διαχειριστικών αποτυχιών που επί σειρά δεκαετιών υπονόμευσαν τη διαφάνεια και τη νομιμότητα στη διαχείριση των ευρωπαϊκών ενισχύσεων της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής. 

Το 2005, όταν η Ευρωπαϊκή Ένωση ζήτησε από τα κράτη-μέλη την ψηφιακή αποτύπωση των βοσκήσιμων εκτάσεων, επιλέχθηκε ένα ενιαίο, αλλά ακατάλληλο πλαίσιο για τα μεσογειακά δεδομένα. 

Η αποτυχία των ελληνικών κυβερνήσεων να πείσουν τις Βρυξέλλες για την αναγνώριση της ιδιαιτερότητας του μεσογειακού τοπίου βόσκησης, σε συνδυασμό με το ότι επί δεκαετίες η έλλειψη ουσιαστικών ελέγχων επέτρεπε την χορήγηση κοινοτικού χρήματος με αδιαφανείς διαδικασίες.     

Το 2015, εν μέσω συνεχών αδιεξόδων, θεσμοθετήθηκε μια προσωρινή μεθοδολογία που υποκαθιστούσε το ελλιπές κτηματολόγιο και την απουσία κυρωμένων δασικών χαρτών, κατανέμοντας βοσκοτόπια εικονικά, χωρίς σύνδεση με την πραγματική γεωγραφία της εκμετάλλευσης. Για παράδειγμα, τα ζώα μπορούσαν να έβοσκαν στην Κρήτη, αλλά δηλώνονταν βοσκοτόπια στην Ήπειρο. Καμιά κυβέρνηση όλα αυτά τα χρόνια δεν προσπάθησε να αποτυπώσει την πραγματικότητα, πόσα ζώα είχε μια κτηνοτροφική εκμετάλλευση και πόσες εκτάσεις για βοσκοτόπια, ιδιόκτητα ή μισθωμένα. Η λύση αυτή, αν και προσωρινή, μετατράπηκε σε θεσμική στρέβλωση που παραμόρφωσε πλήρως το σύστημα επιδοτήσεων. 

Το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ είναι η θεσμική αποτυχία του κράτους να διαχειριστεί με διαφάνεια και δικαιοσύνη τους ευρωπαϊκούς πόρους. Είναι το αποτέλεσμα της ανοχής, της ατιμωρησίας και της απουσίας πολιτικής βούλησης για ριζικές μεταρρυθμίσεις στη δημόσια διοίκηση. 

Πιστέψαμε ότι επειδή είναι ευρωπαϊκά χρήματα, έχουμε το δικαίωμα να τα καταχραστούμε. 

Η αναφορά στην ανακοίνωση της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας, ότι κατά τη διάρκεια του πρόσφατου ελέγχου δεν υπήρξε ειλικρινής συνεργασία με τον ΟΠΕΚΕΠΕ και ότι ο στόχος του ελέγχου τελικά επετεύχθη μόνο χάρη στην υποστήριξη των υπηρεσιών της Ελληνικής Αστυνομίας, δείχνει το μέγεθος της κακοδιαχείρισης.  

Συγκεκριμένα στις εγκαταστάσεις του ΟΠΕΚΕΠΕ σε Αθήνα και Κρήτη στις 19 Μαΐου, από την Ευρωπαϊκή Εισαγγελία με τη συνδρομή της ΕΛΑΣ, εξετάστηκαν φάκελοι της περιόδου 2019 – 2022.  

Σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Εισαγγελία, ένας σημαντικός αριθμός ατόμων παρουσιάστηκαν ως νέοι αγρότες και με ψευδείς δηλώσεις που υπέβαλαν,  έλαβαν δικαιώματα ενίσχυσης από το εθνικό απόθεμα, το οποίο χρηματοδοτείται από την Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ).  

Οι δηλώσεις αυτές περιλάμβαναν ψευδή στοιχεία σχετικά με την ιδιοκτησία ή τη μίσθωση βοσκοτόπων, που ήταν επιλέξιμοι για επιδοτήσεις, δίνοντας την επίσης, ψευδή εντύπωση ενεργών αγροτικών δραστηριοτήτων. 

Μάλιστα, στις περισσότερες περιπτώσεις, τα δηλωθέντα βοσκοτόπια ήταν στην πραγματικότητα δημόσιες εκτάσεις, οι οποίες προηγουμένως είχαν διατεθεί μόνο για χρήση από κτηνοτρόφους που δεν διέθεταν δική τους αγροτική γη.  

Αυτά τα βοσκοτόπια βρίσκονταν συχνά μακριά από τον πραγματικό τόπο κατοικίας των ατόμων που ισχυρίζονταν ότι τα κατείχαν ή τα μισθώνουν. 

Τα επόμενα χρόνια, έως το 2024, τα ίδια άτομα συνέχισαν να υποβάλλουν ψευδείς δηλώσεις ζώων, επιτρέποντάς τους να τους παραχωρηθούν δημόσιοι βοσκότοποι, οι οποίοι στη συνέχεια χρησιμοποιήθηκαν για την ενεργοποίηση και διατήρηση των δικαιωμάτων ενίσχυσης που τους παρείχαν. 

Η αποκάλυψη της απάτης ξεκίνησε όταν η επικεφαλής του Εσωτερικού Ελέγχου του ΟΠΕΚΕΠΕ, εντόπισε σοβαρές παρατυπίες. 

Αντί όμως να υπάρξει έρευνα, η ίδια απομακρύνθηκε από την θέση της, αποκλείστηκε από τις βάσεις δεδομένων της υπηρεσίας και κλειδώθηκε έξω από το γραφείο της. 

Σύμφωνα με τα πρώτα στοιχεία, πάνω από 170 εκατομμύρια ευρώ φαίνεται να δόθηκαν από το 2017 έως σήμερα, είτε σε δικαιούχους που δεν πληρούσαν τα κριτήρια, είτε για εκτάσεις που δεν υφίστανται, είτε μέσω εικονικών δηλώσεων.  

Η κυβέρνηση της ΝΔ αποφάσισε την κατάργηση του ΟΠΕΚΕΠΕ και την ενσωμάτωση των λειτουργιών πληρωμών και ελέγχων στην ΑΑΔΕ, όπου θα μεταφερθεί και το προσωπικό του Οργανισμού. 

Πιστεύουμε ότι είναι μια εντελώς λανθασμένη απόφαση η οποία πάρθηκε εν θερμό, θυμίζει θεραπεία του τύπου πονάει κεφάλι – κόβω κεφάλι. 

Όσον αφορά την ΑΑΔΕ, αναλαμβάνει ένα αντικείμενο, εντελώς άσχετο με την βασική αποστολή της, κάτι που μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα σοβαρές δυσλειτουργίες, που θα φτάνουν μέχρι και την διακοπή χρηματοδοτήσεων για κάποιο χρονικό διάστημα.     

Το Κίνημά μας υποστηρίζει ότι ο ΟΠΕΚΕΠΕ θα έπρεπε να διατηρηθεί αλλά να αναδιαρθρωθούν ριζικά οι υπηρεσίες του, με την ουσιαστική ενίσχυση του προσωπικού του και των τεχνολογικών του μέσων. 

Μόνο οι διαδικασίες πληρωμών να ανατεθούν στην ΑΑΔΕ, όπου μέσω των δικών της πληροφοριακών συστημάτων να εκτελούνται  εκτεταμένες διασταυρώσεις.      

Σε μια εποχή που ο πρωτογενής τομέας της χώρας μας συρρικνώνεται με ταχύτατους ρυθμούς, με ταυτόχρονη μείωση του πληθυσμού της περιφέρειας, πλήττονται οι Αγροτικοί και Κτηνοτροφικοί Συνεταιρισμοί οι οποίοι σε μεγάλο βαθμό είναι καταχρεωμένοι σε τράπεζες και funds και δεν μπορούν να επιτελέσουν το έργο τους, κρίνεται απαραίτητο η πολιτεία να ασχοληθεί επιτέλους σοβαρά με τα προβλήματα που επί δεκαετίες παραμένουν άλυτα. Θα πρέπει επιτέλους να υπάρξει διάκριση ποιοι είναι πραγματικοί αγρότες και κτηνοτρόφοι που προφανώς είναι η πλειοψηφία και έχουν παραγωγή, αγροτικές και κτηνοτροφικές εκμεταλλεύσεις, δέντρα και ζώα, ιδιόκτητες ή μισθωμένες εκτάσεις και ποιοι είναι οι επιτήδειοι που είναι η μειοψηφία, δεν έχουν σχεδόν τίποτα, αλλά εισπράττουν υπέρογκες αγροτικές επιδοτήσεις.        

Για το σκάνδαλο των παράνομων επιδοτήσεων οι ευθύνες είναι διαχρονικές και αφορούν όλες ανεξαιρέτως τις κυβερνήσεις, δηλαδή της ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ. Δεν αποκλείουμε ότι οι έρευνες της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας να αγγίξουν και πολιτικά πρόσωπα και κυρίως τους διατελέσαντες υπουργούς Αγροτικής Ανάπτυξης, αλλά και άλλων κρατικών αξιωματούχων εκτός του ΟΠΕΚΕΠΕ.  Τέλος, το κίνημά μας συντάσσεται με την θέση της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, σχετικά με το  πάγιο αίτημα τους για τον μη διορισμό σε δημόσιες θέσεις συνταξιούχων δικαστικών λειτουργών. Το Κίνημά μας καλεί την κυβέρνηση να διασφαλίσει αφενός ότι δεν θα υπάρξει καμιά ανοχή και συγκάλυψη του σκανδάλου και αφετέρου να αναλάβει όλες τις απαιτούμενες ενέργειες απέναντι στην ΕΕ για την διαφύλαξη της αξιοπιστίας της χώρας μας.  
Ιουνίου 01, 2025 No comments


Τι δουλειά έχει ο Σεφέρης ανάμεσά μας... «Κι όμως πρέπει να λογαριάσουμε πώς προχωρούμε...» Αλήθεια τώρα; Έρχονται τα λόγια του από το μακρινό Ιούνη του 1942 να χτυπήσουν ποιο καμπανάκι; Πες μου, τι δουλειά έχει ο Σεφέρης ανάμεσά μας... 

    «Κι όμως πρέπει να λογαριάσουμε κατά πού προχωρούμε,όχι καθώς ο πόνος μας το θέλει και τα πεινασμένα παιδιά μας και το χάσμα της πρόσκλησης των συντρόφων από τον αντίπερα γιαλό, μήτε καθώς το ψιθυρίζει το μελανιασμένο φως στο πρόχειρο νοσοκομείο, το φαρμακευτικό λαμπύρισμα στο προσκέφαλο του παλικαριού που χειρουργήθηκε το μεσημέρι, αλλά με κάποιον άλλο τρόπο, μπορεί να θέλω να πω καθώς το μακρύ ποτάμι που βγαίνει από τις μεγάλες λίμνες τις κλειστές βαθιά στην Αφρική και ήτανε κάποτε θεός κι έπειτα γένηκε δρόμος και δωρητής και δικαστής και δέλτα που δεν είναι ποτές του το ίδιο, κατά που δίδασκαν οι παλαιοί γραμματισμένοι, κι ωστόσο μένει πάντα το ίδιο σώμα, το ίδιο στρώμα, και το ίδιο Σημείο, ο ίδιος προσανατολισμός...» 

(Παύλος Ζάννας, Μαρώ Σεφέρη, Νάνης Παναγιωτόπουλος, Γιώργος Σεφέρης, Λένα και Γιώργος Σαββίδης, Τουρκολίμανο 29.9.1962/ Πηγή: Φίλοι του Γ.Π.Σαββίδη)    
    Αυτά τα έγραφε ο Σεφέρης στον πιστό του φίλο Νάνη (Ιωάννη) Παναγιωτόπουλο από το Κάιρο. 
    Η μνημειώδης αλληλογραφία τους αν και έμοιαζε κρυμμένη ανάμεσα σε όσα έχουν διασωθεί από τα αρχεία του, σε κάποιο μουσειακό συρτάρι ή στην καρδιά ακόμη κάποιων ποιητών -όσων έχουν αντέξει- ξεπηδά σχεδόν τυραννικά ως υπενθύμιση… «Κι όμως πρέπει να λογαριάσουμε πώς προχωρούμε...» 

    Τι στο καλό πια ζητά ο Σεφέρης απ’ την ζωή μας και επιμένει τόσο; Πόσοι πια γνωρίζουν τον Σεφέρη και άλλοι πόσοι τον μελετούν ή έχουν εναποθέσει την ψυχή τους στα ποιήματά του, πόσοι εμπιστεύονται πια τις αγωνίες του που με μία μαγική δύναμη και έμπνευση καβαλίκεψαν αιώνες... πόσοι δεν αντέχουν να τον βάλουν στην ζωή τους...

    «Δε θέλω τίποτε άλλο παρά να μιλήσω απλά, να μου δοθεί ετούτη η χάρη. Γιατί και το τραγούδι το φορτώσαμε με τόσες μουσικές που σιγά σιγά βουλιάζει και την τέχνη μας τη στολίσαμε τόσο πολύ που φαγώθηκε από τα μαλάματα το πρόσωπό της κι είναι καιρός να πούμε τα λιγοστά μας λόγια γιατί η ψυχή μας αύριο κάνει πανιά»... 

    Προσωρινά αθάνατοι και ταυτόχρονα αιώνια αλαζόνες, ακραία αντιφατικοί, τι ζητάμε από τον Σεφέρη και τον αφήνουμε να κυκλοφορεί ανάμεσά μας για να μας υπενθυμίζει ό,τι ίσως δεν θέλουμε, διότι απλά μας δυσκολεύει και μας πονά… Και ό,τι μας δυσκολεύει και μας πονά μπορεί και να το φοβόμαστε. Το γνωρίζει ο ποιητής πως με τον φόβο είμαστε τόσο φίλοι πια;

    Γιατί διαταράσσουμε την ίσως και κατ' επίφαση ηρεμία μας; Γιατί να μας το χαλάει ένας Σεφέρης με κάτι που έγραψε το 1942 στον φίλο του Νάνη, αλλά ήταν σα να το έγραψε για να μείνει και να μας βασανίζει... εσαεί; 

    «Αν είναι ανθρώπινος ο πόνος δεν είμαστε άνθρωποι μόνο για να πονούμε γι’ αυτό συλλογίζομαι τόσο πολύ, τούτες τις μέρες, το μεγάλο ποτάμι αυτό το νόημα που προχωρεί ανάμεσα σε βότανα και σε χόρτα και ζωντανά που βόσκουν και ξεδιψούν κι ανθρώπους που σπέρνουν και που θερίζουν και σε μεγάλους τάφους ακόμη και μικρές κατοικίες των νεκρών».

    Σκύψε, σπείρε, θέρισε… όπου βρεις θέρισε. Κι αν προλάβεις αγάπα... κι αν θυμηθείς πιες νερό να ξεδιψάσεις...

    «Αυτό το ρέμα που τραβάει το δρόμο του και που δεν είναι τόσο διαφορετικό από το αίμα των ανθρώπων κι από τα μάτια των ανθρώπων όταν κοιτάζουν ίσια - πέρα χωρίς το φόβο μες στην καρδιά τους, χωρίς την καθημερινή τρεμούλα για τα μικροπράματα ή έστω και για τα μεγάλα·όταν κοιτάζουν ίσια - πέρα καθώς ο στρατοκόπος που συνήθισε ν’ αναμετρά το δρόμο του με τ’ άστρα, όχι όπως εμείς, την άλλη μέρα, κοιτάζοντας το κλειστό περιβόλι στο κοιμισμένο αράπικο σπίτι, πίσω από τα καφασωτά, το δροσερό περιβολάκι ν’ αλλάζει σχήμα, να μεγαλώνει και να μικραίνει·αλλάζοντας καθώς κοιτάζαμε, κι εμείς, το σχήμα του πόθου μας και της καρδιάς μας,στη στάλα του μεσημεριού, εμείς το υπομονετικό ζυμάρι ενός κόσμου που μας διώχνει και που μας πλάθει, πιασμένοι στα πλουμισμένα δίχτυα μιας ζωής που ήτανε σωστή κι έγινε σκόνη και βούλιαξε μέσα στην άμμο αφήνοντας πίσω της μονάχα εκείνο το απροσδιόριστο λίκνισμα που μας ζάλισε μιας αψηλής φοινικιάς»… 

    «...κι από τα μάτια των ανθρώπων που κοιτάζουν ίσια, πέρα χωρίς το φόβο μές στην καρδιά τους...» 

    Να αποδομήσουμε τον ποιητή, να του γυρίσουμε την πλάτη, να κλείσουμε την πόρτα του ενοχικού μας εαυτού, του καλά προστατευμένου μας σπιτικού και να αναζητήσουμε μια γωνιά κάπου κρυφά απ’ όλους για να κοιταχτούμε και να ανταλλάξουμε αλήθειες μόνον με τον εαυτό μας. Θα είναι κάτι ασφαλές ή πάλι όχι… ή πάλι ίσως… 

    «...πιασμένοι στα πλουμισμένα δίχτυα μιας ζωής που ήτανε σωστή κι έγινε σκόνη και βούλιαξε μέσα στην άμμο...» 

    Αλήθεια τώρα; Κλείσε τον Σεφέρη και πάμε να κοιμηθούμε. Ας είναι και νωρίς...

Γ.Λινάρδου


Ιουνίου 01, 2025 No comments

Το παιδί δίνει πανελλήνιες… Με μία τρεμάμενη ευτυχία, έχεις βγει από το μαιευτήριο με ένα μωρό και πολλές αβεβαιότητες. Και πριν προλάβεις να πάρεις ανάσα, το παιδί δίνει πανελλήνιες… 

Το παιδί δίνει πανελλήνιες. 

Κι ακόμη έχεις κρατημένα τα πρώτα του ρούχα, τα πρώτα του μαλλάκια, τα παπουτσάκια από το μπαλέτο που σιχαινόταν, τις φούστες από το φλαμέγκο που είχε ράψει η γιαγιά, τα πρώτα παπούτσια του στίβου, τις παρτιτούρες του πιάνου, τα πρώτα μαθήματα στα κινέζικα, τα εξώφυλλα των τετραδίων του δημοτικού, ξύστρες, φαγωμένες γόμες, αυτοκόλλητα, κούκλες και αλογάκια… ναι, κάπου έχεις κρατήσει και το μεγάλο χαρτόνι που κάποτε ζωγράφισε με χρώματα τα συναισθήματά του... 

Το παιδί δίνει πανελλήνιες κι ενώ ακόμη δεν έχει φύγει η μυρωδιά της πρώτης ανάσας του από μέσα σου, απ’ έξω από το... παντού σου... 

Το παιδί δίνει πανελλήνιες και κάνεις ησυχία. Δεν τολμάς να πεις ούτε καν «καλή επιτυχία» ή «βάλε τα δυνατά σου». Κατεβάζεις το βλέμμα και χώνεσαι στον υπολογιστή. Μετράς αγωνίες, προβλήματα, χιλιάδες εκκρεμότητες και αδιέξοδα, αλλά δεν βγάζεις άχνα. Δεν βγάζεις άχνα, όπως και δεν το βάζεις κάτω. Προσωρινά μεταλλάσσεσαι κι ακολουθείς την ροή του ποταμού και σε αυτήν την δοκιμασία… Ούτε τολμάς να φωνάξεις δυνατά: «Θεέ μου μεγάλωσε!»…

Γιατί… 

Διότι το παιδί δίνει πανελλήνιες. 

Μια δοκιμασία με την οποία «σφυρίζεται» το τέλος ενός αγώνα τόσο υπέροχου, αλλά και τόσο δύσκολου για πολλές οικογένειες. Το παιδί δίνει πανελλήνιες, αλλά δεν σκέφτεσαι τίποτα, βάζεις στην άκρη το μετά. Στο μετά που δεν έχει έρθει ακόμη το σίγουρο είναι ότι θα κοπεί ο «ομφάλιος λώρος» που εσύ κρατάς ακόμη μαζί με το βραχιολάκι του από το μαιευτήριο και το πρώτο μπιμπερό… Κι από το πρώτο κλάμα θα γυρίσεις σελίδα στο «Έλα ρε μαμά...» κι από το «Έλα ρε μαμά...»… «Παιδί μου που είσαι;» 

Το παιδί δίνει πανελλήνιες. Και κάνουμε όλοι σιωπή. Όχι τόσο για το ότι «η ζωή δεν σταματά εδώ», «υπάρχουν κι άλλες ευκαιρίες» και άλλες τέτοιες τετριμμένες σαχλαμάρες, όσο διότι πρόκειται για την πρώτη μεγάλη δοκιμασία στη ζωή ενός παιδιού -όταν δεν έχει περάσει άλλες...-και το μόνο που θέλει τώρα είναι η αγάπη. Και το μόνο που θέλει πάντα είναι μόνον η αγάπη… 

Κι ας έρθουν όσες πανελλήνιες θέλουν... 

σ.σ., επίσης να είστε... επιεικείς με τις μαμάδες έξω από τα σχολεία... και όσους μπαμπάδες υπάρχουν για να φροντίσουν...

Γ.Λιν

 
Μαΐου 29, 2025 No comments


Σαν σήμερα γεννήθηκε ο Ιάννης Ξενάκης. Ηταν στην Εθνική Αντίσταση πολέμησε κατά του Γερμανού κατακτητή, καταδικάστηκε σε θάνατο ερήμην του...

Μετά τον θάνατο του Ξενάκη, επίσημη αντιπροσωπεία του Υπουργείου Πολιτισμού πήγε στο σπίτι του στο Παρίσι, για να ζητήσει την τέφρα του. Η σύζυγος του συνθέτη, Φρανσουάζ, τους είπε ότι την περίμενε αυτή τη στιγμή κι ότι ο Ξενάκης της είχε δώσει ακριβείς οδηγίες για το τι έπρεπε να κάνει... 

Τους άφησε λοιπόν να περιμένουν για λίγο στο σαλόνι και σε λίγο εμφανίστηκε κρατώντας ένα κουταλάκι με στάχτη και μία χαρτοπετσέτα. Πλησίασε τον επικεφαλής της αντιπροσωπείας και πάρα πολύ σοβαρά του είπε: «Ηταν επιθυμία του Ξενάκη, όταν θα πέθαινε να σας παραδώσω τ'@ρχίδι@ του»!


Ο Ιάννης (Γιάννης) Ξενάκης (29 Μαΐου 1922- 4 Φεβρουαρίου 2001) ήταν ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες συνθέτες και αρχιτέκτονες του 20ού αιώνα, διεθνώς γνωστός ως «Iannis Xenakis». 

Οι πρωτοποριακές συνθετικές μέθοδοι που ανέπτυξε συσχέτιζαν τη μουσική και την αρχιτεκτονική με τα μαθηματικά και τη φυσική, μέσω της χρησιμοποίησης μοντέλων από τη θεωρία των συνόλων, τη θεωρία των πιθανοτήτων, τη θερμοδυναμική, τη Χρυσή Τομή, την ακολουθία Φιμπονάτσι κ.ά. 

Παράλληλα, οι φιλοσοφικές του ιδέες για τη μουσική έθεσαν καίρια το αίτημα για ενότητα φιλοσοφίας, επιστήμης και τέχνης, συμβάλλοντας στο γενικότερο προβληματισμό για την κρίση της σύγχρονης ευρωπαϊκής μουσικής των δεκαετιών του 1950 και 1960. 

Κατά τη διάρκεια των Δεκεμβριανών, πολλές από τις σκληρές μάχες που δόθηκαν στην Αθήνα, έγιναν μέσα στις πολυκατοικίες που οχυρώνονταν οι αριστεροί. Μία από τις πολυκατοικίες που χτυπήθηκαν από βρετανικό τανκ, ήταν και η δεύτερη γνωστή ως μπλε πολυκατοικία, στη συμβολή των οδών Μαυρομιχάλη και Ναυαρίνου. Μέσα στο κτίριο είχαν οχυρωθεί φοιτητές, μέλη του λόχου Μπάυρον, που μάχονταν σκληρά.... Όταν το τανκ των Βρετανών χτύπησε με οβίδες την πολυκατοικία, οι απώλειες ήταν αναπόφευκτες. Τρία άτομα σκοτώθηκαν ακαριαία, ενώ πολλοί τραυματίστηκαν σοβαρά.... Ένας από αυτούς ήταν και ο συνθέτης Ιάννης Ξενάκης, ο οποίος από την αρχή της δεκαετίας του ΄40 ήταν φοιτητής του Πολυτεχνείου και είχε ενταχθεί στην αντίσταση. 

Μεταπολεμικά αναδείχθηκε σε έναν από τους σημαντικότερους Έλληνες συνθέτες και αρχιτέκτονες του 20ού αιώνα και έγινε διεθνώς γνωστός ως Iannis Xenakis.... 

Όταν το τανκ κινήθηκε κατά των οχυρωμένων στην πολυκατοικία, ο Ξενάκης δεν πρόλαβε να προστατευτεί και τα θραύσματα της οβίδας τον πέτυχαν στο πρόσωπο, με αποτέλεσμα τον βαρύ τραυματισμό του και την απώλεια του αριστερού του ματιού....Ο ίδιος έχει περιγράψει τη στιγμή που χτυπήθηκε: «Έχασα τις αισθήσεις μου. Σε λίγο με μετέφεραν με μίαν άσπρη σημαία σε μια άλλη πολυκατοικία, όπου υπήρχαν κάτι πρώτες βοήθειες. Τους άκουσα να λένε: Θα ζήσει μόνο λίγες ώρες, τουλάχιστον ας πεθάνει ήσυχος. Και μου έκαναν ενέσεις για να μην πονάω. Ούτε τίποτε το αντισηπτικό, ούτε πρώτες βοήθειες. Όμως, δεν πέθανα. Όταν συνήλθα, η Μάχη, μια φίλη, κι αυτή στρατευμένη φοιτήτρια, μου κρατούσε το χέρι... Ο ουρανίσκος ήταν τρύπιος. Εδώ κι εκεί κομμάτια δόντια, σάρκες, τρύπες. Η οδοντοστοιχία μου, κομμάτια. Το αριστερό μάτι είχε χτυπηθεί. Το ίδιο μου το αίμα με έπνιγε. Έκανα εμετό, ούτε θυμάμαι... Μας άφησαν εκεί μερικές ώρες κι ύστερα ξαναγύρισαν και με πήγαν σ’ ένα νοσοκομείο». 

Ο Ξενάκης κατάφερε να μείνει ασύλληπτος και το 1947 διέφυγε στο Παρίσι, από όπου του απαγορευόταν να ξαναγυρίσει, λόγω της ερήμην καταδίκης του σε θάνατο για λιποταξία. 

Το 1965 πήρε τη γαλλική υπηκοότητα και όταν το 1974 δόθηκε αμνηστία μπόρεσε να επιστρέψει στην Ελλάδα. 

Δίδαξε σύνθεση στη Σορβόνη, ανακηρύχτηκε διδάκτωρ και καθηγητής σε πολλά πανεπιστήμια της Ευρώπης και της Αμερικής και τιμήθηκε με πολλά διεθνή βραβεία και διακρίσεις. 




Από το 1966 διηύθυνε το Κέντρο Έρευνας για την Πρωτοποριακή Μουσική στο Παρίσι, ενώ ίδρυσε στην Ελλάδα το Κέντρο Σύγχρονης Μουσικής Έρευνας, που αποτελούσε όνειρο της ζωής του. Στις 23 Ιανουαρίου του 2001 αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτωρ του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Λίγες ημέρες αργότερα, στις 4 Φεβρουαρίου, πέθανε στο Παρίσι.... Πηγή: Unfollow 


ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ #MLK Music Links Knowledge 



Ο πειραματιστής Ιάννης Ξενάκης με το δυναμικό και πολύπλευρο έργο του ξεσήκωσε τις δυνάμεις της δημιουργίας συνδυάζοντας τη δύναμη και το φως των ήχων. 

Ο Ξενάκης χρησιμοποίησε ως βάση για τις περισσότερες συνθέσεις του μαθηματικά μοντέλα, με αποτέλεσμα να χαρακτηριστεί «νεοπυθαγόρειος». 

Στο γενικότερο πλαίσιο της κρίσης της σύγχρονης δυτικοευρωπαϊκής μουσικής μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, επεδίωξε να ξεφύγει από το αδιέξοδο στο οποίο θεωρούσε ότι είχε οδηγήσει η σειραϊκή και μετασειραϊκή μουσική. 

Στην προσπάθειά του να ξεφύγει από αυτό που έβλεπε ως αδιέξοδο της σειραϊκής μουσικής στη δεκαετία του 1950, ο Ξενάκης στράφηκε στα μαθηματικά και στην αρχιτεκτονική. Προσπάθησε, δηλαδή, να εφαρμόσει στη μουσική τους φυσικούς νόμους που διέπουν διάφορα φαινόμενα, όπως π.χ. το θρόισμα των φύλλων ενός δέντρου, την οχλοβοή μιας διαδήλωσης, το τερέτισμα των τζιτζικιών κ.ά., δημιουργώντας μια μουσική «ηχητικών μαζών», «συμπάντων» ή «γαλαξιών»... 

Το πρώτο έργο που σηματοδοτεί την πρωτοποριακή αυτή κατεύθυνση, που θα ονομάσει αργότερα «στοχαστική μουσική», είναι οι «Μεταστάσεις» (1954) για 61 όργανα. 

Στο ίδιο ηχητικό αποτέλεσμα μιας μουσικής ηχητικών μαζών έφτασαν πάντως, με εντελώς διαφορετική αφετηρία και φιλοσοφία, δύο σύγχρονοι συνθέτες του Ξενάκη λίγα χρόνια αργότερα, ο Γιέργκι Λίγκετι, με το έργο του «Ατμόσφαιρες» (1961), καθώς και ο Κριστόφ Πεντερέτσκι, με το έργο του «Θρηνωδία» για τα θύματα της Χιροσίμα (1960). Τα συγκεκριμένα έργα, μαζί με τις «Μεταστάσεις» του Ξενάκη, που προηγήθηκε χρονολογικά (1954), είναι τα πρώτα αυτού του νέου μουσικού ακούσματος των «ηχητικών μαζών», αποτελώντας ταυτόχρονα τα έργα που έκαναν και τους τρεις συγκεκριμένους συνθέτες ευρύτερα γνωστούς. 

Τα «Πιθοπρακτά» που ακολούθησαν ήταν η πρώτη απόπειρα του Ξενάκη να τυποποιήσει τη συνθετική τεχνική που είχε αρχίσει να εφαρμόζει με μαθηματικές θεωρίες, δημιουργώντας τη «στοχαστική μουσική». 

Στο έργο αυτό εφάρμοσε νόμους της θερμοδυναμικής που περιγράφουν τη συμπεριφορά ενός αερίου κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες, αντιστοιχώντας παραμέτρους της μουσικής με τη συμπεριφορά των μορίων ενός αερίου. Τα «Έοντα» είναι ένα έργο το οποίο προκαλεί εικόνες από το τυχαίο παιχνίδι, ακτινοβολούντος φωτός με τα νερά καταρρακτών. Βασίζεται τόσο στη «συμβολική» μουσική (θεωρία συνόλων) όσο και στη «στοχαστική» μουσική (θεωρία πιθανοτήτων). Δημιουργεί τον δικό του χρόνο και προχωρεί στη συνέχεια στην αντιμετώπιση του προβλήματος του χρόνου με μουσικά μέσα, προσφέροντας ένα εκπληκτικό και δυνατό αποτέλεσμα...
Μαΐου 29, 2025 No comments

Χιλιάδες θεατές παρακολουθήσαν την παρέλαση για την Εληνική Ημέρα Ανεξαρτησίας στην 5η Λεωφόρο της Νέας Υόρκης…


Μαρτίου 31, 2025 No comments


Ο αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ κατηγόρησε χθες Κυριακή τον ουκρανό ομόλογό του Βολοντίμιρ Ζελένσκι πως θέλει να υπαναχωρήσει από τη διμερή συμφωνία για τις σπάνιες γαίες της Ουκρανίας, διαμηνύοντας πως θα αντιμετωπίσει «μεγάλα προβλήματα» αν πάρει όντως τέτοια απόφαση. 

«Προσπαθεί να υπαναχωρήσει από τη συμφωνία για τις σπάνιες γαίες κι αν το κάνει θα έχει μεγάλα προβλήματα, πολύ μεγάλα προβλήματα», είπε ο πρόεδρος των ΗΠΑ σε δημοσιογράφους οι οποίοι τον συνόδευαν επί του προεδρικού αεροσκάφους. 

«Θέλει (η Ουκρανία) να γίνει (κράτος) μέλος του NATO, αλλά δεν πρόκειται ποτέ να γίνει μέλος του NATO. Το αντιλαμβάνεται αυτό», τόνισε εξάλλου ο Ρεπουμπλικάνος. ΑΠΕ ΜΠΕ
Μαρτίου 31, 2025 No comments


Η Αγγελική Πλούμα γράφει στο Press Workers για τα παιδιά με τα κλειδιά στο λαιμό, τα latchkey children...


Γράφει η Αγγελική Πλουμά


Τα λένε «latchkey children. Είναι τα παιδιά που επιστρέφουν από το σχολείο, έχοντας περασμένα τα κλειδιά στο λαιμό τους. 

Μεγάλωσαν μόνα γιατί δεν περίσσευε χρόνος και φροντίδα για αυτά. 

Γεννήθηκαν σε οικογένειες ανάγκης, μεταναστών, κουτσουρεμένες, απασχολημένες, πολυτραυματισμένες, γεννήθηκαν αθέλητα, στο περιθώριο, με την άρνηση περασμένη στο κύτταρό τους. Δεν ήταν η πρόθεση, συχνά, να παραμεληθούν. Ήταν η ανάγκη, η στέρηση, η απομόνωση, η ορφάνια που κυριαρχούσαν στις οικογένειες. 

Στις σύγχρονες, πολυάσχολες κοινωνίες, τα παιδιά με τα κλειδιά στο λαιμό από εξαίρεση έγιναν ο κανόνας. 

Τους δίνουν λοιπόν κλειδιά του σπιτιού γιατί κυριολεκτικά και μεταφορικά μεγαλώνουν μόνα τους. Όταν γυρίζουν σπίτι δεν υπάρχει κανένας να τα περιμένει. Μόνο δουλειές. Και τηλεόραση. Και internet. Και φόβος να μείνουν μόνα. Στο λαιμό τα κλειδιά κι όχι στην τσέπη γιατί εκεί περασμένα είναι δυσκολότερο να τα χάσουν. Περασμένα με κλωστή, με σπάγκο, με ασημένια καδένα δεν έχει σημασία. 

Τα κλειδιά στο λαιμό ενός παιδιού γίνονται θηλιά. Του λένε πως δεν υπάρχει εκεί που θα πάει μετά το σχολείο κανείς να τα περιμένει. Θα πρέπει μόνα να φτιάξουν το φαγητό, να διαβάσουν, να καθαρίσουν ή απλώς να σκοτώσουν τον χρόνο. Αυτό «το μεγάλωσα μόνος» παραπαίει, στην υπόλοιπη ζωή τους, μεταξύ παρασήμου και τραύματος, μεταξύ φόβου απομόνωσης / αποκλεισμού και αυτονομίας. 

Καθώς μεγαλώνουν κρύβουν τη ζήλια τους για τα ομήλικα παιδιά που δε χρειάζεται να κουβαλήσουν κλειδιά. Για τα παιδιά που φορούν σιδερωμένα ρούχα κι είναι πάντα διαβασμένα στο σχολείο. Κι όσο πλησιάζουν την ενηλικίωση μαθαίνουν να κρύβουν αυτή την ιδιαιτερότητα γιατί ντρέπονται. 

Δεν υπάρχει πιο ύπουλο συναίσθημα από τη ντροπή. Πιστεύω πως η ντροπή αλλάζει το dna σου γιατί σε κάνει να φέρεσαι σαν κάποιος άλλος και αυτό σου τρώει τα σωθικά. Στα δικά τους παιδιά μπορεί να είναι υπερπροστατευτικοί, να τρέχουν να προλάβουν τα θέλω τους, να ανοίγουν την πόρτες του σποτιού ώρες ολόκληρες πριν φτάσουν λες κι η ντροπή είναι κληρονομική και θέλουν να ανατρέψουν τη ροή της. 

Και μετά...μετά ενηλικιώνεσαι πραγματικά. 
Καταλαβαίνεις πως είναι η πληγή σου, αλλά όλοι έχουν τις δικές τους. 
Δεν είσαι ένας άτυχος σε έναν κόσμο τυχερών. 

Είσαι ένας διαφορετικά πληγωμένος από τους άλλους πληγωμένους κι όλοι μπορούν να κάνουν κάτι για να φροντίσουν αυτές τις πληγές. ΑΝ το επιλέξουν. 

Ότι κάποιους τους περίμεναν μεν στο σπίτι αλλά τους περίμενε και τιμωρία, υποτίμηση, κακοποίηση. 

Για χρόνια μου λεγε η μάνα μου «εσύ είσαι η μόνη από όλα τα παιδιά μου που σ αφήσαμε και μεγάλωσες μόνη σου "αυτόματα"». Διέκρινα ένα καμάρι στη φωνή της και νευρίαζα. 
Γιατί εγώ; 

Χρόνια που φάνηκαν αιώνες πήρε να καταλάβω γιατί έτσι ήταν. Η επιλογή, ο δρόμος μου ήταν αυτή η πληγή. Η ολόδική μου που έπρεπε να φροντίσω. 

Οι πληγές μας είναι όπως τα παιδιά. Έννοια μας αλλά και προοπτική μας. Με θυμάμαι πολλά παιδικά μου χρόνια, μια να χάνω τα κλειδιά και μια να μη μπορώ να ανοίξω τη πόρτα. Αρνιόμουν το ρόλο και μπορεί να κανα καλά. Αλλά αυτά τα κλειδιά με μεγάλωσαν. Αυτά με βοήθησαν να καταλάβω «τη φυλή μου.» 
Τα άλλα παιδιά που μεγάλωσαν με τα κλειδιά στο λαιμό. Να σεβαστώ την αυτονομία στην οποία έμαθα. Και ίσως να βοηθήσω κι άλλους.

Η Αγγελική Πλουμά είναι Certified Engagement Coach, Mentor, Εκπαιδεύτρια Ενηλίκων, Συγγραφέας. Η προσωπική της αποστολή είναι να υποστηρίζει μέσω της εκπαίδευσης και του mentoring, τα άτομα που είναι έτοιμα και πρόθυμα να βρίσκουν και να αξιοποιούν τις ικανότητες και τα ταλέντα τους, δημιουργώντας μια ζωή με νόημα. Διαθέτει πάνω από 20.000 ώρες διδακτικής εμπειρίας αλλά και σχεδιασμού εκπαιδευτικών προγραμμάτων στην Ελλάδα και το εξωτερικό, σε ακαδημαϊκούς φορείς και σε επιχειρήσεις. Επίσης, επί 28 χρόνια εργάστηκε σε επιτελικές θέσεις σχετικές με την Ανάπτυξη του Ανθρώπινου Δυναμικού και τώρα έχει τη δική της επιχείρηση που ασχολείται με θέματα Εκπαίδευσης, Coaching και Προσωπικής Ανάπτυξης. Έχει μεταπτυχιακό σε Διοίκηση Επιχειρήσεων (ΜΒΑ) από το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Διαθέτει τίτλο σπουδών μεταπτυχιακού επιπέδου από το Πανεπιστήμιο του San Diego, California, USA, στο αντικείμενο της Συμβουλευτικής και τίτλο Εκπαίδευσης Εκπαιδευτών από το Πανεπιστήμιο του Nottingham, UK. Έχει ολοκληρώσει και λάβει επαγγελματική πιστοποίηση σε προγράμματα Gestalt, Life Purpose, Συμβούλου, Διαμεσολαβητή Συγκρούσεων στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Υπήρξε από τους πρώτους επαγγελματίες στην Ελλάδα που ασχολήθηκε με τη βιωματική εκπαίδευση ατόμων και oργανισμών. Έχει συγγράψει 3 βραβευμένα βιβλία σχετικά με τα παραπάνω αντικείμενα. Είναι τακτική αρθρογράφος σε επιχειρηματικά περιοδικά σε θέματα coaching, ηγεσίας, προσωπικής ανάπτυξης και management και έχει γράψει 3 βραβευμένα βιβλία.

Μαρτίου 26, 2025 No comments


Για προφανή καταστρατήγηση του Συντάγματος κάνει λόγο σε συνέντευξή του στο Βήμα της Κυριακής ο Ευάγγελος Βενιζέλος αναφερόμενος στην απόφαση Τριαντόπουλου και τους χειρισμούς της πλειοψηφίας στην προανακριτική επιτροπή της Βουλής.

Ο πρώην υπουργός και καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου επισημαίνει μεταξύ άλλων πως η κυβέρνηση «προφανώς γνωρίζει ότι, αν το Συμβούλιο του Ειδικού Δικαστηρίου κρίνει ότι η παραπομπή του Χρήστου Τριαντόπουλου ενώπιον του είναι άκυρη, θα προκύψει μια κατάσταση μη διαχειρίσιμη πολιτικά από αυτήν».

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος κάνει λόγο για «πολιτικές σκοπιμότητες και ανάγκες» τονίζοντας πως «σύμφωνα με την παράγραφο 3 του άρθρου 86 του Συντάγματος, πρόταση άσκησης δίωξης υποβάλλεται από τριάντα τουλάχιστον βουλευτές.Η Βουλή, με απόφασή της που λαμβάνεται με την απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών, συγκροτεί ειδική κοινοβουλευτική επιτροπή για τη διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης, διαφορετικά η πρόταση απορρίπτεται ως προδήλως αβάσιμη. Το πόρισμα της επιτροπής του προηγούμενου εδαφίου εισάγεται στην Ολομέλεια της Βουλής, η οποία αποφασίζει για την άσκηση ή μη δίωξης. Η σχετική απόφαση λαμβάνεται με την απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών». Υποστηρίζει πως για να «αχθεί η υπόθεση στο Δικαστικό Συμβούλιο και στον αρεοπαγίτη ανακριτή του Ειδικού Δικαστηρίου, πρέπει να υποβληθεί πόρισμα της επιτροπής και να αποφασίσει η Ολομέλεια της Βουλής την άσκηση δίωξης».

Με βάση τον εκτελεστικό νόμο 3126/2003, παρ. 3 του άρθρου 6, σύμφωνα με τον Ευάγγελο Βενιζέλο, «η απόφαση για την άσκηση ποινικής δίωξης πρέπει να καθορίζει και να εξειδικεύει την αξιόποινη πράξη και την ποινική διάταξη που την προβλέπει και λειτουργεί ως άρση της ασυλίας, εάν ο υπουργός έχει και τη βουλευτική ιδιότητα». 

«Αν δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις αυτές, η άσκηση ποινικής δίωξης πάσχει από ακυρότητα και αυτή μπορεί να διαπιστωθεί από το Συμβούλιο του Ειδικού Δικαστηρίου, τα πέντε μέλη του οποίου θα κληρωθούν», εκτιμά ο Ευάγγελος Βενιζέλος ο οποίος πιστεύει πως η κυβέρνησης προσπαθεί να κάνει στην επιτροπή προκαταρκτικής εξέτασης και στην ολομέλεια τις ελάχιστεσ διαδικαστικές πράξεις «που δίνουν την εντύπωση ότι πληρούνται οι απαιτήσεις του άρθρου 86 παράγραφος 3 του Συντάγματος και του άρθρου 6 παράγραφος 3 του νόμου 3126/2003. Έτσι εξηγείται η θέση της κυβερνητικής πλειοψηφίας ότι της αρκεί η δικογραφία που διαβίβασε στη Βουλή η Εισαγγελία Λάρισας και με βάση την οποία ασκήθηκε δίωξη για την ίδια υπόθεση στα υπηρεσιακά πρόσωπα που είναι συμμέτοχοι του κ. Τριαντόπουλου».

Επισημαίνει δε ότι αυτή η «απλουστευμένη», όπως τη χαρακτηρίζει διαδικασία «πρέπει να καταλήξει σε πόρισμα υπέρ της άσκησης δίωξης για συγκεκριμένες πράξεις και με βάση συγκεκριμένη ποινική διάταξη. Το πόρισμα αυτό πρέπει να συζητηθεί (φοβούμαι υπό συνθήκες ακραίας πολιτικής έντασης) στην Ολομέλεια και αυτή να ψηφίσει μυστικά την άσκηση ποινικής δίωξης κατά του κ. Τριαντόπουλου με τουλάχιστον 151 ψήφους. Πρόκειται για προφανή καταστρατήγηση του Συντάγματος, δηλαδή για περιγραφή του τύπου και για παραβίαση της ουσίας του στο πεδίο της ποινικής δικονομίας που είναι κατ’ εξοχήν ευεπίφορο σε ακυρότητες που ελέγχονται δικαστικά σε εθνικό και διεθνές επίπεδο».

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος κάνει λόγο για «εκ του πλαγίου παραβίαση του Συντάγματος» δήθεν «για καλό σκοπό» ώστε «να επιταχυνθεί η παραπομπή στν φυσικό δικαστή».

Ο καθηγητής συνταγματικού δικαίου θεωρεί πως: «Με τη συγκεκριμένη μεθόδευση θα ασκηθεί τυπική δίωξη μόνο για το πλημμέλημα της παράβασης καθήκοντος χωρίς κίνδυνο επέκτασης σε άλλα βαρύτερα αδικήματα και σε άλλα πολιτικά πρόσωπα και προσδοκία της κυβέρνησης είναι πλέον η απαλλαγή του κ. Τριαντόπουλου με βούλευμα. Και όλα αυτά για ένα παράπλευρο θέμα και όχι για τον θάνατο των 57 θυμάτων των Τεμπών». 

Σε άλλο σημείο της συνέντευξης, αναφορικά με το ενδεχόμενο να προκύψει ζήτημα άσκησης δίωξης και κατά άλλου υπουργού για τα Τέμπη, δηλώνοντας σαφώς τον τότε υπουργό Μεταφορών, Κώστα Καραμανλή, ο Ευάγγελος Βενιζέλος είπε ότι με την αναθεώρηση του 2001 «διπλασιάστηκε ο χρόνος μέσα στον οποίο η Βουλή μπορεί να ασκήσει δίωξη κατά υπουργού και ορίστηκε ότι ο χρόνος αυτός είναι το τέλος της δεύτερης συνόδου της περιόδου που αρχίζει μετά την τέλεση του αδικήματος. Αυτό επί δεκαετίες μπορούσε να γίνει μέχρι το τέλος της πρώτης συνόδου. Η αλλαγή θεωρήθηκε από όλα τα κόμματα σημαντική και για αυτό κατοχυρώθηκε συνταγματικά, ενώ έως τότε το ζήτημα ρυθμιζόταν στον εκτελεστικό νόμο. Με την αναθεώρηση του 2019 και με ευρύτατη πλειοψηφία τροποποιήθηκε η παράγραφος 3 του άρθρου 86 του Συντάγματος και καταργήθηκε ο χρονικός περιορισμός για την άσκηση της σχετικής αρμοδιότητας της Βουλής».

Καθώς όμως ο εκτελεστικός νόμος δεν τροποποιήθηκε, «το αξιόποινο των πράξεων των υπουργών, που αναφέρονται στο άρθρο 1 παράγραφος 1, εξαλείφεται με το πέρας της δεύτερης τακτικής συνόδου της βουλευτικής περιόδου που αρχίζει μετά την τέλεση της αξιόποινης πράξης, εάν ως τότε η Βουλή δεν έχει αποφασίσει να ασκήσει ποινική δίωξη κατά του υπουργού, σύμφωνα με όσα ορίζονται στο νόμο αυτόν». 

Διαβάστε την συνέντευξη του Ευάγγελου Βενιζέλου ΕΔΩ.

Μαρτίου 24, 2025 No comments


Ξεκίνησε η κατάθεση του δημάρχου Κωνσταντινούπολης Εκρέμ Ιμάμογλου, σύμφωνα με όσα μετέδωσε πριν από λίγο η ανταποκρίτρια του Open Μαρία Ζαχαράκη. 

Στο μεταξύ ξημέρωσε μία νύχτα μεγάλης έντασης στην Κωνσταντινούπολη, με χιλιάδες πολίτες στους δρόμους να διαμαρτύρονται για τη σύλληψη του Εκρέμ Ιμάμογλου. 

Η αστυνομία έκανε χρήση πλαστικών σφαιρών και δακρυγόνων για να «σπάσει» το πλήθος, καθώς υπήρχε μεγάλη ένταση μπροστά στο δημαρχείο Κωνσταντινούπολης, με τον κόσμο να ανταποκρίνεται στο κάλεσμα του CHP, του κόμματος στο οποίο ανήκει ο Ιμάμογλου. 

Το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων αναφέρει ότι ομάδα διαδηλωτών προσπαθούσε να κατευθυνθεί προς την πλατεία Ταξίμ, που έχει αποκλειστεί πλήρως με μεταλλικά κιγκλιδώματα από τις αστυνομικές δυνάμεις. 

Ο πρόεδρος του CHP, Οζγκιούρ Οζέλ, ανέβηκε σε ένα λεωφορείο και απηύθυνε κάλεσμα για τη συγκέντρωση, λέγοντας προς την αστυνομία: «Δεν θέλω πλαστικές σφαίρες εδώ. Εάν όχι, η αστυνομία της Κωνσταντινούπολης θα καταστεί υπεύθυνη για ό,τι συμβεί. Ποιοι είστε εσείς που θα ψεκάσετε με δακρυγόνα την ελπίδα της Τουρκίας;». 

Σημειώνεται ότι κατά τη διάρκεια του μηνύματος του Οζέλ, ο κόσμος ζητούσε την παραίτηση του Ερντογάν. «Δεν ήταν μόνο ο Εκρέμ Ιμάμογλου που συνελήφθη το πρωί. Είναι η βούληση του λαού της Κωνσταντινούπολης, των 16 εκατομμύρια πολιτών που τέθηκαν υπό κράτηση», τόνισε η Ντιλέκ Ιμάμογλου, σύζυγος του συλληφθέντα δημάρχου Κωνσταντινούπολης. 

Όπως είναι λογικό, οι διαδηλώσεις στη μεγαλύτερη πόλη της Τουρκίας, αλλά και στην Άγκυρα, φέρνουν σε δύσκολη θέση τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος δήλωσε ότι η αντιπολίτευση προσπαθεί να καλύψει τα λάθη της και να εξαπατήσει τους πολίτες με θεατρινισμούς. «Δεν έχουμε ούτε χρόνο για να σπαταλήσουμε σε μάταιες συζητήσεις, ούτε σωρούς χρημάτων για να τα πετάμε απερίσκεπτα. Δεν είναι θέματα της χώρας, αλλά μιας χούφτας καιροσκόπων. Δεν έχουμε χρόνο να σπαταλήσουμε στους θεατρινισμούς της αντιπολίτευσης», υπογράμμισε ο Ερντογάν. ethnos.gr

Μαρτίου 21, 2025 No comments

Συνέντευξη Τύπου έδωσε ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης μετά την ολοκλήρωση των εργασιών της Συνόδου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στις Βρυξέλλες.

Δημήτρης Γκάτσιος (ΕΡΤ): Κύριε Πρόεδρε, καλησπέρα. Λευκή Βίβλος. Αναφέρατε σήμερα το πρωί ότι συμπεριλαμβάνονται πάγιες ελληνικές θέσεις. Θα ήθελα να σας ρωτήσω πόσο γρήγορα θα προχωρήσουν όσα προβλέπονται και πότε περιμένετε να ενεργοποιηθεί η ρήτρα διαφυγής για τις αμυντικές δαπάνες. Ευχαριστώ. 

Κυριάκος Μητσοτάκης: Ελπίζω η ρήτρα διαφυγής να ενεργοποιηθεί το συντομότερο και να αφορά ενδεχομένως και το έτος 2025. Η πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής αφορά μία τετραετή περίοδο και νομίζω ότι αυτό είναι λογικό, καθώς χρειαζόμαστε χρόνο και προβλεψιμότητα προκειμένου να αυξήσουμε τις αμυντικές μας δαπάνες. Σε κάθε περίπτωση, αισθάνομαι ότι είναι μια δικαίωση αυτή η συμπερίληψη στη Λευκή Βίβλο μιας πάγιας θέσης της ελληνικής κυβέρνησης, η οποία έρχεται τώρα και δικαιώνεται. Αναμένουμε το τελικό και οριστικό κείμενο, για να γνωρίζουμε το βαθμό της δημοσιονομικής ευελιξίας τον οποίο θα έχουμε σχετικά με τις αμυντικές μας δαπάνες για τα επόμενα χρόνια. Θέλω επίσης να θυμίσω ότι στις αρχές Απριλίου θα βρεθώ στη Βουλή, όπου θα παρουσιάσω τους βασικούς άξονες του νέου 12ετούς σχεδίου για τους εξοπλισμούς της πατρίδας μας, σε μια συζήτηση που ελπίζω να μπορέσει να έχει άλλα χαρακτηριστικά από τις συζητήσεις των τελευταίων μηνών. Διότι μπορούμε να διαφωνούμε σε πολλά, αλλά θέλω να πιστεύω ότι τουλάχιστον στα ζητήματα των αμυντικών δαπανών μπορούμε να βρούμε ένα στοιχειώδες κοινό πλαίσιο συνεννόησης, καθώς η αποτρεπτική δυνατότητα της χώρας είναι προϋπόθεση ελευθερίας και ευημερίας. 

Μαρία Ψαρά (STAR): Κύριε Πρόεδρε, θα σας πάω πίσω στην Αθήνα, όπου η αντιπολίτευση αντιδρά έντονα στην πρόταση Τριαντόπουλου να πάει απευθείας στο Δικαστικό Συμβούλιο, παρακάμπτοντας την Προανακριτική. Θα ήθελα το σχόλιό σας για τις αντιδράσεις των κομμάτων και να ρωτήσω επίσης αν η αίτηση του κ. Τριαντόπουλου συνιστά πλέον και ένα προηγούμενο για άλλα πολιτικά πρόσωπα που μπορεί να έρθουν αντιμέτωπα με εισαγγελικές διατάξεις. 

Κυριάκος Μητσοτάκης: Αποφεύγω να τοποθετούμαι γενικά για τα εσωτερικά τεκταινόμενα όταν βρίσκομαι στις Βρυξέλλες, αλλά θα απαντήσω στην ερώτησή σας, κα Ψαρά. Έχω ήδη τοποθετηθεί μέσω δήλωσής μου για το ζήτημα αυτό, αλλά θα ζητούσα πραγματικά από όλες και από όλους να μπορέσουμε να δούμε λίγο τη μεγάλη εικόνα. Είμαι 21 χρόνια βουλευτής και το 2006, για πρώτη φορά, μίλησα τότε για την ανάγκη αναθεώρησης του άρθρου 86, έτσι ώστε να μην δίνουμε την εντύπωση ως πολιτικό σύστημα ότι έχουμε δύο μέτρα και δύο σταθμά όταν αντιμετωπίζουμε τις ενδεχόμενες ποινικές ευθύνες πολιτικών. Από τότε έγιναν κάποια βήματα στη σωστή κατεύθυνση. Mε δική μας πρωτοβουλία αυτή η κυβερνητική πλειοψηφία κατήργησε ουσιαστικά την αποσβεστική προθεσμία και τώρα ουσιαστικά ο κ. Τριαντόπουλος, με μια γενναία -κατά την άποψή μου- πράξη, κάνει αυτό το οποίο επί της ουσίας όλοι ζητούσαμε. Και τι είναι αυτό; Να δικαστεί τελικά από τον φυσικό του δικαστή. Και θα έλεγα ότι με έναν τρόπο αυτή η επιλογή, που συνιστά και επιλογή και πρόθεση της κυβερνητικής πλειοψηφίας, ανοίγει τον δρόμο και για μία πιο γενναία συνταγματική αναθεώρηση του άρθρου 86, στην κατεύθυνση για την οποία όλοι μιλούσαμε. Πραγματικά απορώ πώς είναι δυνατόν τα κόμματα της αντιπολίτευσης, και ειδικά το ΠΑΣΟΚ, να έρχονται σήμερα και να λένε το ακριβώς ανάποδο από αυτό το οποίο έλεγαν πριν από μια εβδομάδα. Δεν νομίζω ότι χτίζουμε έτσι σχέσεις εμπιστοσύνης μεταξύ πολιτών και πολιτικού συστήματος. Εγώ, ως ένας πολιτικός ο οποίος αγωνίστηκα πάντα σε αυτή την κατεύθυνση, θα ηγηθώ της προσπάθειας να αλλάξουμε το άρθρο 86, όπως έχω δεσμευτεί. Νομίζω ότι και οι πολίτες προτιμούν και οι πολιτικοί να δικάζονται από τους φυσικούς τους δικαστές, εν προκειμένω από το Ανώτατο Δικαστήριο το οποίο έχουμε, από το να γίνεται η ποινική τους μεταχείριση αντικείμενο μιας κομματικής αντιπαράθεσης. Εξάλλου, έχουμε δει πολλές προανακριτικές και εξεταστικές και ξέρουμε που αυτές έχουν καταλήξει. 

Γιάννης Καντέλης (ΣΚΑΪ): Θα ήθελα να σας ρωτήσω για το αν έχει προγραμματιστεί το Ανώτατο Συμβούλιο με την Τουρκία, η δική σας συνάντηση με τον κ. Tayyip Erdoğan και αν αυτό επηρεάζεται από τις τελευταίες εξελίξεις στην Τουρκία, για τις οποίες θα ήθελα και ένα σχόλιό σας, δηλαδή για τη σύλληψη του κ. İmamoğlu. Κυριάκος Μητσοτάκης: Να ξεκινήσω με το δεύτερο και να εκφράσω και εγώ την ανησυχία μου για τις εξελίξεις στην Τουρκία. Ο σεβασμός των πολιτικών ελευθεριών αποτελεί βασικό συστατικό μιας δημοκρατίας. Θέλω να θυμίσω ότι η Τουρκία, στα χαρτιά τουλάχιστον, είναι χώρα υποψήφια προς ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση και μια χώρα η οποία φιλοδοξεί να συνάψει πιο στενές σχέσεις με την Ένωση. Προφανώς αυτό θα μπορεί να γίνει μόνο μέσα στο πλαίσιο των αποφάσεων του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, όπως αυτές τις έχουμε διαπραγματευτεί τα τελευταία χρόνια. Τώρα, για το πρώτο σκέλος της ερώτησής σας, όχι, δεν υπάρχει ακόμα καμία προγραμματισμένη ημερομηνία για επίσκεψή μου στην Άγκυρα. 

Νίκος Αρμένης (ΑΠΕ - MEGA): Κύριε Πρόεδρε, καταλαβαίνω ότι και ως Ελλάδα και ως Ευρώπη σκληραίνουμε τη στάση μας στο μεταναστευτικό. Ήθελα να ρωτήσω αν υπήρξε κάποια απόφαση που λάβατε σε αυτή την άτυπη συνάντηση με τους υπόλοιπους ηγέτες που είχατε. 

Κυριάκος Μητσοτάκης: Η Ελλάδα, κ. Αρμένη, θα σας έλεγα ότι ήταν στην πρώτη γραμμή αυτής της αλλαγής της ευρωπαϊκής πολιτικής στο μεταναστευτικό. Θέλω να θυμίσω ότι από το 2020 υιοθετούμε μία σκληρή αλλά δίκαιη πολιτική, η οποία προτάσσει τη φύλαξη των εξωτερικών συνόρων. Τότε θα έλεγα ότι ήμασταν λίγοι αυτοί που υιοθετούσαμε αυτή την πολιτική. Τώρα αποτελεί ουσιαστικά κοινό τόπο ότι δεν μπορούμε να έχουμε μία συνεκτική μεταναστευτική πολιτική χωρίς αποτελεσματική φύλαξη των εξωτερικών συνόρων και χωρίς να περιορίζουμε τις ροές όσων εισέρχονται παράνομα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Χαίρομαι γιατί η Ευρωπαϊκή Ένωση φαίνεται να κατευθύνεται και προς μία δεύτερη προτεραιότητα την οποία έθετε πάντα η ελληνική κυβέρνηση, που δεν είναι άλλη από τις αποτελεσματικές επιστροφές. Η αλήθεια είναι ότι σήμερα οκτώ στους δέκα παράνομους μετανάστες που βρίσκονται στην Ευρώπη, δηλαδή άνθρωποι οι οποίοι δεν δικαιούνται άσυλο, δεν επιστρέφουν και μένουν στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Και αυτό, προφανώς, είναι κάτι το οποίο πρέπει να αλλάξει. Το σχέδιο κανονισμού, όπως προτάθηκε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, είναι ένα σημαντικό βήμα στη σωστή κατεύθυνση. Η Ελλάδα συμμετέχει σε μία κλειστή ομάδα χωρών που, θα έλεγα, βρίσκεται στην πρώτη γραμμή των συζητήσεων για πιο καινοτόμες ιδέες γύρω από το μεταναστευτικό. Αναμένουμε άμεσα τη δημοσίευση από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή της λίστας των ασφαλών χωρών προέλευσης. Θα ακολουθήσουν οι ασφαλείς τρίτες χώρες. Και πρέπει να είμαστε διατεθειμένοι να σκεφτούμε και έξω από το πλαίσιο το συνηθισμένο, για να δούμε πώς θα αντιμετωπίσουμε αυτό το θέμα. Η πολιτική της κυβέρνησης σε αυτό είναι πολύ σαφής: όποιος δικαιούται άσυλο στη χώρα μας είναι ευπρόσδεκτος να παραμείνει στην Ελλάδα. Όποιος δεν δικαιούται, όμως, άσυλο, θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να τον γυρίσουμε στη χώρα από την οποία ξεκίνησε τη διαδρομή του. 

Αδαμαντία Λιόλιου (OPEN): Κύριε Πρόεδρε, ήθελα να ρωτήσω αν υπάρχει κάποιο αίτημα για συνάντησή σας με τον Donald Trump αφού ο ίδιος έχει αναλάβει τα ηνία της εξουσίας στις ΗΠΑ. Και θα βάλω στο τραπέζι ότι ο Πρόεδρος Erdoğan τουλάχιστον γνωρίζουμε ότι έχει κλείσει ένα ραντεβού τον Απρίλιο. Και αν ενδεχομένως η συνάντηση των δύο ανδρών, Erdoğan και Trump, θα προλειάνει το έδαφος ή θα θέσει κάποια ζητήματα για τη μεταξύ σας συνάντηση, με τον κ. Erdoğan. 

Κυριάκος Μητσοτάκης: Τώρα μου κάνατε πολλές υποθετικές ερωτήσεις. Δεν γνωρίζω να υπάρχει κάποιο προγραμματισμένο ραντεβού του Προέδρου Erdoğan με τον Πρόεδρο Trump, ούτε υπάρχει κάποια προγραμματισμένη δική μου συνάντηση με τον Πρόεδρο Trump. Εκτιμώ ότι αυτή θα γίνει κάποια στιγμή, αλλά δεν έχω κάτι συγκεκριμένο να σας πω. Σε κάθε περίπτωση θέλω να τονίσω, το έχω πει πολλές φορές, ότι οι ελληνοαμερικανικές σχέσεις είναι σταθερές, έχουν βάθος, στηρίζονται πάνω σε κοινά συμφέροντα, δεν ετεροπροσδιορίζονται από τη σχέση των ΗΠΑ με την Τουρκία. Η Ελλάδα είναι ένας παράγοντας, ένας πυλώνας σταθερότητας στην Ανατολική Μεσόγειο. Και μία χώρα η οποία πιστεύω ότι, σε αυτό το ευμετάβολο γεωπολιτικό περιβάλλον, νομίζω ότι μπορεί να είναι και πολύ χρήσιμη, θα έλεγα, ως μία χώρα αξιόπιστη στη Μέση Ανατολή, μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μέλος του ΝΑΤΟ. Μπορεί σε αυτή την καινούργια θεώρηση της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής να είναι εξαιρετικά χρήσιμη.
Μαρτίου 21, 2025 No comments
Παλαιότερες αναρτήσεις Αρχική σελίδα

ΜΟΛΙΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ

ΜΟΛΙΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ
Είναι πεπεισμένος πως εκείνο το «μοιραίο» απόγευμα στο Μπάτλερ, είχε τον «Θεό» μαζί του κι έτσι κατάφερε να γλιτώσει με μια ενοχλητική γρατζουνιά στο αυτί. Ο «Θεός» του Τραμπ είχε «κέφια» εκείνη την ημέρα;

ΔΙΑΒΑΣΤΕ...

Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΤΣΑΡΟΥΧΗ!

Η τελευταία συνέντευξη του κορυφαίου έλληνα ζωγράφου Γιάννη Τσαρούχη στην Σοφία Ιορδανίδου για το αμερικανικό περιοδικό AEGEAN REVIEW.

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

ΔΗΜΟΦΙΛΗ

  • ΡΕΜΠΕΣΚΕΣ
    Η λέξη ρεμπεσκές είναι ουσιαστικό μειωτικού χαρακτήρα και σημαίνει: άνθρωπος φυγόπονος και ανεπρόκοπος· αχαΐρευτος, χαραμοφάης. Ετυμολογί...
  • ΠΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΤΑΜΙΕΥΕΙΣ ΜΙΣΘΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΑΓΟΡΑΣΕΙΣ ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ;
    Αν είστε μισθωτός, πριν ξεκινήσετε να διαβάζετε την έρευνα της Cerved Property Services που παρουσίασε ο CEO  της Δημήτρης Ανδρίτσος, πάρτε ...
  • ΜΑΛΒΙΝΑ ΚΑΡΑΛΗ: ΕΙΜΑΙ ΑΔΥΝΑΜΗ, ΚΑΚΟΜΑΘΗΜΕΝΗ ΚΑΙ Σ’ ΑΓΑΠΑΩ…
    «Στον έρωτα όταν έχεις σταθερές βάσεις, καλή ανατροφή, σωστές χαρακτηρολογικές δομές την χάνεις την αξιοπρέπειά σου απέναντι στον άλλον… δια...
  • Η ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΗΣ ΦΛΟΓΑΣ – ΓΡΑΜΜΑ ΣΕ ΕΝΑΝ ΣΠΟΥΔΑΣΤΗ ΜΟΥ
    «Πρέπει να νιώθεις πολύ τυχερή», μου είπε ο νεαρός σπουδαστής μου. «Γιατί το λες αυτό;» ρώτησα. «Φαίνεται να απολαμβάνεις το να είσαι δασκάλ...
  • Η σκληρή αλήθεια για το ποιος χρηματοδοτεί τον ISIS
    Δείτε το παρακάτω βίντεο και εκτιμήστε αναλόγως για το τι συμβαίνει στον κόσμο μας.
  • Η ΑΚΤΗ ΒΟΥΛΙΑΓΜΕΝΗΣ, Η ΕΤΑΔ ΚΑΙ ΤΟ... ΨΗΦΙΑΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΟΥ ΠΙΕΡΑΚΑΚΗ (vid)
    Ήταν το 1960 όταν λειτούργησε για πρώτη φορά η Ακτή Βουλιαγμένης, ευρέως γνωστή τότε ως Λαϊκή Πλαζ του ΕΟΤ την οποία εγκαινίασε ο Κωνσταντίν...
  • ΑΝΕΚΤΗΣΕ ΤΙΣ ΑΙΣΘΗΣΕΙΣ ΤΟΥ Ο ΣΛΟΒΑΚΟΣ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΠΟΥ ΠΥΡΟΒΟΛΗΣΕ ΕΞ ΕΠΑΦΗΣ ΕΙΝΑΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ
    Ο σλοβάκος πρωθυπουργός Ρόμπερτ Φίτσο, ο οποίος τραυματίστηκε βαριά χθες Τετάρτη από σφαίρες καθώς χαιρετούσε πολίτες, ανέκτησε τις αισθήσει...
  • Μουσείο Νοσοκομείου Αλεξάνδρα: Ο Ανεγκέφαλος που δεν πρόλαβε να γεννηθεί...
    Η ταμπελίτσα της γυάλας γράφει: Ανεγκέφαλο. Είναι ένα από τα αλλόκοτα πλάσματα που δεν πρόλαβαν να γεννηθούν...
  • Κυρία την χάσαμε και την τρίτη ώρα ή θα κάνουμε μάθημα;
    «Σταμάτα να μιλάς στα παιδιά σου για το Θεό. Μίλα σε Αυτόν για εκείνα» Άγ. Πορφύριος Γράφει η Ελένη Ντίνου...
  • Μπορεί ένα παιδί να σώσει την ζωή ενός ενήλικα;
    Όπως προέκυψε από το 2ο Πανελλήνιο Συνέδριο Επείγουσας Προνοσοκομειακής Φροντίδας, πολλά μπορεί να κάνει ένα παιδί!

ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ

πρωτοσέλιδα

Designed By | Distributed By GooyaabiTemplates